 |
| Το αντάρτικο σωτηρίας στον Πόντο και ο οπλαρχηγός Αιμίλιος Χατζηγεωργίου-Καδίογλου |
του Θεοφάνη Μαλκίδη
Παρά την υπονόμευση, την αδιαφορία, την άρνηση, τη λήθη, τα πολυποίκιλα εμπόδια στον αγώνα αναγνώρισης και διεθνοποίησης της Γενοκτονίας, την Ύβρη που φτάνει μέχρι και το θαυμασμό και την απόδοση τιμής στο μαυσωλείο του πρωτεργάτη του μαζικού εγκλήματος Μουσταφά Κεμάλ, η σημερινή πραγματικότητα στο ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων, εμφανίζει μία πρωτοφανή κινητικότητα.
Μία ιδιαίτερη πτυχή της Γενοκτονίας, η οποία στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 Έλληνες, είναι η ανάληψη ένοπλης δράσης στον Πόντο, ως μέσο αντίδρασης και αντίστασης στο προμελετημένο σχέδιο εξαφάνισής τους, ως μέσο σωτηρίας των ένοπλων, των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών.
To αντάρτικο στον Πόντο, το οποίο συνέχιζε την αντιστασιακή πορεία του Ελληνικού λαού, αποτέλεσε σύμφωνα με το μνημειώδες έργο του Δημήτρη Ψαθά, «Γη του Πόντου», έπος. Ένα έπος το οποίο πραγματοποιήθηκε χωρίς απολύτως καμία βοήθεια από την Ελλάδα, η οποία όχι μόνο δεν στήριξε τους Έλληνες αντιστασιακούς στον Πόντο, αλλά τους υπονόμευσε, αφήνοντάς τους να αγωνίζονται ενάντια σε υπέρτερες δυνάμεις που είχαν σαν στόχο την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού.
Το βιβλίο για τον οπλαρχηγό Αιμίλιο Χατζηγεωργίου -Καδίογλου, ο οποίος έζησε μετά τη Γενοκτονία στο Ανατολικό Πτολεμαΐδας αποτελεί συμβολή στην ανάδειξη του αγώνα των Ελλήνων ενάντια στο μαζικό έγκλημα, αγώνας ο οποίος όχι μόνο συνέχισε την αντιστασιακή παράδοση του Ελληνικού λαού ενάντια στο Νεοτουρκικό και Κεμαλικό σχέδιο εξαφάνισης, όχι μόνο αγωνίστηκε ενάντια στο φασισμό, στη βία, την εξαφάνιση και την καταπίεση, αλλά έδωσε τη δυνατότητα σε χιλιάδες ανθρώπους, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους να επιβιώσουν και να σωθούν.