 |
| Βοή πλησιαζόντων γεγονότων. Ακούει κανείς; |
Του Γιάννη Αποστολίδη,
π. Προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
(Θα αρχίσω με μια παρέκβαση: Το Δελτίο Τύπου που φέρεται να εξέδωσε η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης - είναι αναρτημένο, κατά δημοσιογραφικό καθήκον, και σε αυτό το ιστολόγιο (δείτε σχετικά εδώ) - και αναφέρεται στις πρόσφατες εκλογές, δεν αναγνωρίζεται από το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο! Εγώ λοιπόν δεν θα ψάξω ποιος είναι ο συντάκτης του, δεν αξίζει τον κόπο. Άλλωστε τα ενεργά μέλη της Λέσχης ξέρουν ότι τα περί "τελείως υποτονικής" συμμετοχής των μελών στις εκδηλώσεις της Λέσχης και τα περί ευτυχούς κινητοποιήσεως "των εν ύπνω" (ο χαρακτηρισμός είναι από το Δελτίο!) που μετείχαν αθρόοι στη Γενική Συνέλευση, είναι ανοησίες του συντάκτη, ο οποίος προφανώς είναι κάποιος από τους "εν ύπνω", που τη δική του μακροχρόνια απουσία από τη δημιουργική ζωή της Λέσχης την εξέλαβε ως απουσία των πραγματικών μελών της).
Υπάρχουν δύο λόγοι - πέρα από τους προσωπικούς - που μπορεί και πρέπει να οδηγούν στην έξοδο κάθε συνετό άνθρωπο που μετέχει με κάποιο αξίωμα στα λεγόμενα "κοινά": Η επιτυχία και η αποτυχία. Αν ολοκλήρωσες με επιτυχία το έργο σου, έχεις δικαίωμα να φύγεις, αφού ο σκοπός της παρουσίας σου εκπληρώθηκε. Αν απέτυχες, έχεις υποχρέωση να φύγεις, παραχωρώντας τη θέση σου σε άλλους που θα έρθουν με ελπίδες και εγγυήσεις επιτυχίας. Αν δεν φύγεις ενώ συντρέχει κάποιος από αυτούς τους δύο λόγους, αυτό πιθανότατα σημαίνει ότι έχεις κάποιο εσωτερικό κενό, ότι κατέχεσαι από το αξίωμα που κατέχεις.
Προσωπικά, ήμουν τρία χρόνια πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης. Δεν μετείχα στις πρόσφατες εκλογές, παρόλο που μπορούσα να διεκδικήσω άλλη μια, τη δεύτερη, τριετία. Ισχυρίζομαι, χωρίς προσποιητή ταπεινοφροσύνη, ότι πέτυχα απολύτως στο έργο μου. Στο ξεκίνημα της προεδρίας μου το 2014 η Λέσχη είχε σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα, ήταν στα πρόθυρα οικτρής χρεωκοπίας - και είναι ένα θαύμα που ο πρώην πρόεδρος και συνεπώνυμος φίλος μου Κώστας Αποστολίδης έκανε εξαιρετικό έργο ενώ το σωματείο μας το είχε πλήξει σφοδρότατα το πρώτο και πιο δυνατό κύμα της κρίσης. Τώρα, στη λήξη αυτής της προεδρίας μου, τα οικονομικά του σωματείου ανορθώθηκαν και ανθούν. Και παρά το γεγονός ότι το οικονομικό πρόβλημα απορροφούσε μεγάλο μέρος της διοικητικής δραστηριότητάς μου, εντούτοις οι πάσης φύσεως πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις είχαν ιδιαίτερα πυκνώσει, ενώ το σωματείο ήταν και στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού εθελοντισμού, και, το σπουδαιότερο, αναδείχθηκε αυτήν την τριετία η ανεκτίμητη παρακαταθήκη της Λέσχης και του Ποντιακού Ελληνισμού, δηλαδή το Πολιτικό Αρχείο του Πόντου των ετών 1916 - 1924, για το οποίο γίνεται άριστη και μεθοδική επιστημονική δουλειά. Ως γνωστό, την πρώτη επίσημη παρουσίαση αυτού του Αρχείου στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης τίμησε με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις 18.3.2016, τη λαμπρότερη μέρα στην ιστορία του σωματείου.
Μπορεί βέβαια η επιτυχία να είναι για κάποιους όχι λόγος αποχώρησης αλλά ευγενές κίνητρο μεγαλύτερης προσφοράς. Ασφαλέστατα πάντως δεν είναι τέτοια η περίπτωση της οικογενειοκρατίας στο Σωματείο και στο Προσκύνημα Παναγία Σουμελά, η οποία κοντεύει τα 60 χρόνια παραμονής στη διοίκησή τους! Αυτό είναι μια αρρωστημένη κατάσταση, πάσχει από το βαρύ νόσημα του φασισμού, καθόσον μάλιστα εδράζεται σε καταστατικές και κανονιστικές διατάξεις του εξής είδους: Για να γίνεις μέλος του Σωματείου Παναγία Σουμελά πρέπει να υπογράφουν την αίτησή σου όχι δύο απλά μέλη του Σωματείου αλλά δύο μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, δηλαδή δύο κατεστωτικοί παράγοντες, και να μείνεις τρία χρόνια ως δόκιμο μέλος για να αποκτήσεις, μετά τριετία υποτακτικής συμπεριφοράς στο καθεστώς, δικαίωμα ψήφου - και τούτο αν ευδοκίσει να το εγκρίνει το Διοικητικό Συμβούλιο!
Εξάλλου στο Προσκύνημα η φασιστική νοοτροπία ξεπερνά κάθε όριο και ιδού ένα δείγμα της: Σύμφωνα με τον αριθμ. 262/2014 Κανονισμό του Προσκυνήματος Παναγία Σουμελά, η διοίκησή του ορίζεται κατά πλειοψηφία από το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Παναγία Σουμελά, το οποίο είναι εκ γενετής και εξ υποστάσεως αντιδημοκρατικό, αφού εκλέγεται από μέλη της απολύτου αρεσκείας των εκάστοτε κρατούντων, όπως εκτέθηκε παραπάνω. Δύο πάντως από τα 11 μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του Προσκυνήματος ορίζονται από το λεγόμενο Κοινό των Ποντίων, δηλαδή από σώμα που συγκροτείται κυρίως από τους προέδρους και τους γενικούς γραμματείς των ποντιακών σωματείων. Το Κοινό των Ποντίων είναι ένας από τους ιδρυτικούς θεσμούς του Προσκυνήματος, με σημαντική, στο παρελθόν, επιρροή στην διοίκηση αλλά σήμερα περιορισμένη στο μισό σε σχέση με το ιδρυτικό καθεστώς.
Τώρα, κατά τον ισχύοντα Κανονισμό, το Κοινό των Ποντίων ορίζει μόνο δύο μέλη στην 11μελή Επιτροπή Διοίκησης, ενώ αρχικά όριζε τέσσερα μέλη. Λοιπόν, και αυτή την περιορισμένη επίδραση του Κοινού των Ποντίων στη διοίκηση, φρόντισε να την εξουδετερώσει το σημερινό καθεστώς, αφού δεν μπορούσε να την εξαλείψει. Πράγματι, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 6 παρ 3 εδ. ε του νέου Κανονισμού (αριθμ. 262/2014) απαγορεύεται να συμμετέχουν στο Κοινό των Ποντίων σωματεία των οποίων ο σκοπός αντιτίθεται αμέσως ή εμμέσως στον τρόπο διοίκησης του Προσκυνήματος. Δηλαδή αν κάποιο σωματείο έχει την γνώμη ότι ο "τρόπος διοίκησης" μπορεί να μεταβάλλει το Προσκύνημα σε κέντρο σιμωνίας και διαφθοράς και ένεκα τούτου αντιτίθεται σε αυτόν τον τρόπο και επιδιώκει την αλλαγή του, αποκλείεται από το Κοινό των Ποντίων! Και προσέξτε: Η αντίθεση μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση.
Δηλαδή με αυτή τη ρύθμιση, ενόψει του γεγονότος ότι η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, ΠΟΕ, αντιτίθεται στον τρόπο διοίκησης του Προσκυνήματος και έχει μεταξύ των καταστατικών σκοπών της την αλλαγή του, αποκλείονται από το Κοινό των Ποντίων άμεσα μεν η ίδια η ΠΟΕ αλλά και έμμεσα τα 450 σωματεία που μετέχουν σε αυτή!!! Καραμπινάτος φασισμός δηλαδή! Και αν η Διεθνής Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων, ΔΙΣΥΠΕ, διαπράξει το σφάλμα (κοντά στα πολλά που διέπραξε και την οδήγησαν στο πρόσφατο αναιμικό και ανεμικό Έκτακτο Παγκόσμιο Συνέδριο - τρείς κι' ο κούκος...) να περιλάβει στο καταστατικό της παρόμοια διάταξη, δηλαδή την επιδίωξη αλλαγής του διοικητικού καθεστώτος του Προσκυνήματος Παναγία Σουμελά και μάλιστα αν δεχθεί στους κόλπους της και την ΠΟΠΣ, αυτομάτως θα αποκλεισθούν όλα τα ποντιακά σωματεία όλης της υφηλίου από το Κοινό των Ποντίων!!!
Βέβαια μέχρι τώρα η οικογενειοκρατία στην Παναγία Σουμελά δεν τόλμησε να κάνει χρήση της παραπάνω διάταξης, αλλά δεν ξέρουμε αν θα διστάσει να το κάνει αν ζοριστεί. Γι' αυτό λέω εγώ ότι το καθεστώς διοίκησης της Παναγίας Σουμελά, αφού είναι εκ φύσεως φασιστικό, δεν συζητείται: ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ! Άλλωστε την συζήτηση και την προσέγγιση την δοκίμασα εγώ προσωπικά όταν ήμουν πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης (έλεγα ότι εν πάση περιπτώσει ας δοθεί μια ευκαιρία στο διάλογο) αλλά είδα τη μαυρίλα του καθεστώτος από κοντά και γι' αυτό είμαι τώρα τόσο απόλυτος: Με την οικογενειοκρατία, τέρμα και τελείωσε κάθε σχέση. Ουδέ χαίρειν!
Και επί τη ευκαιρία, έχω μια απορία: Τι γίνεται με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού, ΠΑΣΠΕ, αυτό το παραβλάσταρο της Παναγίας Σουμελά - εννοώ του κατεστώτος που την διοικεί. Τι γίνεται; Πέρσυ το καλοκαίρι που γινόταν (και δυστυχώς εξακολουθεί να γίνεται) ο κακός χαμός στην Διεθνή Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων, ΔΙΣΥΠΕ, ξαφνικά είδαμε να νεκρανασταίνεται το ΠΑΣΠΕ, να παρεμβαίνει στα γεγονότα (ο λύκος στην αντάρα χαίρεται), και επικαλούμενο την έλλειψη διοικήσεως από τις 10.6.2014, διότι η θητεία της προηγούμενης διοίκησης του ΠΑΣΠΕ έληξε στις 9.6.2014 και έκτοτε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να γίνουν εκλογές σε αυτό το Παγκόσμιο Τίποτα, ζήτησε από το δικαστήριο τον διορισμό προσωρινής διοίκηση (για την ακρίβεια ζήτησαν η Αυστραλιανή Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, ο Σύλλογος Ποντίων Νότιας Αφρικής και το σωματείο ΞΕΝΙΤΕΑΣ της Αυστρίας) και πράγματι διορίστηκε από το Δικαστήριο προσωρινή διοίκηση (απόφαση αριθμ. 6250/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης). Όμως αυτό το προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο είχε δικαστική εντολή να διεξαγάγει μέχρι 17.2.2017 εκλογές για την ανάδειξη νέου τακτικού Διοικητικού Συμβουλίου. Τι έγινε; Άκουσε κανείς να έγιναν εκλογές στο ΠΑΣΠΕ; Ή μήπως θα εμφανιστούν και πάλι στην κυβέρνηση, στον ανυποψίαστο Υπουργό Εξωτερικών και στις εκδηλώσεις της Γενοκτονίας στις Βρυξέλες ως εκπρόσωποι του ΠΑΣΠΕ κάποια πρόσωπα επικαλούμενα την ιδιότητα μέλους ενός ανύπαρκτου Διοικητικού Συμβουλίου, όπως έκαναν το 2015 και το 2016 ενώ δεν υπήρχε τότε Δ.Σ; Και το έκαναν αυτό με μια χαρακτηριστική όσο κα αυδάδη άνεση! Αν το ξανακάνουν πρέπει να τους μαζέψει ο εισαγγελέας! Και μια και αναφερθήκαμε στις εκδηλώσεις της Γενοκτονίας στις Βρυξέλες, εγώ τουλάχιστον θα ήθελα να γίνω μέλος της ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΛΕΣΧΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, του φορέα που διοργανώνει αυτές τις εκδηλώσεις. Αλλά πού εδρεύει; Έψαξα να βρώ διεύθυνση και είδα κάπου να αναφέρεται μια διεύθυνση σε ένα δρόμο στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή των βιοτεχνιών στα Ξυλάδικα, όπου όμως στο συγκεκριμμένο κτήριο υπάρχουν μόνο Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, μεταξύ των οποίων, κατά σύμπτωση, και ένα που έχει εκπρόσωπο τον ίδιο τον δηλούντα και ιδιότητα εκπροσώπου της ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΛΕΣΧΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Λοιπόν, μήπως μπορεί κάποιος να με ενημερώσει πού τέλος πάντων εδρεύει αυτός ο φορέας (πάντως στα Βιβλία Σωματείων του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει τίποτα) αν εδρεύει στα Ξυλάδικα ή στις Βρυξέλες, για να σπεύσω να γίνω μέλος του; Ή μήπως είναι ανύπαρκτος; Τι συμβαίνει; Φυσικά εγώ θα εξακολουθήσω να ψάχνω ... Θα κάνω πάλι αυτό που πριν πολλά χρόνια κάποιος απελπισμένος μου είπε, αναφερόμενος στον αγώνα μου ενάντια στο διεφθαρμένο καθεστώς που επικρατούσε τότε στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης και φαινόταν ακλόνητο, ότι δείχνω σα να πήρα έναν κασμά και πάω να ρίξω τα Ιμαλάϊα... Έλα όμως που τότε τα Ιμαλάϊα έπεσαν..., όχι επειδή εγώ ή και οι άλλοι σκαπανείς που ακολούθησαν είχαμε κάποια ηράκλεια δύναμη αλλά επειδή τα Ιμαλάϊα ήταν από τους πρόποδες μέχρι την κορυφή τους σάπια.
Τελικά κλείνω αυτό το άρθρο μου με την εξής, κοινή άλλωστε, διαπίστωση, που πρέπει να τη λέμε φωναχτά, χωρίς ποσώς να μας ενδιαφέρει αν θα στενοχωρήσουμε τον οποιονδήποτε: Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος ενώ στη βάση του (σωματεία) είναι αξιοζήλευτος, σφριγεί από δυναμισμό, στην κορυφή (ΔΙΣΥΠΕ, ΠΑΣΠΕ) η κατάσταση είναι οικτρή. Και όλα βέβαια οφείλονται στον διχασμό του χώρου, ένας διχασμός που οι ρίζες του βρίσκονται στο καθεστώς διοίκησης της Παναγίας Σουμελά, από εκεί αντλεί τις θρεπτικές ουσίες του, τα δηλητήριά του. Όλοι εμείς οι άλλοι μπορεί να είμαστε στραβοί και ανάποδοι, να έχουμε εν πάση περιπτώσει τα ελαττώματά μας, τις ιδιοτροπίες μας, εμού βέβαια μη εξαιρουμένου, αλλά δεν είμαστε καθεστώς, δεν είμαστε θεσμoθετημένο κακό, όπως συμβαίνει με τον τρόπο διοίκησης στην Παναγία Σουμελά.
Κάτι εν πάση περιπτώσει πρέπει να γίνει με όλους μας..., πρέπει να διορθωθεί η κατάσταση, τώρα μάλιστα που στο χώρο της Βόρειας Ελλάδας, όπου κατά πλειοψηφία ζουν οι Πόντιοι, κάποιοι λεν ότι από Ανατολή και Βορρά ακούγεται - και μακάρι να πρόκειται για ψευδαίσθηση - κατι σαν "βοή πλησιαζόντων γεγονότων" ..., κατά την έκφραση του Καβάφη.