 |
| «Μάνα Γλυκοκαλάτσευτος», ένα μουσικό αφιέρωμα από τους "Ακρίτες του Πόντου" |
Ο Σύλλογος Ποντίων Σταυρούπολης "Ακρίτες του Πόντου" και το Μουσικό Εργαστήρι του συλλόγου, προσκαλούν τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου στον 6ο μουσικό κύκλο του Πολιτιστικού Χειμώνα 2016-2017.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη μουσική σύμπραξη με τίτλο: «Μάνα Γλυκοκαλάτσευτος», ένα μουσικό αφιέρωμα στην πολυαγαπημένη πολύπαθη και χιλιοτραγουδισμένη Πόντια Μάνα.
Ερμηνεύει ο Χρήστος Γεωργιάδης. Λύρα-μουσική επιμέλεια-κείμενα, Γιώργος Πουλαντσακλής. Συμμετέχει το Μουσικό Εργαστήρι Νέων «Ορφέας». Προλογίζει ο Καθηγητής ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης Σάββας Μαυρίδης, και συντονίζει ο δημοσιογράφος Φόρης Πεταλίδης.
Η μουσική σύμπραξη θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 11 Μαίου 2017 στο εντευκτήριο του συλλόγου (Όθωνος 12 Σταυρούπολη) στις 20:15. Είσοδος ελεύθερη.
«Σ’ αυτόν τον ηλιόλουστο μήνα του χρόνου, τον Μάιο, επιλέχθηκε πολύ εύστοχα να γιορτάζεται η ηλιόχαρη μάνα.
Σ’ όλους τους πολιτισμούς του κόσμου η μάνα ήταν πάντα το πιο λατρευτό και αγαπητό πρόσωπο. Ο ελληνικός Πόντος στις πρώτες του κοινωνικές συγκροτήσεις είχε στο επίκεντρο τη γυναίκα και ιδιαίτερα τη μητέρα. Η λέξη μάνα ήταν η πιο χρησιμοθηρική στον ποντιακό πολιτισμό και την ηθογραφία.
Σε μια πρόχειρη αναζήτηση διαπιστώνουμε ότι η έννοια της μάνας βρίσκεται παντού σ’ όλες τις πτυχές της ζωής και της φύσης όπως: Πηγή νερού =η μάνα του νερού, το ψωμί υποκοριστικά = μαμάκα, μάνα, μάνα= η δροσιά του καλοκαιριού. Τα παιδιά την φώναζαν χαϊδευτικά και: μάνικα ή μανάκα. Την δε μητρότητα στα ποντιακά την έλεγαν μανότε. Στην ποντιακή ηθογραφία η μάνα τραγουδήθηκε και λατρεύτηκε χωρίς επιφυλάξεις και αναστολές. Στις δύσκολες στιγμές ο βασανισμένος λαός μας αναζητούσε τη στοργή της, αναφωνώντας το: άχ! μάνα, βάι! μάνα, μανίτσα μ’, πού είσαι.!. Ακόμα και οι μάνες, που δεν ζουν, έρχονται νοσταλγικά στη θύμηση όλων που καλούν με συγκίνηση το πνεύμα τους να τους φωτίσει και να τους δώσει δύναμη. Η πόντια μάνα βρέθηκε στο επίκεντρο της γενοκτονίας και του ξεριζωμού του ποντιακού ελληνισμού, που κάτω από αφάνταστες στερήσεις προσπάθησε να γεννήσει και να αναθρέψει τα παιδιά της. Ήταν η μάνα, που απλόχερα και αγόγγυστα έδωσε στα παιδιά τους την αφειδώλευτη αγάπη σε κάθε στιγμή και περίσταση. Η ποντιακή πένα περιέγραψε όλα τα ψυχικά της χαρίσματά, μέσα από το δημοτικό τραγούδι ζωγραφίζοντας με τα πιο όμορφα χρώματα το ψυχικό της μεγαλείο» (κείμενο Παναγιώτης Μωυσιάδης).