 |
| Μια μοναχική Αντίσταση στην εξαθλίωση του Ποντιακού χώρου |
του Κώστα Διαμαντίδη
Αρνούμαι την Ανταλλαγή και κρατάω την πιο ανθεκτική σημαία αντίστασης, την Ποντιακή γλώσσα.
Σαν τα ποτάμια που τρελάθηκαν και αποφάσισαν, αντί να κατεβούν από τις πηγές στη θάλασσα, να ανέβουνε αντίστροφα το ρεύμα ψάχνοντας να δώσουν ζωή στις ρίζες που τις έχει ξεράνει ο καιρός.
Με τι επιδέξιο καμάρι ήξερε η γιαγιά να αποφλοιώνει την πατρίδα της και καρφωμένη στο στο πιρούνι, μου τη μετάγγιζε στο στόμα. Γεύση κορυφαία της καταβολής μου.