 |
| Βίντεο και ομιλία του βουλευτή Φλώρινας κ. Γ. Αντωνιάδη στη Βουλή για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων |
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, κύριοι Πρόεδροι της Βουλής, καταρχάς καλημέρα σας.
Επιτρέψτε μου πριν ξεκινήσω την ομιλία μου να καλωσορίσω τους εκλεκτούς προσκεκλημένους, οι οποίοι τιμούν με την παρουσία τους το Κοινοβούλιό μας, ιδιαιτέρως όμως, τρία πρόσωπα ξεκινώντας από τον κ. Αντρίου Γούλφορντ Πρόεδρο της IAGS, Πρόεδρο δηλαδή της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών. Mr Andrew, welcome to Greece, welcome to our Parliament.
Να καλωσορίσω, επίσης, τον Περιφερειάρχη Αττικής και Νήσων και εκπρόσωπο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος τον κ. Βαρυθυμιάδη Γιώργο και εκ μέρους της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων την κ. Βαρυθυμιάδη και όλα τα υπόλοιπα στελέχη εκπροσώπους του Ποντιακού Ελληνισμού.
«Μάζεψαν τον κόσμο έναν-έναν τους χωριανούς και τους έβαλαν σε ένα σπίτι σιμά στην εκκλησία, άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι, μωρά. Έδωσαν φωτιά στο σπίτι και τους έκαψαν ζωντανούς. Προτού τους κάψουν ζωντανούς διάλεξαν τέσσερις πέντε νέες γυναίκες να τις κρατήσουν για τον εαυτό τους. Μετά έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Άναψε η φωτιά. Οι φωνές έφταναν στον ουρανό. Το σπίτι ήταν του κοντού του Κότα.
Από τα χωριά που είχαν μείνει ανέπαφα έως τώρα λεηλατήθηκαν άλλα είκοσι οχτώ και πυρπολήθηκαν, ενώ γυναίκες και παιδιά, βρέφη, κορίτσια υποχρεώνονταν να διανυκτερεύουν στην ύπαιθρο, υπέστησαν κτηνώδη μεταχείριση και πολλοί από αυτούς αρρώσταιναν και εκατοντάδες πέθαιναν. Πολλά παιδιά έχασαν τους γονείς τους, περιπλανώνται άσκοπα και έχουν πεθάνει στον δρόμο από την πείνα και το κρύο. Θάβεται μόνο ένα μέρος από αυτά, ενώ τα πτώματα των υπολοίπων θρέφουν τα όρνια και τα κοράκια.»
Τον Δεκέμβριο του 1916 ο Αυστριακός Πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη ενημέρωνε την κυβέρνησή του για τα τελευταία γεγονότα στον Πόντο και συγκεκριμένα στη μαρτυρική Αμισό. Στις 11 Δεκεμβρίου του 1916 λεηλατήθηκαν πέντε χωριά, κατόπιν κάηκαν, οι κάτοικοι εκτοπίστηκαν. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1916 στα περίχωρα της πόλης καίγονται χωριά. Στις 14 Δεκεμβρίου ολόκληρα χωριά καίγονται μαζί με σχολεία και εκκλησίες. Στις 17 Δεκεμβρίου στην περιφέρεια Σαμψούντας έκαψαν έντεκα χωριά, η λεηλασία συνεχίζεται, οι χωρικοί κακοποιούνται και άλλα και άλλα και άλλα, που δεν τα χωράει ανθρώπινος νους. Η λογική σταματά. Και μετά το κενό». Ο Αυστριακός Υποπρόξενος στην Αμισό ενημερώνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας για τις αποφάσεις του μουτεσαρίφη Αμισού Ραφέτ μπέη.
Στις 28 Νοεμβρίου του 1916 μου είπε ο Ραφέτ μπέης «Πρέπει να τελειώσουμε με τους Έλληνες. Έστειλα στα περίχωρα τάγματα να σκοτώσουν κάθε Έλληνα που συναντούν στον δρόμο».
Χιλιάδες εκατοντάδες ντοκουμέντα στα αρχεία των Μεγάλων Δυνάμεων εκείνης της εποχής. Τα ντοκουμέντα αυτά είναι ζωντανοί μάρτυρες, αιώνιοι κατήγοροι των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας και όχι μόνο, ενός λαού που το μόνο που διεκδίκησε ήταν το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη γη όπου έζησε περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια, με συνθήκες ισονομίας, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Οι Νεότουρκοι και αργότερα οι Κεμαλικοί, μετά την απώλεια των βαλκανικών εδαφών, νιώθοντας ανασφάλεια και για τον μικρασιατικό χώρο, αποφάσισαν ήδη από το 1911 τον αφανισμό των χριστιανικών εθνοτήτων. Το 1913-1914 ξεκίνησαν με τους Έλληνες της Ιωνίας, το 1915 με τους Αρμένιους και τους Ασσύριους και το 1916 σειρά είχαν οι Έλληνες του Πόντου.
Ήταν στρατηγικά μεθοδευμένη η πολιτική αφανισμού των Ελλήνων του Πόντου, γιατί η ανεπτυγμένη οικονομία, η ανώτατη ελληνική παιδεία, η βαθιά θρησκευτική συνείδηση και ο πολιτισμός ήταν επικίνδυνα όπλα για την ομαλή τουρκοποίηση της πλούσιας περιοχής, συν βεβαίως τη λεηλασία των περιουσιών.
Ο συνήθης τρόπος εξόντωσης ήταν ο εκτοπισμός και τα αμελεταμπουρού, τα τάγματα εργασίας. Ο εκτοπισμός συνήθως γινόταν χειμώνα και με δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Στους εκτοπιζόμενους απαγορευόταν να μεταφέρουν τρόφιμα, ρούχα, στρώματα, ενώ η πομπή ξεκινούσε με άγνωστο προορισμό. Την ίδια στιγμή στα ελληνικά σπίτια εισέβαλαν και κατέχονταν πλέον από Τούρκους γείτονες. Οι σταθμεύσεις γίνονταν στην ύπαιθρο σε ακατοίκητες περιοχές, ώστε να αποκλείεται ο ανεφοδιασμός. Επιβαλλόταν επίτηδες η απολύμανση σε θερμά λουτρά και η έκθεσή τους αμέσως στην παγωμένη ύπαιθρο. Η λεηλασία ψυχών, σωμάτων και περιουσιών στο έπακρο. Ένα Άουσβιτς εν ροή. Ο υπέρμετρος φανατισμός τους τούς είχε οδηγήσει μάλιστα ως το σημείο να επαναφέρουν τη δουλεία και τον εξανδραποδισμό. Ο Τούρκος αστυνόμος του Μπαλούκ Χισάρ διαλαλούσε με δημόσιο κήρυκα τον Ιούλιο του 1915: «Παραδίδω γυναίκες των χριστιανών αντί πέντε λεπτών το κομμάτι».
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, που πραγματοποιήθηκε από το κίνημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή σε πάνω από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες του Πόντου. Οι επιζώντες κατέβηκαν στον Άνω Πόντο, στη Σοβιετική Ένωση, και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται σήμερα ως Γενοκτονία από το ελληνικό κράτος, τη Γερμανία, την Κύπρο, την Αρμενία, τη Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Αυστρία, την Ολλανδία, αλλά και από διεθνείς οργανισμούς, όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Η Βουλή των Ελλήνων, μετά από εβδομήντα χρόνια σιωπής, μετά από εβδομήντα χρόνια λευκών σελίδων στην ιστορία μας και μετά από εβδομήντα χρόνια λυκοφιλίας με την Τουρκία, αναγνωρίζει επιτέλους τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την 19ηΜαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Αξίζει να μνημονεύσουμε κάποια ονόματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αναγνώριση της γενοκτονίας:
- Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο γεννήτωρ της ιδέας, ο διαμορφωτής μιας θεωρίας και μιας πολιτικής στρατηγικής.
- Ευθύμης Ευθυμιάδης, πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Βορείου Ελλάδος από το 1988. Πρώτος στον αγώνα για τη διεκδίκηση της γενοκτονίας.
- Ανδρέας Παπανδρέου, ο Πρωθυπουργός που αναγνώρισε τη γενοκτονία. Και βεβαίως, η Βουλή του 1994, που ομόφωνα αναγνώρισε τη γενοκτονία.
- Φωτιάδης Κωνσταντίνος, ο Καθηγητής Ιστορίας που μέσα από τους δεκατέσσερις τόμους τεκμηρίωσε για την ελληνική Βουλή το έγκλημα της γενοκτονίας.
- Παρχαρίδης Γιώργος, ο άνθρωπος που ίδρυσε την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος και δίδει εδώ και δεκαπέντε χρόνια αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση των Ελλήνων του Πόντου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα τον οργανωμένο χώρο εκπροσωπούν σε εθνικό επίπεδο η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος με Πρόεδρο τον Τοπαλίδη Χρήστο και η Διεθνής Συνομοσπονδία Ελλάδος με Πρόεδρο τον Παρχαρίδη Γιώργο. Αμφότερες, μαζί με ομοσπονδίες του εξωτερικού -Ευρώπης, Αμερικής, Αυστραλίας και Ανατολικών κρατών- δίνουν τον αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.
Ολοκληρώνοντας να αναφέρω ότι η γενοκτονία είναι ένα έγκλημα που υπερβαίνει τα όρια των εθνικών κρατών. Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η διεθνής κοινότητα οφείλει με όλα τα όργανα που διαθέτει και τους θεσμούς που διαθέτει να προχωρήσει πρώτον, στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, για να αναπαυθούν οι ψυχές των γενοκτονημένων αδερφών μας και να αποτραπούν παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον.
Δεύτερον, να καταδικάσει την Τουρκία, η οποία ακόμα και σήμερα αρνείται επιμόνως το έγκλημα και ασελγεί πάνω στη μνήμη των αδικοχαμένων αδελφών Ελλήνων του Πόντου.
Ας θεωρηθεί η παραπάνω ομιλία ένα μικρό μνημόσυνο στις ψυχές των αδικοχαμένων αδελφών μας.
Αιωνία τους η μνήμη.
Κύριε Πρόεδρε, συγγνώμη. Μια μικρή παράλειψη, λόγω των περικοπών που έκανα. Ξέχασα να αναφέρω ένα σημαντικό γεγονός, το οποίο δείχνει και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Το 2013, πρέπει να αναφέρουμε, μέσα στον αντιρατσιστικό νόμο επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, συμπεριλήφθηκε η ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών. Είναι πολύ σημαντικό, μαζί με όλα τα υπόλοιπα.
Ευχαριστώ.
Στον πρώτο σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του βουλευτή Φλώρινας κ. Γιάννη Αντωνιάδη, στην ολομέλεια της Βουλής την Παρασκευή 19 Μαΐου 2017 με αφορμή την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων.
Στο δεύτερο σύνδεσμο, μπορείτε να παρακολουθήσετε μια σύντομη αναφορά του κ. Αντωνιάδη στην ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών που νομοθετήθηκε το 2013 επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά.