 |
| Λογοτεχνικό πόνημα για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού |
Πρόσωπα της μεγάλης τραγωδίας της Γενοκτονίας των Ποντίων –αλλά και των απογόνων τους, χαμένοι είτε από το σπαθί του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, είτε από τις κακουχίες που εσκεμμένα εκτέθηκαν και είχαν σκοπό την εξόντωσή τους, ιχνηλατεί με τη συγγραφική της απόπειρα, το βιβλίο με τίτλο «Επώδυνα Μυστικά Λυτρωτικές Συνήθειες» η κ. Άννα Καρακασίδου – Μπίσκα.
Το βιβλίο της παρουσιάστηκε την Παρασκευή 19 Μαΐου 2017 στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Δήμος Λαρισαίων, οι εκδόσεις Κυριακίδη και ο Σύλλογος Ποντίων Λάρισας.
Για το βιβλίο μίλησαν ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, βουλευτής της Ν.Δ. και τ. υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Νίκος Παπαδόπουλος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, ο Δημήτρης Κουρέτας, καθηγητής του Τμήματος Βιοχημείας – Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ενώ την εκδήλωση συντόνιζε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Γιουρμετάκης.
Στην ομιλία του ο βουλευτής της ΝΔ κ. Χαρακόπουλος αναφέρθηκε σε προσωπικές εμπειρίες με ελληνόφωνους Ποντίους και κρυπτοχριστιανούς που γνώρισε ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην Πόλη και στα προσκυνήματα με τον Πατριάρχη, ενώ για τη συγγραφική απόπειρα της Άννας Καρακασίδου-Μπίσκα δήλωσε χαρακτηριστικά: Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό πόνημα που υφαίνεται πάνω στην ιστορία. Στην τραγική ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, στη γενοκτονία του, στην εκτόπισή του από την πατρίδα του, στην εξάλειψη της πανάρχαιας παρουσίας του, στην αναγκαστική εν κρυπτώ επιβίωση των υπολειμμάτων του. Και η παρουσίαση, ανήμερα της ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, είναι και ένα μνημόσυνο στους εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς μας που υπήρξαν θύματα ενός οργανωμένου απάνθρωπου σχεδίου, που είχε στόχο την εξαφάνιση των Χριστιανών της καθ’ ημάς Ανατολής. Αλλά δεν πρόκειται μόνον για την καταγραφή αναμνήσεων από τις προσωπικές τραγωδίες, τις οδύσσειες των ηρώων που παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι η ανασύνθεση μια εποχής, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, τις ψυχικές τους διακυμάνσεις, τους εσωτερικούς τους αγώνες και τέλος η επιθυμία ή η ανάγκη για ανακάλυψη της αλήθειας που είναι και ένα είδος ολοκλήρωσης του δράματος που ξεκίνησε πριν από έναν περίπου αιώνα. Είναι πανθομολογούμενο ότι η λογοτεχνία έχει την ευχέρεια να αποδώσει τα ιστορικά γεγονότα σε τέτοιες διαστάσεις που αδυνατεί να το κάνει η καθαρή ιστορία».
Ακόμη ο Μαξ. Χαρακόπουλος αναρωτήθηκε τα εξής: Είναι άραγε τυχαίο ότι οι ίδιοι κύκλοι αρνούνται τον όρο Γενοκτονία για τους Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, αλλά και εν γένει των Χριστιανών της Ανατολής; Ασφαλώς και όχι. Και αν οι χριστιανοί αδελφοί μας στην Τουρκία κρύβονται για να επιβιώσουν από την εκδικητικότητα των αλλόδοξων, εδώ στην Ελλάδα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εσωτερική καταπίεση, πιο ύπουλη και ίσως και πιο επικίνδυνη, που ξεκίνησε με τον «Συνωστισμό» της κ. Ρεπούση. Γι’ αυτό και ο αγώνας για την ταυτότητα και τη μνήμη είναι αγώνας ζωής του ελληνισμού. Δεν είναι αγώνας οπισθοφυλακής για ξεχασμένες ιστορίες. Είναι για το σήμερα και κυρίως το αύριο. Για έναν κόσμο που δεν θα έχει χάσει την ψυχή του».
Από την πλευρά του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παπαδόπουλος, μιλώντας για το βιβλίο, τόνισε πως «η αριστοτεχνική αφήγηση, με έντονο το μητρικό φίλτρο, των ιστοριών της καθημερινότητας των πρωταγωνιστών στο βιβλίο της Άννας Καρακασίδου – Μπίσκα, αφήνει στον αναγνώστη μια γλυκιά αίσθηση αγνότητας, συμπόνιας και αγάπης για τον συνάνθρωπο με επίκεντρο τις ηθικές αξίες. Οι ιστορίες του Κενάν, της κυρά Μαρίας, της Ελπινίκης, της Μελέκ, παιδιών που υπήρξαν αθώα θύματα και πραγματικοί αποδέκτες του πολέμου, παρά τα «επώδυνα μυστικά» της μοίρας του καθενός ξεχωριστά, μαρτυρούν τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής να «λυτρωθεί αληθινά» από αυτά και δεν χάνει την ορμή για τη ζωή, για τη δημιουργία, για τις ξεχωριστές χαρές της καθημερινότητας. Σπονδή στην ειρήνη το βιβλίο της Άννας Καρακασίδη –Μπίσκα «Επώδυνα μυστικά -Λυτρωτικές αλήθειες» που ευαισθητοποιεί και κινητοποιεί τον αναγνώστη για την ειρήνη, αυτήν την υπέρτατη ηθική αξία, γιατί προστατεύει από τον όλεθρο το πολυτιμότερο αγαθό που υπάρχει στον κόσμο, τη ζωή. Γι’ αυτό η μόνιμη εγκαθίδρυσή της αποτελεί κορυφαία εκδήλωση ανθρωπισμού, καθώς αναγνωρίζεται έμπρακτα πως τίποτε δεν είναι σπουδαιότερο από την ανθρώπινη ύπαρξη. Δικαιολογημένα, λοιπόν, η ειρήνη θεωρήθηκε ευλογία, λατρεύτηκε και υμνήθηκε».
Πηγή: Ελευθερία