 |
| Αναβίωσε το ταφικό έθιμο των Ποντίων στο Θρυλόριο - Ένα έθιμο που δεν χάθηκε με τα χρόνια! |
Ανελλιπώς κάθε χρονιά από το 2001, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Θρυλορίου "Η Κερασούντα και το Γαρς" αναβιώνει το ταφικό έθιμο. Έτσι και φέτος, τη Δευτέρα 5 Ιουνίου, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, έξω από τα νεκροταφεία του Θρυλορίου οι κάτοικοι της περιοχής διατράνωσαν την αγάπη τους για τους ανθρώπους που έχουν χαθεί αλλά και την πεποίθηση ότι οι ψυχές τους παραμένουν ζωντανές.
Ο σύλλογος πραγματοποίησε το καθιερωμένο αποχαιρετιστήριο τραπέζι στις αναστημένες ψυχές, λίγο πριν επιστρέψουν στον τόπο τους, σύμφωνα πάντα με τη θρησκευτική μας παράδοση. Η αναβίωση πραγματοποιείται στο Θρυλόριο εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, κι αποτελεί αντίκτυπο της προσπάθειας των κατοίκων να ανιχνεύσουν την παράδοσή τους και να μην την αφήσουν να αλλοιωθεί στον χρόνο.
Πρόκειται για ένα έθιμο, που ταξίδεψε με τους πρώτους πρόσφυγες στον Πόντο από την μητροπολιτική Ελλάδα, οι οποίοι ανάμεσα στις άλλες συνήθειές τους πήραν μαζί τους και το ταφικό έθιμο και το οποίο διατηρήθηκε και μετά τον εκχριστιανισμό του Πόντου από τον Απόστολο Ανδρέα, εκφράζοντας πλέον την πίστη για την ανάσταση των νεκρών με την Ανάσταση του Κυρίου.
Το ταφικό έθιμο συνεχίζουν να τελούν σήμερα οι Πόντιοι στα Σούρμενα Ελληνικού – Αττικής και οι Ακρίτες Νέας Κρώμνης Δράμας την Κυριακή του Θωμά, στο Χορτοκόπι Ελευθερούπολης Καβάλας τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στο Δρακόντιο της Κοινότητας Κολχικού Λαγκαδά της Ζωοδόχου Πηγής, οι νεοπρόσφυγες Πόντιοι από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, πιθανότατα και Πόντιοι σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Η Χρύσα Μαυρίδου ανακαλεί μνήμες
Για μια καλύτερη άποψη, αναφορικά με το έθιμο, απευθυνθήκαμε στην πρόεδρο του συλλόγου, Χρύσα Μαυρίδου, η οποία έχει κάνει βαθιά ενδοσκόπηση στα πολιτισμικά δρώμενα.
"Το έθιμο αντανακλά την σχέση μας με τους νεκρούς, δηλαδή την πεποίθηση πως με τον θάνατο ενός ανθρώπου δεν πεθαίνει και η ψυχή του", μας πληροφορεί για το έθιμο και διευκρινίζει: "Δεν είναι ένα τραπέζι πένθιμο, αλλά ένα χαρούμενο έθιμο που ήρθε από τον Πόντο". Η ίδια αναδεικνύει την προσωπικότητα του Βασίλη Παρχαρίδη, ως εξέχουσα για το έθιμο.
"Έχω ξεχάσει πόσα χρόνια αναβιώνουμε το έθιμο στο χωριό. Το έθιμο έχει ενταχθεί πλέον στη ζωή μας, δεν το αναβιώνουμε απλά. Συνεχίζεται από γενιά και γενιά αβίαστα, κι αυτό είναι η μεγάλη του επιτυχία. Φέτος, σχεδόν κάθε οικογένεια από το χωριό, που έχει 800 κατοίκους, είχε κι από έναν εκπρόσωπο, που συμμετείχε στο τραπέζι", συνεχίζει.
Το τρισάγιο έκανε ο πατέρας Χρήστος, και στη συνέχεια στρώθηκε το τραπέζι το οποίο είχε τα πάντα! Πισία, πιροσκία, λαβάσα, ριζόγαλο, χασίλ, κεράσια, ταν, ρακί για τους άντρες και ό, τι άλλο παραδοσιακό και νέο φαγητό μπορεί να φανταστεί κανείς. Όλα αυτά, για να αποχαιρετίσουν τους νεκρούς, σε ένα κοινό τραπέζι μεταξύ δυο κόσμων, στόχος του οποίου είναι και η συμφιλίωση των ανθρώπων με τη φυσική εξέλιξη του θανάτου.
Στο τέλος, η Χρύσα Μαυρίδου, μας μιλά για κάποιες παράξενες μαρτυρίες. "Έχω καταγράψει μαρτυρίες ανθρώπων που λίγο πριν τις 12:00, έλεγαν πως πήγαιναν στα πηγάδια. Εκεί, με ένα καθρεφτάκι έκαναν αντανάκλαση στο νερό, κι εκεί έβλεπαν τις ψυχές των νεκρών. Υπήρχε μάλιστα η πεποίθηση ότι αφού οι ψυχές μετά το τραπέζι αυτό επέστρεφαν στον τόπο τους, μπορούσε κανείς να τις δει εκεί", διηγείται.
Πηγή: Χρόνος