 |
| Μία συγκλονιστική ερμηνεία για: "Tο γράμμα του Αλέξανδρου Ακριτίδη" από τον Γιώργο Συμεωνίδη |
"Το Σύνδρομο του επιζήσαντα" από την θεατρική ομάδα "Κολχίς".
Μια σπονδυλωτή ροή αφηγήσεων και ερμηνειών στο μαύρο φόντο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, της Αρμενίας και Ασσυρίας σε τρεις χρόνους: α) το χρόνο της αθωότητας, β) στο χρόνο της απώλειας, γ) στο σήμερα. Κείμενα, μουσικά χρώματα και μυρωδιές Πόντου, Μικρασίας, Αρμενίας, Ασσυρίας.
Αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν από την κόλαση. Επέζησαν, προχώρησαν, έδωσαν ζωή φορώντας τη μνήμη, μετατρέποντας την απώλεια σε δύναμη!
Στα πλαίσια της παράστασης αυτής παρουσιάζεται σε αφήγηση του Γιώργου Συμεωνίδη, τραγούδι της Αγγελικής Παμπουκίδου και λύρα του Θεόδωρου Κοτίδη, η επιστολή του μελλοθάνατου Αλέξανδρου Ακριτίδη, εμπόρου Τραπεζούντας.
1921 7βρ 5 Κυριακή
Γλυκυτάτη μου Κλειώ
Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι, περί τους 100 από διάφορα μέρη. Έχει αποφασισθεί ο δια της κρεμάλας θάνατος. Αύριον θα πηγαίνουν οι 60, μεταξύ αυτών οι 5 Τραπεζούντιοι και θα γίνει ο δι` αγχόνης θάνατος.
Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή, ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς και σε σας να δώσει ευλογίαν και υπομονήν και άλλο κακόν να μη δοκιμάσητε.
Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός να μη χαλάσετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή.
Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν. Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ.
Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά τον Γέργον να τελειώσει το σχολείον και να γίνει καλός πολίτης. Τον Γιάννην ας τον έχει μαζί του στη δουλειά. Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο, την Βαλεντίνην να την μάθης ραπτικήν. Την Φωφών να μη χωρίζεσαι ενόσω ζεις.
Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τα οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.
Ο παπά Συμεών ας με μνημονεύσει ενόσω ζη. Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον, 5 λίρες στην Μέριμναν, 5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον. Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι.
Αντίο βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου.
ο υμέτερος
Αλ. Γ. Ακριτίδης