 |
| Ο πολιτισμός των Ακριτών του Πόντου και των Μαόρι στη σκηνή του Ελληνικού Φεστιβάλ στη Μελβούρνη |
Πριν λίγες μέρες, όσοι βρέθηκαν στην οδό Lonsdale στη Μελβούρνη, είχαν την ευκαιρία να δουν ένα άλλο ονειρικό αγκάλιασμα, μία εξίσου πρωτοπόρα δουλειά του χοροδιδασκάλου Παναγιώτη Στεφανίδη και της ομάδας του, την παράσταση "Αργοναύτες του Ειρηνικού". Αυτήν την φορά οι Ακρίτες του Πόντου αγκάλιασαν τον πολιτισμό των ιθαγενών της Νέας Ζηλανδίας Μαόρι με βασικό εργαλείο διερεύνησης αυτής της διαπολιτισμικής προσέγγισης, τον χορό.
«Επιχειρούμε να αποκαλύψουμε τους πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ του λαού των Μαόρι και των Ελλήνων Ποντίων μέσα από τον πλούτο των κοινών ιστοριών της ναυτικής μας ζωής» τόνισε ο Χάρης Τσαΐρης, βοηθός χοροδιδάσκαλος του συγκροτήματος.
«Εξερευνώντας το ταξίδι από τα προγονικά σπίτια τους στον Ειρηνικό, το έργο αυτό είναι μια συνεργασία πολιτισμών, παραδόσεων, ιστορίας και μυθολογίας, μίας μυθολογίας με την οποία η ελληνική έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα οι αρχαίοι θεοί των Μαόρι θυμίζουν πολύ τους θεούς του δικού μας δωδεκάθεου. Λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο, έχουν παρόμοιες ποιότητες από άποψη χαρακτήρα και είναι "οπλισμένοι" με παρόμοιες ικανότητες» προσθέτει.
Για την παράσταση οι Ακρίτες του Πόντου συνεργάστηκαν με μία χορευτική ομάδα του Ομίλου Μαόρι, ενώ κατά την διάρκεια της παρουσίασης των χορών μέλος του χορευτικού αφηγούνταν στους θεατές τους μύθους των δύο λαών αλλά και κάποια στοιχεία από την κοινή τους ιστορική πραγματικότητα.
«Υπάρχει ένα διαχρονικό δέσιμο μεταξύ των Μαόρι και των Ελλήνων. Εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά της μυθολογίας μας, Μαόρι και Νεοζηλανδοί στρατιώτες, μέλη της δύναμης των ANZACs βοήθησαν τους προγόνους μας στις αρχές του 20ου αιώνα μετά τον ξεριζωμό και την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ο στόχος αυτής της παράστασης ήταν να προβάλλει αυτό το δέσιμο αλλά και την εκτίμηση που τρέφουμε προς τον πολιτισμό των ιθαγενών της Νέας Ζηλανδίας» λέει ο Χάρης.
«Εξερευνώντας τον πολιτισμό των Μαόρι και τους παραδοσιακούς τους χορούς, η παράσταση ξεκίνησε με τους χορευτές του Ομίλου να μπαίνουν στη σκηνή παρουσιάζοντας έναν από τους χορούς "φιλοξενίας" ενώ στην συνέχεια οι Πόντιοι παρουσίασαν του παραδοσιακούς τους χορούς, καταλήγοντας να χορεύουν μαζί, παντρεύοντας όχι μόνο τον χορό και την κίνηση των δύο λαών καθώς και την μουσική.
Η παράσταση ολοκληρώθηκε με δύο πολεμικούς χορούς τον ποντιακό "Σέρρα" και τον "Χάκα" των Μαόρι. Με την παράλληλη παρουσίαση αυτών των δύο χορών τα μέλη των δύο χορευτικών ήθελαν να δείξουν κάτι καινούριο στον κόσμο.
Όσοι την παρακολούθησαν έγιναν μάρτυρες ενός ονειρικού αγκαλιάσματος μεταξύ δύο πολιτισμών καθώς η μουσική των Ποντίων αντάμωσε την μουσική των ιθαγενών της Αυστραλίας, με εκφραστικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται χιλιετίες όπως η λύρα και το ντιτζιριντού.