 |
| «Η Εγκατάσταση των Προσφύγων στη Μακεδονία», παρουσιάστηκε στην έκθεση «Πόντος, Δικαίωμα και υποχρέωση στη μνήμη» |
Για τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία τη χρονική περίοδο, 1920 - 1930, μίλησε στην έκθεση «Πόντος, Δικαίωμα και υποχρέωση στη μνήμη, η Ευαγγελία Μπουμπουγιατζή, Δρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Σύμφωνα με την κ. Μπουμπουγιατζή, περίπου 152.000 πρόσφυγες, πέρασαν στο Ελληνικό Κράτος, πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ορόσημο της οριστικής εξόδου των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία, τη Θράκη και τον Πόντο, αποτέλεσε το 1923, καθώς μεγάλο κύμα προσφύγων κατέφθασε στην Ελλάδα, με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Εκτενής αναφορά έγινε στην εγκατάστασή τους σε συγκεκριμένες περιοχές της Μακεδονίας, όπως για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη, όπου ο μεγαλύτερος προσφυγικός πληθυσμός κατάγονταν από τη Μικρά Ασία, έπειτα από τη Θράκη και τον Πόντο, ενώ τόνισε τις συνθήκες εγκατάστασής τους (στέγαση, διατροφή, δημόσια υγεία, επαγγελματική αποκατάσταση). Σπουδαίο ρόλο έπαιξε η Επιτροπή Αποκατάστασης των Προσφύγων (ΕΑΠ) στην προσπάθεια εύρεσης λύσης των δημοσιονομικών προβλημάτων και των εθνικών, οικονομικών, κοινωνικών, ανθρωπιστικών αναγκών, που όριζε το προσφυγικό ζήτημα. Η ιστορικός τόνισε ότι η στέγη, τα εδάφη και τα ζώα που δόθηκαν στους πρόσφυγες, δεν παραχωρήθηκαν δωρεάν, αλλά ήταν μέρος ενός δανείου, που έπρεπε να αποπληρώσουν εν καιρώ. Κλείνοντας, ανέφερε πως η έλευση των προσφύγων ευεργέτησε την Ελλάδα οικονομικά, δημογραφικά, πολιτισμικά και πνευματικά.
Συγκεκριμένα, η τρομερή αύξηση της παραγωγής, οδήγησε τη χώρα, σε οικονομική ευημερία, καθώς αποπληρώθηκε μέρος των δανείων. Λόγω της εθνολογικής ενίσχυσης και της δημογραφικής πύκνωσης, ο ελληνικός πληθυσμός, με το τέλος αυτής της δεκαετίας, αποτέλεσε το 94% των κατοίκων του κράτους και ειδικότερα, ο πληθυσμός της Μακεδονίας διπλασιάστηκε, ενώ τέλος, το πάντρεμα του μικρασιατικού και Ποντιακού στοιχείου με το γηγενές, δημιούργησε νέο ελληνικό πνεύμα και διανόηση.