Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Ο Ποντιακός χώρος μας αλλάζει, αλλά πώς; Μερικές σκέψεις και μία πρόταση...

Ο Ποντιακός χώρος μας αλλάζει, αλλά πώς; Μερικές σκέψεις και μία πρόταση...
Ο Ποντιακός χώρος μας αλλάζει, αλλά πώς; Μερικές σκέψεις και μία πρόταση...

του Δημήτρη Κωνσταντινίδη*

Πολλές ήταν οι αποχρώσεις των εμπειριών που αποκτήσαμε σε όλη την διάρκεια της λειτουργίας του τριτοβάθμιου Οργάνου ΔΙΣΥΠΕ μέσα στον οργανωμένο ποντιακό χώρο.

Είναι σωστό ότι κάθε φορά που πάει να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο, οι προθέσεις και οι στόχοι που τίθενται είναι πάντα αγνοί και έχουν ένα υψηλό ηθικό και ιδεολογικό υπόβαθρο για να επιτευχθούν υψηλοί στόχοι. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι και αλλιώς ειδικά σε εμάς τους Ποντίους που μας χαρακτηρίζει έντονα ο ενθουσιασμός σε ότι πάμε να κάνουμε.

Μερικοί από αυτούς τους στόχους επιτεύχθηκαν, άλλοι πλησιάστηκαν και άλλοι εγκαταλείφθηκαν. Οι λόγοι πολλοί που δημιούργησαν αυτήν την πολύπλευρη εικόνα λειτουργίας αυτού του οργάνου και τελικά οδήγησαν από την μία κρίση στην άλλη και έτσι φτάσαμε στο σημείο που βρίσκεται αυτήν την στιγμή, εγκαταλελειμμένο από όλες τις Ομοσπονδίες των Ποντιακών Σωματείων του εξωτερικού και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποτε και μόνο με την υποστήριξη του Ελλαδικού χώρου θα ανακάμψει και θα αναβιώσει με όποιες αλλαγές και να κάνει.

Πολλά τα τραύματα του παρελθόντος, συνοδευόμενα με έντονους συναισθηματισμούς, ώστε είναι δύσκολο να ξεπεραστούν αυτά, τουλάχιστον στον επόμενο άμεσο καιρό.

Οι μέχρι τώρα διεργασίες για δημιουργία ενός νέου ή ανανεωμένου θεσμικού Οργάνου που να αξιώνει να πάρει την θέση της ΔΙΣΥΠΕ κρατούνται σε μία περίεργη κρυφή διαδικασία και είναι βέβαιο ότι αν αφεθεί ο Ποντιακός ελλαδικός χώρος έξω από αυτήν την διαδικασία δεν θα επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα ακόμη και σε βάθος χρόνου. Αν δε κινηθούν οι ανάλογες δυνάμεις, που δεν είναι άλλοι παρά πρόσωπα των υπαρχόντων Διοικητικών Συμβουλίων των Ομοσπονδιών του εξωτερικού, με την νοοτροπία που μας διακατέχει σε αυτές τις διοικήσεις, δυσχεραίνει η όλη κατάσταση ακόμη περισσότερο, διότι αυτές οι νοοτροπίες μας οδήγησαν και εδώ που φτάσαμε, κατά την ταπεινή μου γνώμη και μακάρι να έχω άδικο.

Οι ερωτήσεις όμως που γεννιούνται είναι:
• Τι μπορεί να βοηθήσει καλλίτερα στην προκειμένη περίπτωση μίας περίεργης πόλωσης μεταξύ Ελλαδικού χώρου και Εξωτερικού;
• Τι μπορεί να φέρει την καινοτομία και να ανατρέψουμε τα κακώς έχοντα και να κατευθυνθούμε με δυναμισμό προς τα καλώς έχοντα;
• Τι μπορεί απρόσκοπτα να μας οδηγήσει στους τρανούς και υψηλούς στόχους μας και εδώ τονίζω ότι τους είχαμε αλλά δύσκολα τους πλησιάζαμε έως καθόλου;

Ένας θεσμός που δεν θα φέρει μαζί του τις παθογένειες του παρελθόντος σε μία μορφή Συμβουλίου του Ποντιακού Ελληνισμού, επανδρωμένο με πρόσωπα καταξιωμένα στον εθνικό και διεθνή επιστημονικό χώρο αλλά και στην συνείδησή μας και θέλω εδώ να τονίσω ότι η παρουσία του γυναικείου στοιχείου σε αυτό το συμβούλιο είναι απαραίτητη και επιτακτική. Το μέγεθός του ή δυνατόν μικρό από 7 έως 10 και από όλες τις χώρες όπου ο ποντιακός ελληνισμός έχει ύπαρξη και ή δυνατόν να είναι και οργανωμένος.

Οι ειδικότητές των προσώπων πολλαπλές π.χ. Ιστορικοί, Κοινωνιολόγοι, Οικονομολόγοι, Δικηγόροι διεθνούς και εθνικού δικαίου, Καθηγητών Πανεπιστημίων, Πολιτικοί Επιστήμονες, Λαογράφοι κτλ. με χρήση πολλαπλών γλωσσών και μίας Γραμματείας 2 έως 3 προσώπων προς ενίσχυση του έργου τους και με μία έδρα, που να μην είναι μακριά από την Ευρώπη και την Ελλάδα.

Η υποστήριξη τους από τις Ομοσπονδίες μας και από όλα τα τοπικά σωματεία θα πρέπει να είναι δεδομένη και η θητεία τους να είναι φυσικά διαρκής.

Μόνο μία διαρκής θητεία θα μπορεί να δημιουργήσει, μακριά από την πίεση εκλογικών διαδικασιών και από τις παρενέργειές αυτών, και να δώσει δυνατότητες δικτυώσεων και ανάπτυξης προσωπικών σχέσεων με θεσμούς και πρόσωπα που παίρνουν ή επηρεάζουν αποφάσεις με διεθνή ισχύ, οι οποίες θα έχουν σχέση με όλα τα ζωτικά μας θέματα που είναι η γνωστοποίηση της Ιστορίας μας σε όλα τα επίπεδα, η διατήρηση και εξάπλωση των Παραδόσεών μας που στο κέντρο έχουν τον άνθρωπο και τις κοινωνικές του σχέσεις, η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και όχι μόνο, σαν εγγύηση της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών στην ευρύτερη περιοχή και άλλα πολλά.

Ένα τέτοιο Συμβούλιο με την ανάλογη λειτουργία και τα ανάλογα πρόσωπα θα είναι μία καινοτομία που θα ξεπεράσει παθογένειες του παρελθόντος, θα δώσει ένα επαγγελματισμό στις ενέργειές μας και θα επιφέρει την συσπείρωση των απανταχού Ποντίων Ελλήνων, θα αυξήσει τον βαθμό των επιτυχιών μας στο μέγιστο, κινούμενο γρήγορα σε υψηλό επίπεδο με επαγγελματισμό και κερδίζοντας την εκτίμηση όχι μόνο ημών αλλά και των άλλων πολλών.

Δεν θέλω να πιστεύω ότι με αυτές τις σκέψεις καλύφθηκε το όλο πλαίσιο των αναγκαίων διαδικασιών που πρέπει να γίνουν αλλά πιστεύω ότι δίνεται μία ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε προς άλλες κατευθύνσεις για ένα καλλίτερο μέλλον του χώρου μας.

Φιλικά

Δημήτριος Κωνσταντινίδης
Πρόεδρος Ποντιακού Συλλόγου Κολωνίας
Καθηγητής Επαγγελματικού Κολλεγίου στην Κολωνία