 |
| Παρουσιάζοντας τη «Ρίζα» του Ιάσονα Θεοδωρίδη |
του Βλάση Αγτζίδη
Την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019, στις 19.30, θα γίνει παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Ρίζα" του Ιάσονα Θεοδωρίδη.
Θα μιλήσουν οι:
- Κατερίνα Παγίδα: φιλόλογος
- Πέπη Ρηγοπούλου: πανεπιστημιακός
- Στέλιος Ελληνιάδης: δημοσιογράφος
Mε την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής από της εκδόσεις της Α/συνέχειας, κάνει την είσοδο στο χώρο της νεοελληνικής ποίηση ο Ιάσονας Θεοδωρίδης. Μπορούμε να διακρίνουμε στη γραφή του τα στοιχεία μιας ποιητικής που εξωτερικεύει βαθύτερους προβληματισμούς και αναζητήσεις: Μαύρη καθήλωση / Αγρύπνια / Λίγο νερό / Αίσθηση μάταιου και απόστασης /ελλειπτικής
Και τώρα, αν κρίνω απ' την ερώτηση, / χίλια καρφιά μού κάρφωσε ο λόγος σου /στο σώμα…
Ο ποιητής συνομιλεί με το καθημερινό του πλαίσιο, τις προκλήσεις και τις απορίες βιώνοντας μια ενήλικη ζωή, μεγαλωμένος στο περιβάλλον που διαμόρφωσε ο πατέρας του Στέργιος Θεοδωρίδης - με τη λόγια προσέγγιση του Ποντιακού παρελθόντος- αλλά και έχοντας ως σκηνικό υπόβαθρο την καθημερινότητα του μεγάλου αστικού κέντρου.
Έτσι, ανήκοντας στην τέταρτη προσφυγική γενιά των ξεριζωμένων του 1922, συνομιλεί και με τον μακρινό ου-τόπο των χαμένων πατρίδων σαν σε ύλη βαθιά, όμως βιωματική και αφηγημένη. Πραγματεύεται και εκφράζει με σπαράγματα ποίησης την εντοπιότητα και την καταγωγή, ως θέμα ενός πιο εσωτερικού νόστου μέσα από την λιτότητα του ελεύθερου στίχου.
Δύο χαρακτηριστικά ποιήματα είναι τα παρακάτω:
Μικρά Ερωτικά
Ήθελα να 'μαι
νανούρισμα μικρασιάτικο
στα χείλη της μάνας σου
Να σε κοιμίζω κάθε βράδυ
κι εσύ να μην το ξέρεις
Πόντος
Ένα κορμί που καρπίζει
στη λιμναία γαία του κορμιού σου.
Που ανοίγεται,
ντύνεται στα νερά,
κουβαριαστά εκβάλλει στον επικάρπιο ήλιο.
Ύστερα
αυτή η υφάλμυρη στοιχειοθεσία,
που έκανε το λιμάνι για να μπορεί ο Πόντος
(Κι είναι που κάποτε μετράω τ'αστέρια
κι είναι λιγότερα απ'τα βράδια
που έκλαψα για σένα).