 |
| Έκλεψαν την παράσταση οι μικροί χορευτές του Συλλόγου Ποντίων Μεταμόρφωσης |
του Χρήστου Κωνσταντινίδη
Τι περιμένει κανείς να δει και να ακούσει σε μία ποντιακή χοροεσπερίδα μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων; Περιμένει να διασκεδάσει υπό τον ήχο της κεμεντζές και του νταουλιού, να χορέψει και να έρθει σε κέφι, παράλληλα με τη φαγοποσία που προσφέρεται σε τέτοιες παραδοσιακές βραδιές. Η κορύφωση όμως της εκδήλωσης στον ετήσιο χορό του Συλλόγου Ποντίων Μεταμόρφωσης «Ο Εύξεινος Πόντος», που έγινε το Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019, στο κέντρο διασκέδασης «Ομαλός», στο παλιό «Κορτσόπον», δεν ήταν αυτή.
Πριν οι συνδαιτυμόνες ανεβούν στην πίστα, για να χορέψουν, ακούγοντας τον τραγωδιάνο, Γιάννη Τσιτιρίδη, τον λυράρη, Γιάννη Χατζαρίδη, τον νταουλτζή, Θεοδόση Εφραιμίδη και τον Βαγγέλη Σελεμίδη στα πλήκτρα και να γλεντήσουν την παραμονή των Θεοφανίων, την παράσταση έκλεψαν οι μικροί χορευτές του ποντιακού συλλόγου της Μεταμόρφωσης.
Λίγη ώρα μετά τις 22:00 η αίθουσα είχε γεμίσει από κόσμο. Όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Δεν έπεφτε καρφίτσα στον Ομαλό. Όλα προδιέθεταν, ότι θα ακολουθούσε ένα μεγάλο ποντιακό γλέντι. Η οινοποσία έρεε άφθονη συνοδευόμενη από τους μεζέδες που πρόσφερε το πλούσιο μενού της εκδήλωσης. Ξαφνικά ο χώρος εστίασης πλημμύρισε από παιδικές φωνές.
Λες και άκουγες ζητωκραυγές από σχολική εορτή. Μόνο που αυτή η γιορτή είχε ποντιακή απόχρωση. Στην πίστα άρχισαν να ανεβαίνουν μικρά παιδιά, τα αγόρια ντυμένα με ζίπκες και τα κορίτσια με ζουπούνες. Ανάμεσά τους έφηβοι και έφηβες συμπλήρωναν το χορευτικό παζλ που παρουσιάστηκε στους προσκεκλημένους της εκδήλωσης, οι οποίοι παράτησαν μαχαιροπίρουνα και κρασοπότηρα, για να απολαύσουν το θέαμα και να θαυμάσουν τους λιλιπούτειους χορευτές.
Φατσούλες φωτισμένες από χαρά έδωσαν το σύνθημα για την έναρξη της μουσικής βραδιάς. Μπήκαν με τον χορό Ομάλ και ακολούθησαν τικ, μονό και διπλό, χόρεψαν και πατούλα. Αρχικά έβλεπε κανείς το άγχος που διακρίνει την παιδική αθωότητα να ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους. Δεν είναι και εύκολο, για ένα παιδί να παρουσιάσει κάτι μπροστά σε τόσο κόσμο. «Πως θα χορέψω; Θα με καμαρώσει ο μπαμπάς και η μαμά; Αν κάνω λάθος στα βήματα τί θα κάνω», είναι σίγουρα μερικά από τα ερωτήματα που προβληματίζουν εκείνη τη στιγμή ένα παιδικό μυαλό.
Το άγχος όμως νικήθηκε. Ήταν νομοτελειακό να γίνει μέσα σε λίγα λεπτά. Από τη μία το χειροκρότημα που τους προσέφεραν οι συνδαιτυμόνες και από την άλλη η καθοδήγηση του χοροδιδάσκαλού τους, ξεκλείδωσε την αυθορμητικότητα και ανέβασε στα ύψη τη διάθεσή τους. Ξεσήκωσαν τον κόσμο. Ήταν μοναδικό το θέαμα να βλέπεις τα μικρά παιδιά να χορεύουν στον ρυθμό και στην άκρη της πίστας τον Σταύρο Ψυλλάκη να τα υποστηρίζει, με αγάπη πατρική, σαν να ήταν ανάμεσά τους και να χόρευε μαζί τους την ίδια ώρα.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν, όταν μαζί με τα παιδιά μπλέχτηκαν στο χορό οι γονείς τους. Ύστερα από προτροπή των μικρών χορευτών, πατεράδες και μητέρες χόρεψαν μαζί τους, σε μία στιγμή που αν μη τι άλλο ήταν πολύ συγκινητική. Γιατί το μήνυμα της ζιπκοφορεμένων αγοριών και των ζουπουνοφορεμένων κοριτσιών ήταν σημαντικό.
Τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Με τον χορό τους τα παιδιά βροντοφώναξαν «είμαστε και εμείς εδώ. Εμείς θα κρατήσουμε ψηλά και θα διατηρήσουμε την ποντιακή μας παράδοση». Αν μη τι άλλο, το μήνυμα είναι ελπιδοφόρο και την επιτυχία αυτή πιστώνεται ο Σύλλογος και οι άνθρωποι του, που με τη δουλειά τους «γεννούν» και άλλους Πόντιους.