 |
| 2019, Έτος Μνήμης Γενοκτονίας - Τα φοβερά Ιωβηλαία |
του Γιάννη Αποστολίδη
πρώην προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
Με είχε πλημυρίσει μια χαρμολύπη, καθώς άκουγα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κ Προκόπιο Παυλόπουλο, να κλείνει το πρωτοχρονιάτικο Διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό με μια σεμνή αναφορά στην Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. "Ελληνίδες, Έλληνες - είπε - ας στοχαστούμε όλοι μας, ότι το 2019 ανοίγει η αυλαία μεγάλων ιωβηλαίων για το έθνος μας...". Και μίλησε ο Εξοχώτατος κ. Πρόεδρος για την εκατονταετηρίδα της Γενοκτονίας μας, για τα 200 χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας που έρχονται, για τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής, τη Συνθήκη της Λωζάνης, της Ανταλλαγής, του δούναι λαβείν ανθώπινων υπάρξεων. " Η αυλαία αυτών των επετείων - είπε ο Πρόεδρος με βραχνή φωνή, σχεδόν βουρκομένος - ανοίγει με την Ποντιακή Γενοκτονία. Στώμεν καλώς! Ας κλίνει ολόκληρο το Έθνος ευλαβικά το γόνυ στη Μνήμη των 353.000 γενοκτονηθέντων Ποντίων Ελλήνων..." Ντρίιιννν... Ντρίιιννν.... Ντρίιιιν. Είχα βάλει το ξυπνητήρι του κινητού μου να χτυπήσει πεντέμιση το πρωί, έπρεπε να ετοιμαστώ για ένα ταξίδι.
Πετάχθηκα όρθιος, κόπηκε το όνειρο.
Όνειρο ήταν... Ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε κάποιος άλλος κρατικός αξιωματούχος, ούτε καν κάποιος κλητήρας δημόσιας υπηρεσίας αναφέρθηκε στη συμπλήρωση φέτο 100 χρόνων από την αποφράδα ημέρα της 19.5.1919, που ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα, ημέρα που καθιερώθηκε ως συμβολική της Γενοκτονίας μας.
Στις 18.3.2016, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του Πολιτικού Αρχείου του Πόντου στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (χιλιάδες σελίδες των ετών 1916 - 1924, και ανάμεσά τους σχεδιάσματα της Σημαίας του Πόντου, τα Πρακτικά της Εθνοσυνελεύσεως και του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου, όλα αυτά ξεχασμένα, τι ντροπή!, επί 80 χρόνια σε μια εντοιχισμένη ντουλάπα, πίσω από στίβες μπλοκ της γκανιότας κουμκάν που παιζόταν στη Λέσχη... - ας μην φοβούμαστε τις πικρές αλήθειες, διότι όσο πιο πικρό το φάρμακο τόσο είναι πιο δραστικό...), τη μέρα λοιπόν εκείνη, 18.3.2016, την εξόχως επίσημη, παραδίδοντας εγώ ως πρόεδρος τότε της Ευξείνου Λέσχης πλακέτα με τη Σημαία του Πόντου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ένοιωθα να τρέμουν τα χέρια μου από συγκίνηση, στη σκέψη ότι ενώ οι πρόγονοί μας ονειρεύτηκαν παρχάρ αέρας να φυσά, να παίρνει τις θείες πτυχές αυτής της Σημαίας και να τις απλώνει σ΄έναν Ελεύθερο Ελληνικό Πόντο, τώρα στέκεται αιματόβρεκτη και μεσίστια στη μνήμη μας, πάνω στο ορόσημο της λήξης μιας ένδοξης τρισχιλιετούς παρουσίας του ελληνισμού στον Πόντο. Γενοκτονία και Ξεριζωμός, η χειρότερη τραγωδία στην ιστορία του έθνους μας, από τις χειρότερες στην ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας. Και θα έπρεπε εμείς τουλάχιστον οι πόντιοι να πολλαπλασιάσουμε επί τριάντα τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας μας, αν πιστεύουμε πραγματικά ότι είμαστε τραντέλλενοι, και επομένως να αποδώσουμε πολλαπλάσια Τιμή σε αυτά τα θύματα, και φυσικά να διεκδικήσουμε την απόδοση ίδιας τιμής από την πολιτική, πνευματική και εκκλησιαστική ηγεσία του έθνους.
Αλλά ούτε ο Ανώτατος Άρχοντας, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών θυμήθηκαν και ούτε τους θύμησε η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, ΠΟΕ, ούτε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, ΠΟΠΣ, ότι το 2019 είναι η Εκατονταετηρίδα Τιμής και Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και ότι έπρεπε να γίνει σεμνή μνεία αυτού του γεγονότος στα Διαγγέλματα της εθνικής ηγεσίας μας επί τω νέω έτει. Αλλά οι Ομοσπονδίες μας είναι τελείως στείρες σε πνευματικότητα. Τελείως! Τι να εμπευσθούν λοιπόν και τι να εμπνεύσουν στην εθνική ηγεσία αναφορικά με τον ποντιακό ελληνισμό... Βάλε από πάνω και την πρωτοφανή ανικανότητά τους, η κατάσταση γίνεται τραγική... Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε από όλους αυτούς...
Βέβαια η ρίζα του κακού είναι το φασιστικό καθεστώς διοίκησης της Παναγίας Σουμελά, που επιτρέπει στους Τανιμανιδαίους να εξουσιάζουν το Προσκύνημα και το Σωματείο επί 60 χρόνια, προκαλώντας ειδεχθή σκανδαλισμό και βαθύ παραλυτικό διχασμό στον δευτεροβάθμιο οργανωμένο ποντιακό χώρο. Η ΠΟΕ είχε ως κύριο σκοπό, θα έλεγα γενεσιουργό λόγο, την ανατροπή της οικογενειοκρατίας στην Παναγία Σουμελά και την εγκαθίδρυση δημοκρατικής διοίκησης. Απέτυχε όμως, για λόγους που δεν είναι του παρόντος (μάλλον είναι, αλλά θα έπαιρνε πολύ χώρο η σχετική λαθολογία) και αυτή η αποτυχία την έριξε σε κατάσταση υπαρξιακής ματαίωσης. Για την ΠΟΠΣ δεν αξίζει καν να συζητούμε, είναι για κλάματα και, το χειρότερο, δεν έχει συναίσθηση της αθλιότητάς της, της οποίας έδωσε οικτρό δείγμα στην περσυνή εκδήλωση της 19 Μαίου στο Λευκό Πύργο.
Μπορούμε να φανταστούμε τον χώρο της Παναγίας Σουμελά ως τους νέους Δελφούς του ελληνισμού, με πυρήνα τον ποντιακό ελληνισμό; Φυσικά οι μικρόψυχοι και οι φθονεροί δεν μπορούν να διανοηθούν κάτι τέτοιο. Όσοι νομίζουν οτι αυτοί που έχουν τα λεφτά δεν έχουν καν το δικαίωμα να είναι πατριώτες, όσοι φθονούν τους Ιβάν Σαββίδη, Μελισανίδη, Μαρινάκη, δεν μπορούν να σκεφτούν ότι αν τους παρουσιάσεις μεγαλεπίβολα, εμπνευσμένα και εφαρμόσιμα σχέδια, θα δίνονταν και οι τρεις ολόψυχα στην εφαρμογή τους, έχοντας μαζί τους έναν ισχυρά οργανωμένο ποντιακό κίνημα. Δεν είμαι μέσα στο μυαλό τους αλλά και οι τρεις τους έδωσαν, και το ξέρουμε, εμπράκτως δείγματα θερμού πατριωτισμού, συνεπώς δεν θα στερήσουν την ψυχή τους από "τα καλά και συμφέροντα" της δημιουργικής ενότητας. Τί περιμένουμε λοιπόν; Τί περιμένουν; Στο χώρο της Παναγίας Σουμελά μπορούν να γίνουν πολύ μεγάλες πρότυπες πολιτιστικές εγκαταστάσεις, με όλο το σέβας προς την Παναγία μας, και μπορεί να εξακτινωθεί από εκεί ένα νεοδελφικό πνεύμα με το μύρο όμως της ορθόδοξης χριστιανικής πνευματικότητας... Αλλά όταν έχεις τους Τανιμανιδαίους να χτίζουν καθημερινά ψηλότερα τα τείχη του διχασμού του ποντιακού χώρου, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε όσο αυτοί επιβάλλουν την εξουσία τους με το φασιστικό καταστατικό του Σωματείου και τον φασιστικότερο Κανονισμό Διοίκησης του Προσκυνήματος. Πρέπει αυτό το καθεστώς να καταλυθεί. Και μπορεί να καταλυθεί. Θα καταλυθεί!
Αυτό δεν είναι όνειρο.
Η χώρα μας έχει περάσει μια δεκαετία κρίσης που κόντεψε ν΄ απειλήσει την ύπαρξή της. Και ενώ βρισκόμαστε μπροστά σε χρονιές Φοβερών Ιωβηλαίων, θα ακούμε από φέτος προεκλογικούς δεκάρικους και θα μας πρήξουν οι πολυλογάδες και οι φασαρτζήδες των πάνελ. Άραγε πόσοι πατριώτες θα μείνουν που δεν θα σκιάζονται τα σκότη; Πόσοι θα τολμούν να διανοούνται τα αδιανόητα; Ο ποντιακός χώρος έχει τρομερή δύναμη αλλά εξίσου τρομερή άγνοια αυτής της δύναμης. Άλλωστε την αγνεία της άγνοιας εκμεταλλεύονται οι επιτήδιοι και τον κρατούν στο περιθώριο, στην απέξω... Ως πότε;