Με το Ποντιακό θεατρικό δράμα «Φώταγας» ξεκίνησε το Παμποντιακόν Πανοΰρ στα Σούρμενα

Με το Ποντιακό θεατρικό δράμα «Φώταγας» ξεκίνησε το Παμποντιακόν Πανοΰρ στα Σούρμενα

Με το Ποντιακό θεατρικό δράμα «Φώταγας», που είχε αναφορές στη Γενοκτονία του Ποντιακού ελληνισμού, ξεκίνησε χθες, σε κλίμα συναισθηματικής φόρτισης, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων στο Ελληνικό, το “Παμποντιακόν Πανοΰρ 2019 τη Θωμά ‘ς σα Σούρμενα”.

Το άγνωστο, αλλά πολυτιμότατο κομμάτι του νεοελληνικού θεάτρου και της λαογραφίας, το ποντιακό θέατρο, που το διατηρούν μέχρι σήμερα και το αγαπούν ιδιαίτερα οι Πόντιοι, αναβίωσε με την παράσταση την ποντιακή ζωή του χθες και του σήμερα. Μάλιστα η θεατρική ομάδα της Ένωσης Ποντίων Ωραιοκάστρου & Φίλων Θεσσαλονίκης επέλεξε τις εκδηλώσεις της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων για να πραγματοποιήσει την πρεμιέρα του έργου σε μια κατάμεστη αίθουσα, όπου οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Γιάννης Γεωργιάδης καταχειροκροτήθηκαν. «Το έργο, αναφέρει ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων κ. Γιώργος Σαραφίδης, θεραπεύει το αίσθημα νοσταλγίας του παρελθόντος και προσφέρει την πραγματική διάσταση της ποντιακής ζωής».

Πρόκειται για αληθινή ιστορία, στην οποία τα γεγονότα και στις δυο πράξεις, πρώτη και δεύτερη, διαδραματίζονται στον Πόντο, στα μεσόγεια του νομού Τραπεζούντας. Το γεγονός ότι ο πρωτότοκος γιος του Φώταγα – άρχοντα προεστού – παντρεύεται τουρκάλα από τη μία και από την άλλη ο σκληρός ξεριζωμός, σημαδεύουν τη ζωή της οικογένειας του Φώταγα και καθορίζουν το μέλλον της. Η τρίτη πράξη αφηγείται γεγονότα μετά την εγκατάσταση σε χωριό της Δράμας, στη Μακεδονία, όπου βρίσκουμε την οικογένεια του Φώταγα αποδεκατισμένη.

“Η ιστορία κατέγραψε πολλές μαύρες σελίδες εκείνα τα χρόνια. Τα μαύρα χρόνια του ξεριζωμού και της γενοκτονίας”, τόνισε ο σκηνοθέτης Γιάννης Γεωργιάδης. “Η μνήμη έχει απαθανατίσει κάθε γεγονός, κάθε ιστορία σε κάθε χωριό – πόλη – ύπαιθρο – εκκλησίες και μοναστήρια. Μεταφέρει με τη δύναμή της τις πληροφορίες στους νέους κάθε γενιάς, όπως η σκυτάλη. Δεκάδες χρόνια τώρα ανακαλούμε μνήμες και εικόνες ζωής των αλησμόνητων πατρίδων”, καταλήγει κ. Γεωργιάδης.