 |
| Βλάσης Αγτζίδης: 37.000 συνειδητές ψήφοι: Ένας προσωπικός απολογισμός για τις ευρωεκλογές |
του Βλάση Αγτζίδη
Βαθύτατες ευχαριστίες οφείλω σε όσους από τους συμπολίτες μας κατανόησαν τη μεγάλη συμβολική σημασία που είχε η συμμετοχή μου στις ευρωεκλογές. Είτε αυτοί ανήκουν στους ψηφοφόρους του Σύριζα, που αποδέχονται τη συγκεκριμένη αντίληψη για τα ιστορικά θέματα, είτε όσοι επέλεξαν να αγνοήσουν τις κομματικές τους προτιμήσεις και να ψηφίσουν το πρόσωπο και το έργο, με βάση την ελεύθερη βούληση. Γιατί επέλεξαν να επιβραβεύσουν με την σταυροδοσία, μια πορεία ζωής και μια ερευνητική προσπάθεια για τον ποντιακό και μικρασιατικό ελληνισμό, που συνέβαλε στην κατανόηση άγνωστων πλευρών της σύγχρονης ιστορίας.
Η συμβολική πλευρά της συμμετοχής μου στο ευρωψηφοδέλτιο του Σύριζα σχετιζόταν με τον τερματισμό μιας πολύχρονης διαμάχης με τον αρνητισμό που υπήρχε στα ζητήματα που έθετε ο προσφυγικός χώρος, όπως το μεγάλο ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η αναγνώριση του δίκιου των προσφυγικών οργανώσεων εκφράστηκε με τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τις ποντιακές οργανώσεις στη Θεσσαλονίκη, με την προβολή από τη Βουλή των Ελλήνων της επετείου των 100 χρόνων από την απόβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα και με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της απόφασης για συγκρότηση μόνιμης επιτροπής για την προώθηση της προσφυγικής Μνήμης. Βέβαια στο τελευταίο δεν πετύχαμε να λάβει αυτή η απόφαση έναν παμπροσφυγικό χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας το σύνολο των προσφύγων του 1922.
Η κατανόηση από την ηγεσία του Σύριζα της σημασίας της προσφυγικής Μνήμης δεν είναι ανεξάρτητη από τη συνειδητοποίηση ότι η Μνήμη αυτή αποτελεί ένα μέσο αντίκρουσης των ακροδεξιών κινημάτων που απειλούν το μέλλον της Ευρώπης και εμπνέονται από το παράδειγμα του Μουσταφά Κεμάλ. Και όλα αυτά αύξησαν τα κίνητρα για να επιλέξω την κάθοδό μου στις Ευρωεκλογές.
Μπορεί να απαιτούνταν τριπλάσιος αριθμός ψήφων για την εκλογή στο ευρωκοινοβούλιο, όμως το συγκεκριμένο αποτέλεσμα υπήρξε κατάκτηση προσωπική, καθώς και των λίγων φίλων που αγωνίστηκαν μαζί μου τη βραχεία προεκλογική περίοδο. Γιατί η έκθεση σε μια τόσο δύσκολη διαδικασία, όπως οι ευρωεκλογές, βασίστηκε κυρίως στην υποστήριξη προσώπων που εκτίμησαν εμένα και το έργο μου. Χωρίς κεντρική κομματική προώθηση, με «ανταγωνιστές» προβεβλημένα στελέχη, γνωστούς ηθοποιούς ή ανθρώπους των μίντια καταφέραμε να πετύχουμε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Από την πλευρά του Σύριζα πολύ ουσιαστική και αποτελεσματική ήταν η βοήθεια του βουλευτή Θεσσαλονίκης Αλέκου Τριανταφυλλίδη, καθώς και των οργανώσεων του Κιλκίς, της Πιερίας, της Κηφισιάς κ.ά.
Ένα από τα συμπεράσματα που συνήγαγα από αυτή την προεκλογική περίοδο, είναι ότι ο οργανωμένος προσφυγικός χώρος (ποντιακός, μικρασιατικός ή κωνσταντινουπολίτικος) δεν έχει κάποια ιδιαίτερη επιθυμία να δημιουργήσει τα δικά του λόμπι στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη. Φαίνεται ότι του αρκούν οι προσωπικές σχέσεις με τους επαγγελματίες πολιτικούς και οι όποιες αμοιβαίες εξυπηρετήσεις προκύπτουν απ’ αυτές. Ακριβώς γι αυτό, ανεξάρτητα από τις πολλές θετικές συμβολές προσώπων, δεν υπήρχε καμιά σχετική δημόσια τοποθέτηση πλην αυτής του Συλλόγου Ποντίων Νυρεμβέργης.
Όσον αφορά την επιλογή μου να συμπορευτώ με τον Σύριζα, αυτό υπήρξε μια ώριμη κατάληξη της πεποίθησής μου ότι διαμορφώνεται ένας πόλος μιας πραγματικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Ένας πόλος με γνήσια κοινωνική ευαισθησία –που παρά τα όποια ατυχή επικοινωνιακά και επιχειρησιακά σφάλματα- έχει κατανοήσει τα μηνύματα του 20ου αιώνα και έχει συνειδητοποιήσει τα πραγματικά όρια, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στις παλιές ουτοπίες. Και επιπλέον δεν κουβαλά τα βάρη του παρελθόντος, όπως οι ένοχοι για την τρομακτική κατάρρευση του 2010: είτε αυτοί είναι διάφοροι μεταμορφωμένοι γόνοι σε ΄΄νέα’’ κομματικά σχήματα ή των οικογενειοκρατούμενων πολιτικών χώρων, που αποσκοπούν στη στυγνή νεοφιλελευθεροποίηση στο πλαίσιο πολιτικής διαχείρισης προς όφελος κυκλωμάτων.
Η πιθανότητα (*) να με τίμησαν με την ψήφο τους περισσότεροι από 37.000 συμπολίτες μας με συγκινεί και με κάνει να αποκτώ ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα για τις επιστημονικές μου επιλογές. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί μια μερική πολιτική αποτύπωση της 35ετούς περίπου πορείας μου στη κίνημα προσφυγικής Μνήμης, που ανάδειξε και συμπλήρωσε τις Λευκές Σελίδες της ιστορίας, οδήγησε στην αναγνώριση της Γενοκτονίας (έστω και με τον τεμαχισμό σε δύο επετείους, 19 Μάη και 14 Σεπτέμβρη), μίλησε για τις σταλινικές διώξεις κατά των ομογενών μας στην ΕΣΣΔ μετά το 1937 και συνέβαλε στην εθνική αυτογνωσία.
(*) Χρησιμοποιώ τον όρο ‘’πιθανότητα’’ γιατί έως αυτή τη στιγμή, σχεδόν 20 μέρες μετά τις ευρωεκλογές, δεν έχει δοθεί ο τελικός αριθμός των ψήφων από το Υπουργείο Εσωτερικών. Έως αυτή τη στιγμή έχει αποδοθεί το 73,34% των σταυρών, το οποίο αντιστοιχεί σε προσωπικό επίπεδο σε 29.631. Κάνοντας ευθεία αναγωγή, το υπόλοιπο 27,66% αντιστοιχεί σε 7.900 ψήφους. Αυτό μας οδηγεί σ’ ένα κατά προσέγγιση τελικό αποτέλεσμα 37.531 ψήφων