 |
| Ο αποχαιρετισμός του παπα-Ανδρέα στον Πόντιο Γίγαντα Γιώργο Ποζίδη: «Γλέντι απόψε έχουνε οι Έλληνες στον Άδη γιατί πηγαίνει διαλεκτός άντρας χωρίς ψεγάδι» |
Ο Γιώργος Ποζίδης, ο «Πόντιος γίγαντας», 6ος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών. Ο στενός του φίλος παπα- Ανδρέας πήγε στη Θεσσαλονίκη και τον αποχαιρέτησε από κοντά με το δικό του τρόπο. Ο Γιώργος Ποζίδης ήταν φίλος των Ανωγείων και αγαπούσε ιδιαίτερα το χωριό μας και τους ανθρώπους του. Είχε κάνει μάλιστα αρκετές φιλίες και κάθε φορά που έβρισκε ευκαιρία περνούσε από τα Ανώγεια για να προσκυνήσει στον Αϊ Γιώργη.
Η εξόδιος ακολουθία για τον Ολυμπιονίκη Γιώργο Ποζίδη τελέστηκε το Σάββατο 3 Αυγούστου στις 12:00 από τον Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας και το ύστατο χαίρε, υπό τους ήχους ποντιακής λίρας, είπαν μεταξύ άλλων ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, οι βουλευτές Α’ Θεσσαλονίκης Κώστας Γκιουλέκας και Αλέκος Τριανταφυλλίδης, η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου, ο δύο φορές Ολυμπιονίκης Πέτρος Γαλακτόπουλος, εκπρόσωποι Ποντιακών Σωματείων, αθλητές της πάλης, ο γνωστός τραγουδιστής Αντώνης Ρέμος, ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης και ο παπα- Ανδρέας από τα Ανώγεια της Κρήτης.
Ο επικήδειος που εκφώνησε ο παπα-Ανδρέας Κεφαλογιάνης έχει ως εξής:
“Όλοι οι φίλοι σου πλάι εδώ, και όχι μόνο. Άνθρωποι που σε τίμησαν σε σεβάστηκαν,
σε γνώρισαν και δε σε ξέχασαν.
Συν Έλληνες σου, πατριώτες, Πόντιοι μα και Κρήτες που αναγνώρισαν την αξία σου και στέκονται εδώ μένα κερί στο χέρι για να σου πουν το στερνό αντίο.
Σε σένα αδερφέ.
Που τίμησες τη γενιά σου, την καταγωγή σου, τα ιδανικά της χώρας, τους γονείς και τα αδέρφια σου.
Σε σένα που περπάτησες τίμια στη γη, που διδάχτηκες και δίδαξες.
Υπακοή, σεβασμό, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αγωνιστικότητα, ταπεινότητα και φυσικά το πως πρέπει να φέρεται ο άνθρωπος που είναι νικητής.
Ταξιδεύεις για την ουράνια βασιλεία έτοιμος, ίσως νωρίς, αλλά έτοιμος.
Τα στρτάτας ντε πορπάτεσα, τα γεφύρεα ντε δέβα
Ατώρα έρθα και γέρασα, ‘ς, σο μεσοστράτ’ επέμ’να.
Ψηλά ρασία και πράσινα, ‘ς, σα λίβεα απες κρυμμένα
Ανοίξτε σεβνταλή μ’ ταφήν, βάλτεν απές εμένα.
Και στον τάφο σου απάνω αδερφέ μας οι Έλληνες καταθέτουμε στεφάνι και τιμή, όχι στον Ολυμπιονίκη και αγωνιστή αλλά στον άνθρωπο, στον πατέρα, στον φίλο και συμπορευτή.
Σε μία ζωή που δεν φοβήθηκες να αντιμετωπίσεις ζωή γεμάτη, ζωή που με συνείδηση είχες από καιρό πάρει τα εχέγγυα της πρεπιάς όπως λέμε στην Κρήτη.
Όλων εκείνων δηλαδή των χαρακτηριστικών που ορίζουν τον άνθρωπο ως ανθρώπο, όπως χαρακτηρίζουμε στη μεγαλόνησο όλους όσους η περπατησιά τους είχε το ανάστημα της διδαχής και την τόλμη την αληθινή και υπέροχη.
Αδερφέ μας.
Εκεί που πας θα συναντήσεις τη θεία χάρη, την ευδεμονία, την απροσπέλαστη ηρεμία, την αναγνώριση θεού και αγγέλων, αγίων και οσίων.
Εκεί θα διαπιστώσεις ψυχικά πως ο αγώνας ο επίγειος επιβραβεύεται και δεν είναι άδικος. Εκεί αδερφέ μας θα χαρείς για όλες τις πράξεις σου ανθρωπιάς που στη ζωή συντέλεσες.
Θα χαρείς για την αγκαλιά του θεού που γνώριζες πως υπάρχει.
Γιατί και συ, θεό είχες μέσα σου, θεό μαρτυρούσες, θεό πρέσβευες και διακονούσες.
Την παρακαταθήκη σου στους νέους δε θα την εξαντλήσουμε σε ευχολόγια και λόγια.
Θα διαπιστώσεις από κει ψηλά ότι το όνομα σου και η πορεία σου θα μετεξελιχθεί σε μάθημα ζωής και ανθρωπιάς.
Δε φοβάμαι πως θα φοβηθείς τη θεία κρίση, διότι ο θεός γνωρίζει όπως και όλοι εμείς, πως στάθηκε ατρόμητος διότι όσοι στη φαρέτρα τους έχουν την αλήθεια, το ήθος, την αγάπη για τη σημαία και πατρίδα, όλοι όσοι απλώνουν το χέρι στο συνάνθρωπο και χαρίζουν το χαμόγελο και την καλημέρα χωρίς σφίξιμο, είναι ατρόμητοι.
Έτσι θα κριθείς, ως ο ατρόμητος Πόντιος, ο αληθινός Έλληνας, ο αγνός άνθρωπος, ο υπέροχος φίλος.
Καλό ταξίδι αδερφέ μου και στις ματιές που θα ρίχνεις από κει ψηλά σε όλους εμάς, μέχρι την ημέρα της αντάμωσης, να είσαι σίγουρος ότι η πορεία μας δε θα προσβάλει όλα όσα θέλεις, εμείς να πράξουμε.
Ο Πόντος σήμερα θρηνεί για ένα μεγάλο άντρα, που της πατρίδας την τιμή είχε σημαία πάντα…
Γλέντι απόψε έχουνε οι Έλληνες στον Άδη, γιατί πηγαίνει διαλεκτός άντρας χωρίς ψεγάδι
Ήσουν και θα σαι υπόδειγμα ανθρώπου μα και άντρα
…γιατί για χάρη της τιμής θυσίαζες τα πάντα…
Σαν ήρωας τη τίμησες φίλε μου την Ελλάδα…
πιο παθιασμένο Έλληνα ποτέ μου δε ξανάδα…
Το χώμα το ελληνικό φίλε θα σε σκεπάσει κ εύχομαι
να ναι ελαφρύ και να σε ξεκουράσει…
Καλή αντάμωση, καλό θεό, αναπαύσου εν ειρήνη.”