 |
| Μαρία Μαγγίρα για Κόκκινο Ποτάμι: «Των Ποντίων η φορεσιά έχει δυναμισμό και περηφάνια» |
Η ενδυµατολόγος Μαρία Μαγγίρα µιλά στο «TV Εθνος» για την προετοιµασία που απαιτήθηκε και την έρευνα που έκανε για τα κοστούµια που βλέπουµε στο «Κόκκινο Ποτάµι» του Open και εξηγεί τον ρόλο που παίζουν τα ενδύµατα και τα υποδήµατα σε µια σειρά εποχής.
Πώς αντιδράσατε όταν σας έκαναν πρόταση να αναλάβετε το κοµµάτι της ενδυµατολογίας στο «Κόκκινο Ποτάµι» του Open;
Ήταν µια δουλειά που την είχα ακούσει και ήθελα πολύ να συµµετάσχω σ’ αυτήν. Όταν µου έγινε η πρόταση χάρηκα πάρα πολύ. Πάντα είχα αγάπη για έργα εποχής και όποτε µου δινόταν η ευκαιρία το επεδίωκα.
Ποια διαδικασία ακολουθήσατε από τη στιγµή που σας ανατέθηκε η δουλειά µέχρι το πρώτο γύρισµα;
Το βασικό στη δουλειά µας, ειδικά σε σειρές εποχής, είναι η έρευνα. Μελέτησα υλικό της εποχής από φωτογραφίες, από σκίτσα εποχής, και από γκραβούρες. Γενικά πάντα γίνεται µια έρευνα, γιατί κάπου πρέπει να βασιστείς. ∆εν πρέπει να ξεφύγεις από την εποχή. Πάντα βάζεις όµως και την προσωπική σου πινελιά. Στη συνέχεια συζητήσαµε µε τον σκηνοθέτη, τον Μανούσο Μανουσάκη, και καταλήξαµε σε µια κοινή συνισταµένη.
Μελετήσατε δηλαδή την ιστορία των Ποντίων;
Φυσικά. Ήταν δύσκολο να βρούµε υλικό, γιατί δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την καθηµερινότητά τους. Και στα γυρίσµατα της σειράς θέλαµε τέτοια ρούχα, απλά και καθηµερινά. Ψάξαµε τα υλικά της εποχής και το ύφος της γραµµής των ρούχων που φορούσαν τότε και φυσικά µπήκαµε στη διαδικασία να ράψουµε από την αρχή κάποια ρούχα, κυρίως τα καθηµερινά τους, τα οποία έπρεπε να φτιαχτούν έτσι ώστε να φαίνονται παλιά.
Στα υπόλοιπα κοστούµια αντιµετωπίσατε δυσκολίες;
Η δυσκολία, για παράδειγµα, στις στολές των Τούρκων ευελπίδων, των φρουρών του σουλτάνου, δεν ήταν να τις ράψεις και να βρεις τα συγκεκριµένα υφάσµατα και τα χρώµατα, αλλά να βρεις τα τουρκικά κουµπιά µε την ηµισέληνο, τις αγκράφες των στρατιωτικών που ήταν πολύ συγκεκριµένες. Γι’ αυτό και τα παραγγείλαµε. Φτιάξαµε επίσης τα φέσια και τα αξεσουάρ. Οσο για τις στολές των Ποντίων, αυτές τις βρήκαµε από συλλόγους. Ράψαµε µόνο τα καθηµερινά, τα άλλα τα βρήκαµε και από βεστιάρια.
Πόσα άτοµα εργάζονται εκτός από εσάς στο κοµµάτι της ενδυµατολογίας;
Στα στρατιωτικά έχουµε έναν σύµβουλο και είµαστε σε συνεννόηση µαζί του, καθώς εκείνος έχει αναλάβει το κοµµάτι των παραγγελιών. Από κει και πέρα συνεργάζοµαι µε βεστιάρια, µε τους συλλόγους αλλά και µε µια µοδίστρα, η οποία µας έραψε όλα τα ποντιακά κοστούµια. Επίσης, έχω δύο βοηθούς, τη Λίνα Σταυροπούλου και τη Μαριάννα Κριτσιώτη, και στα µεγάλα γυρίσµατα παίρνουµε επιπλέον άτοµα, καθώς ο όγκος των βοηθητικών ηθοποιών είναι τέτοιος που πολλές φορές ξεπερνά και τα 100 κοστούµια για ένα γύρισµα.
Συνολικά ποιος είναι ο αριθµός κοστουµιών και υποδηµάτων που χρησιµοποιήθηκαν στη σειρά και πόσος χρόνος απαιτήθηκε για την προετοιµασία;
Πάνω από 100 ζευγάρια παπούτσια ράφτηκαν από ειδικούς τσαγκάρηδες και υποδηµατοποιούς και περισσότερα από 200 ζεύγη αγοράστηκαν. Επίσης, δεδοµένου ότι βρισκόµαστε στα µέσα των γυρισµάτων, έχουµε χρησιµοποιήσει πάνω από 500 κοστούµια και στολές, που είτε ράφτηκαν είτε τα προµηθευτήκαµε από βεστιάρια. Οσο για την προετοιµασία, εγώ δούλεψα δύο µήνες µόνο στο κοµµάτι της έρευνας και της αναζήτησης.
Ποια ήταν η πιο σηµαντική δυσκολία που αντιµετωπίσατε στη συγκεκριµένη δουλειά;
Το να βρούµε όλο το υλικό ήταν πολύ δύσκολο. Στους δύο µήνες ήµουν έτοιµη για τα βασικά, αλλά ακόµα και τώρα είµαστε σε φάση παραγγελιών πραγµάτων. Φτιάχτηκαν ποντιακά παπούτσια κατά παραγγελία Πήγαµε σε τσαγκάρηδες που ξέρουν από χειροποίητο παπούτσι, φτιάξαµε τούρκικα παπούτσια και µπότες στρατιωτικές. Χρειάζεται χρόνος για όλα αυτά. Κάποια βέβαια τα αγοράσαµε, ειδικά για τις γυναίκες, αλλά κάποια φτιάχτηκαν εξαρχής όπως τα γουρουνοτσάρουχα. Είναι µια µεγάλη δουλειά. Θεωρώ ότι είναι δουλειά αξιοπρεπέστατη, χαίροµαι που την αγκάλιασε ο κόσµος, γιατί πραγµατικά δώσαµε το 100% του εαυτού µας όλα τα τµήµατα. Και ακόµα δουλεύουµε γι’ αυτό.
Το µακιγιάζ παίζει ρόλο σε µια σειρά εποχής;
Το µακιγιάζ και τα µαλλιά είναι το κοµµάτι που συµπληρώνει το κοστούµι. Εχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Βγαίνουν άβαφες, δεν είναι το κουκλίστικο, είναι µέσα στην εποχή, όπως και τα σπέσιαλ εφέ.
«Το Κόκκινο Ποτάµι» ήταν η πιο απαιτητική δουλειά που έχετε κάνει µέχρι σήµερα;
Στις παραγωγές εποχής πάντα έχεις πολλές δυσκολίες. Μπορεί να βρεις το 80% του υλικού σε ρούχα και παπούτσια και να µη βρεις τα υπόλοιπα. Τότε πρέπει να το κατασκευάσεις και να το φτιάξεις εξαρχής. Αυτή είναι η δυσκολία.
Στα κοστούµια αυτά που χρησιµοποιήσατε τι σας έκανε εντύπωση;
Τα ανδρικά ποντιακά κοστούµια έχουν µια αρρενωπότητα. Κάθε φορεσιά έχει κάτι να σου πει. Η γραµµή της γυναικείας ποντιακής φορεσιάς έχει µια θηλυκότητα και είναι λιτή. Των Ποντίων η στολή έχει µια περηφάνια και έναν δυναµισµό, όπως και η µουσική τους.
Εσείς πιστεύετε ότι είναι σηµαντικά τα κοστούµια ειδικά στις σειρές εποχής;
Πάντα το ρούχο πρέπει να υπηρετεί το έργο. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να τραβάει το µάτι το ρούχο, πρέπει το ρούχο να βοηθάει να πει αυτά που θέλει ο σκηνοθέτης µέσω του ηθοποιού. Είναι ένα µέσο. Θεωρώ ότι ένα έργο εποχής δεν βγαίνει από τον πρωταγωνιστή, αλλά από το περιβάλλον, την ατµόσφαιρα. Και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αυτό.
Τι είναι αυτό που σας αρέσει στα ρούχα εποχής;
Μου αρέσει η παραδοσιακή φορεσιά, µου αρέσουν τα ρούχα που έχουν ιστορία. Και κάθε φορεσιά κάθε τόπου έχει ιστορία. Αυτό σε µαγεύει, γιατί γνωρίζεις άλλες πτυχές του ανθρώπου.
Πηγή: Έθνος