 |
| Έτσι νίκησε η "χυμώδης" Κιµ Καρντάσιαν τον Ταγίπ Ερντογάν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων |
Παρά το γεγονός ότι έρχεται µε καθυστέρηση περίπου ενός αιώνα και παρότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρµενίων (αλλά και «των Ελλήνων, των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αραµαίων, των Μαρωνιτών και άλλων χριστιανικών πληθυσµών» όπως αναφέρει το σχετικό ψήφισµα) από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ έχει περισσότερο επικοινωνιακό και συµβολικό χαρακτήρα, η ζηµιά για την Τουρκία έγινε και η µνήµη των θυµάτων σε έναν βαθµό αποκαταστάθηκε, όπως και η ιστορική αλήθεια. Το θέµα τώρα θα πάει προς ψήφιση και στη Γερουσία των ΗΠΑ, όπου επίσης αναµένεται να περάσει, εκτός κάποιου δραµατικού απροόπτου.
Οι Ηνωµένες Πολιτείες δεν είναι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρµενίων από τους Οθωµανούς. Αντίστοιχη ενόχληση και παρόµοιες λεκτικές κορώνες µε αυτές που εξέφρασε η τουρκική πλευρά µετά την υιοθέτηση του ψηφίσµατος από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, είχαν σηµειωθεί και στο παρελθόν εναντίον ευρωπαϊκών χωρών που το τόλµησαν. Οµως αυτήν τη φορά η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρµενίων έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού το γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου ελήφθη η απόφαση είναι κυριολεκτικά ζοφερό όσον αφορά στις διµερείς σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας. Την κλονισµένη σχέση µεταξύ των δύο πλευρών υπογραµµίζουν µεταξύ άλλων και τα υπόλοιπα µέτρα κατά της Τουρκίας που πέρασαν εντός της εβδοµάδας από την ελεγχόµενη από τους ∆ηµοκρατικούς Βουλή, αλλά µε στήριξη και από την πλευρά των Ρεπουµπλικάνων, µέτρα όπως οι κυρώσεις κατά της τουρκικής ηγεσίας για τους ρωσικούς S-400.
Η κατάσταση στη Συρία και η τουρκική εισβολή που έφερε σε δύσκολη θέση τους Αµερικανούς είχε την τιµητική της στη σχετική συζήτηση στη Βουλή των ΗΠΑ, ιδιαίτερα όταν η πρόεδρος της πλειοψηφίας των ∆ηµοκρατικών, Νάνσι Πελόζι, ανέφερε πως «οι πρόσφατες επιθέσεις του τουρκικού στρατού εναντίον του κουρδικού λαού αποτελούν µια ηχηρή υπενθύµιση του κινδύνου που διατρέχουµε στην εποχή µας». Αυτό είναι το πλαίσιο.
Για να ληφθεί όµως η απόφαση από τη Βουλή των Αντιπροσώπων δεν έπαιξε ρόλο µόνο η συγκυρία. Στην προσπάθεια που κάνουν εδώ και δεκαετίες οι εκατοντάδες χιλιάδες Αρµένιοι που πήγαν πρόσφυγες στις ΗΠΑ αφού επέζησαν της Γενοκτονίας, αλλά και τα παιδιά τους (µέχρι τώρα η νοµοθετική και η εκτελεστική εξουσία των ΗΠΑ απέφευγαν το θέµα, παρότι είχε ανακινηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν), προστέθηκαν οι πιέσεις που ασκήθηκαν εκ νέου από τις οργανώσεις των Αρµενίων αλλά και από την... Κιµ Καρντάσιαν.
Η διάσηµη περσόνα των µίντια καθώς και ο σύζυγός της, που είναι ο γνωστός ράπερ Κάνιε Γουέστ, διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις µε τον... Ντόναλντ Τραµπ και όπως αποκαλύφθηκε η παρέµβαση της... χυµώδους Κιµ στον Αµερικανό πρόεδρο να µην πιέσει τους Ρεπουµπλικάνους να καταψηφίσουν το σχετικό ψήφισµα είχε αποτέλεσµα. Οι Αρµένιοι των ΗΠΑ προσπαθούν εδώ και χρόνια να επιτύχουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας από το αµερικανικό κράτος. Η µεγαλύτερη επιτυχία τους µέχρι πρότινος ήταν ότι η Γενοκτονία είχε αναγνωριστεί από 48 αµερικανικές πολιτείες (σε πολιτειακό επίπεδο).
Παρόµοιο ψήφισµα δεν έχει περάσει ποτέ από το Κογκρέσο και κανένας πρόεδρος δεν έχει επισήµως αναγνωρίσει τη Γενοκτονία. Ο Μπαράκ Οµπάµα είχε πει ότι θα το έκανε, κάτι που όµως τελικώς δεν συνέβη, ενώ ο Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν ο µόνος που είχε κάνει λόγο για «Γενοκτονία», αλλά πέραν τούτου ουδέν. Όλοι οι άλλοι πρόεδροι µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο απέφευγαν να πάρουν θέση για το ζήτηµα, ρίχνοντας το µπαλάκι στους... ιστορικούς για να αποφασίσουν εάν ήταν ή δεν ήταν Γενοκτονία αυτό που ξεκίνησε το 1915 στην Πόλη και συνεχίστηκε σε όλη την έκταση της σηµερινής Τουρκίας µέχρι και το 1923 και την ίδρυση του τουρκικού κράτους από τον Μουσταφά Κεµάλ Ατατούρκ.
Στον Α' Παγκόσμιο
Ο εκτουρκισµός της έκτασης της σηµερινής Τουρκίας ήταν µια απόφαση που ελήφθη καθώς οι Οθωµανοί, σύµµαχοι της Γερµανίας στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, έβλεπαν την αυτοκρατορία τους να καταρρέει. Το σχέδιο των µαζικών αναγκαστικών εκτοπισµών των πληθυσµών ξεκίνησε ως µια προσπάθεια ανατροπής της επιρροής της προεπαναστατικής Ρωσίας στις ανατολικές επαρχίες, ενώ αργότερα, µετά τον πόλεµο και την υπογραφή των συνθηκών, συνεχίστηκε σε µεγαλύτερη έκταση και εύρος. Η πρακτική ήταν γνωστή ως «τάγµατα (καταναγκαστικής) εργασίας» ή αλλιώς «αµελέ ταµπουρού» και ήταν εµπνεύσεως των Ταλαάτ Πασά, Εµβέρ Πασά και Τζεµάλ Πασά, οι οποίοι είχαν πάρει ουσιαστικά τον έλεγχο της χώρας µετά την επανάσταση των Νεότουρκων το 1908. Συχνά-πυκνά τα τάγµατα εργασίας στέλνονταν σε πορείες θανάτου, δηλαδή σε πορείες που ήταν γνωστό ότι δεν θα έφταναν στα έργα στα οποία υποτίθεται ότι στέλνονταν.
Οι πορείες θανάτου συνήθως κατέληγαν στη σηµερινή Συρία και συγκεκριµένα στην έρηµο της Νοτιοανατολικής Συρίας και την πόλη Ντέιρ Ελ Ζορ, όπου εντέλει εξοντώνονταν όσοι είχαν επιβιώσει. Συνολικά από τις πορείες θανάτου, τις µαζικές σφαγές και τα στρατόπεδα εξόντωσης, 1,5 εκατοµµύριο Αρµένιοι δολοφονήθηκαν. Αντίστοιχη µοίρα επεφύλασσαν οι οθωµανικές Αρχές και σε περίπου 300.000 Ασσυρίους, σε τουλάχιστον 750.000 Ελληνες και σε εκατοντάδες χιλιάδες ακόµα µέλη µειονοτικών εθνοτικών οµάδων. Σηµειώνεται ότι η ∆ιεθνής Ένωση Ερευνητών των Γενοκτονιών (IAGS) έχει αναγνωρίσει ως Γενοκτονίες τόσο τη Γενοκτονία των Αρµενίων, όσο και των Ασσυρίων και των Ελλήνων της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας.
Πηγή: Έθνος