 |
| Οι μοναδικές παρχαρομάνες από το Τοψιλάρ (Άγιος Δημήτριος Κοζάνης) αποκλειστικά στο e-Pontos |
Ένα σπάνιο βίντεο σε ζωντανή μετάδοση, βγαλμένο από τα παλιά, από το αρχείο των εκπομπών του Παναγιώτη Θεοδωρίδη προβλήθηκε στο κανάλι του e-Pontos στο Facebook.
Ένα βίντεο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...
Παρχαρομάνες είναι οι γυναίκες που πρόσεχαν το παρχάρ, δηλαδή τα καλοκαιρινά βοσκοτόπια. Τα "Παρχάρια" έχουν τις ρίζες τους στη μακρόχρονη ποντιακή παράδοση. Ήταν ο εορτασμός για την υποδοχή των βοσκών από τα ορεινά βοσκοτόπια όπου έμεναν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η υποδοχή γινόταν κυρίως από τις γυναίκες και η μεγαλύτερη σε ηλικία ήταν η παρχαρομάνα, η οποία έφτιαχνε χαβίτς και τάιζε τους βοσκούς. Παρχάρια, ονόμαζαν οι Έλληνες του Πόντου, τα οροπέδια που εκτείνονταν στις ανώτατες υπώρειες και πλαγιές των Ποντιακών Άλπεων, που κυμαίνονταν σε υψόμετρα από 1500 μέχρι 2500, ακόμη και 3000 μέτρων. Αν και ετυμολογία της λέξης δεν έχει εξακριβωθεί, ορισμένες απόψεις θέλουν τη λέξη παρχάρι να αποτελεί παραφθορά του «παραχώρ», αφού εκεί οι Έλληνες του Πόντου μετέφεραν όλη τη δραστηριότητα των χωριών τους κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Στα Παρχάρια οι Έλληνες των παραθαλάσσιων περιοχών μετοίκιζαν περί τα μέσα Μαΐου, μεταφέροντας σε αυτά μέρος της δραστηριότητάς τους. Έτσι βλέπουμε τα Παρχάρια να μετατρέπονται από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο σε ζωντανούς θερινούς οικισμούς, άλλοτε καθαρά βουκολικούς και άλλοτε παραθεριστικούς ειδικά για τα Παρχάρια που φιλοξενούσαν αστικούς πληθυσμούς, κυρίως των παραλιακών πόλεων. Οι γιορτές που πραγματοποιούνται σήμερα, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, περιλαμβάνουν Ποντιακή μουσική και χορούς, διάφορες εκθέσεις παραδοσιακών ποντιακών ενδυμασιών, αγροτικών και κυρίως τυροκομικών προϊόντων, εδεσμάτων, οικιακών σκευών, ζωγραφικής, βιβλίου και άλλες δραστηριότητες.