 |
| Περί της υποκρισίας του κ. Βορίδη, για τη μετατροπή του Τουρκικού προξενείου σε μουσείο μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού |
γράφει ο Βλάσης Αγτζίδης
Είναι σύμπτωμα της αμνησίας και του θράσους που χαρακτηρίζει ένα τμήμα του ελλαδικού πολιτικού προσωπικού, η δήλωση Βορίδη για τη μετατροπή του Μουσείου Κεμάλ Ατατούρκ σε Μουσείο Γενοκτονίας του ελληνισμού...
Και αυτό όχι γιατί είναι φυσιολογική η ύπαρξη ενός μουσείου για τον θύτη, στην πόλη που εγκαταστάθηκαν τα θύματά του, αλλά γιατί πολιτικά ο Βορίδης προέρχεται από την αντιπροσφυγική και φιλοκεμαλική παράδοση της ελλαδικής ακροδεξιάς που συγκάλυψε τις Γενοκτονίες που προκάλεσε ο ακραίος τουρκικός εθνικισμός κατά των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) την περίοδο 1914-1922...
Καταρχάς το κτίριο αυτό το παραχώρησε στο τουρκικό κράτος ο ιδεολογικός πρόγονος του κ. Βορίδη, ο Ιωάννης ΜΕΤΑΞΑΣ για να τιμήσει έτσι το θάνατο του ομοϊδεάτη του Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο κ. Βορίδης προέρχεται από την παράδοση της λεγόμενης λαϊκής (άκρο) Δεξιάς που στα κρίσιμα χρόνια των Γενοκτονιών -και υπό τη μορφή του Λαϊκού Κόμματος κ.ά- λειτούργησε υπονομευτικά για ελληνικά εθνικά συμφέροντα:
- δημιουργώντας τον Εθνικό Διχασμό το 1915 για να στηρίξει τα γερμανικά συμφέροντα και
- υπονομεύοντας με την ανορθολογική της συμπεριφορά το μικρασιατικό εγχείρημα μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920.
Επίσης προέρχεται από την παράταξη που εγκατέλειψε ολοκληρωτικά τους Πόντιους μετά την άνοδο στην εξουσία το 1920.
Στη συνέχεια και αφού υπονόμευσε με την πολιτική της τη Μικρασιατική Εκστρατεία, απαγόρευσε νομοθετικά την αναχώρηση των Μικρασιατών και τους παρέδωσε συνειδητά προς σφαγή στους τσέτες του Μουσταφά Κεμάλ.
Αλλά και μετά την Καταστροφή ο Μουσταφά Κεμάλ αντιμετωπίστηκε ως θετικό πρότυπο. Στην Ελλάδα μετά το 1922 "δαιμονοποιήθηκε" μόνο από τα θύματά του, τους πρόσφυγες...
Το πολιτικό σύστημα σε όλες τις εκδοχές του τον αγκάλιασε εξ' αρχής.
- Ο Ελ. Βενιζέλος, κυνικός πολιτικός μετά το 1922 θα τον προτείνει συμβολικά για Νόμπελ Ειρήνης
- Ο φασίστας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς θα θρηνήσει το θάνατο του ομοϊδεάτη Μουσταφά Κεμάλ και θα χαρίσει το 1938 το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο τουρκικό κράτος.
Επιπλέον θα μετονομάσει την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ
- οι αντικομμουνιστές νικητές του εμφυλίου κανένα πρόβλημα δεν θα έχουν με την ονομασία του δρόμου (θα ξαναπάρει το παλιό όνομα μετά τα Σεπτεμβριανά)
- το ΚΚΕ θα υμνήσει τον Κεμάλ ως μέγα προοδευτικό μεταρρυθμιστή, γιατί υπήρξε για κάποια περίοδο γεωπολιτικό φιλαράκι του Λένιν...
Ακριβώς για όλα αυτά η Αριστερά θα πρέπει να εγκαταλείψει τη στάση του Πόντιου Πιλάτου και να σταθεί με αξιοπρέπεια και αλήθεια απέναντι στην πραγματική ιστορία.
Ειδάλλως η πατριδοκαπηλεία και η αχρειότητα, θα κυριαρχήσουν στη διαχείριση τέτοιων ζητημάτων...
Σχετικά θέματα