 |
| Τι απάντησαν στο ερωτηματολόγιο των Ποντίων φοιτητών για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου |
Ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών Θεσσαλονίκης, ενστερνιζόμενος την άποψη ότι για την αναγνώριση και διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει η γνώση γύρω από το ζήτημα αυτό, προχώρησε στην σύνταξη και δημοσίευση ενός ερωτηματολογίου, με σκοπό να ανιχνεύσει τα επίπεδα γνώσης και άλλες παραμέτρους του θέματος αυτού. Απευθυνόμενος σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές και έχοντας εντοπίσει ορισμένα ελλείμματα που τείνουν να παρεμποδίζουν τον ορθό σχεδιασμό των κινήσεων που θα οδηγήσουν στη σωστή διαχείριση του ζητήματος, προχώρησε στη σύναξη συμπερασμάτων που θα αποτελέσουν γνώμονα για τις επόμενες δράσεις.
Η συμμετοχή της φοιτητικής κοινότητας ήταν ιδιαιτέρως ικανοποιητική, καθώς το ερωτηματολόγιο άγγιξε σχεδόν τον αριθμό των 500 απαντήσεων, εκ των οποίων έγκυρες θεωρήθηκαν οι 455. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό και ενθαρρυντικό, καθώς η σκυτάλη βρίσκεται στα χέρια των νέων και εκείνοι έχουν κληθεί να συνεχίσουν τον αγώνα γύρω από το ζήτημα της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας και του επαναπροσδιορισμού των ανθρωπίνων ιδανικών εν γένει. Εξίσου ενθαρρυντικό είναι και το γεγονός ότι το ερωτηματολόγιο προσέλκυσε τόσο άτομα Ποντιακής, όσο και μη ποντιακής καταγωγής, υποδεικνύοντας πως η Αναγνώριση και εξάλειψη των Εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας αποτελεί ένα πανανθρώπινο φαινόμενο και πρέπει να αφορά όλους.
Σχετικά με το φύλο, η πλειοψηφία των απαντήσεων προήλθε από άτομα του γυναικείου φύλου, οι περισσότεροι συμμετέχοντες βρίσκονται στο προπτυχιακό επίπεδο σπουδών, ενώ μόλις το 1/5 δεν έχει επαφές με το Ποντιακό στοιχείο.
Όπως διαφαίνεται μέσα από τις απαντήσεις, ο γενικός όρος "Γενοκτονία" είναι ευρέως διαδεδομένος στη φοιτητική κοινότητα, καθώς και αυτός της Ποντιακής συγκεκριμένα, αλλά και άλλων συντελεσμένων, κυρίως αυτής των Αρμενίων. Μάλιστα, οι περιπτώσεις που δεν ήταν γνωστό πότε τιμάται η Μνήμη των θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας ήταν ελάχιστες.
Λιγότεροι από το 1/5 δεν γνώριζαν αν έχει ή όχι αναγνωρισθεί από το ελληνικό κράτος, ενώ τα 4/5 εξέφρασαν την άποψη ότι εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας το ζήτημα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού προωθείται ελάχιστα τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική του πολιτική.
Τα 3/5 των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι διαθέτουν επαρκείς γνώσεις πάνω στο ζήτημα, ενώ αρκετοί είναι και εκείνοι που χαρακτήρισαν τις γνώσεις τους ελλείπεις.
Όπως διαγράφεται μέσα από τις απαντήσεις, η οικογένεια αποτελεί την κύρια πηγή μετάδοσης των γνώσεων γύρω από τη Γενοκτονία ενώ ακολουθούν οι πολιτιστικοί φορείς. Το γεγονός αυτό, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό καθώς επαληθεύει για άλλη μία φορά τον πρωταρχικό ρόλο που διαδραματίζει η οικογένεια για τη διάπλαση των παιδιών, όσο και το σπουδαίο έργο που επιτελούν οι πολιτιστικοί φορείς.
Από την άλλη πλευρά, απογοητευτικό κρίνεται το γεγονός ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με τους εκπαιδευτικούς φορείς, τη στιγμή που βασικό τους καθήκον αποτελεί τόσο η αντικειμενική διδασκαλία της Ιστορίας, όσο και η διάδοση αξιών και ιδανικών που θα σημάνουν την επανατοποθέτηση του ανθρώπου στο κέντρο της ζωής και τη συνακόλουθη εξάλειψη εκείνων των εγκλημάτων που εκφυλίζουν τις αξίες αυτές. Άλλωστε, το ότι αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη, διαφαίνεται και από το γεγονός, ότι η συντριπτική πλειοψηφία κρίνει απαραίτητα την ένταξη σχετικών ενοτήτων στη διδαχθείσα ύλη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τρόποι και τα μέσα που προτάθηκαν από μεριάς των συμμετεχόντων, που θα οδηγήσουν στην Αναγνώριση της Γενοκτονίας. Ακρογωνιαίο λίθο στην προσπάθεια αυτή αποτελεί η στάση του Ελληνικού Κράτους, το οποίο οφείλει να εντατικοποιήσει τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική πολιτική γύρω από το ζήτημα αυτό, ασκώντας πιέσεις σε ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους φορείς με σκοπό την αναγνώρισή της από άλλες χώρες και καθιερώνοντας τη 19η Μαΐου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης και αργία.
Βαρύνουσας σημασίας είναι και η προώθηση του ζητήματος μέσω της εκπαίδευσης. Για το σκοπό αυτό, η Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού θα πρέπει να αποτελέσει κομμάτι της διδαχθείσας ύλης, να ενταχθεί στα σχολικά εγχειρίδια και να πραγματοποιούνται στο πλαίσιό της σχολικές εκδηλώσεις, η διοργάνωση των οποίων φαίνεται να αποτελεί αδήριτη ανάγκη και εκτός σχολικού πλαισίου, συνδυαστικά με τις συλλογικές κινητοποιήσεις και την συντονισμένη δράση και συσπείρωση τόσο των Ποντίων όσο και άλλων γενοκτονημένων λαών.
Ταυτόχρονα, η προώθηση της έρευνας, η μελέτη και η συμβολή των ακαδημαϊκών γύρω από το θέμα αυτό κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, ενώ από πολλούς υπογραμμίζεται και η έμφαση που πρέπει να δοθεί στη νομική διάσταση του θέματος.
Εν συνεχεία, υπογραμμίζεται η προβολή του ζητήματος από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την Τέχνης, καθώς και η δραστηριοποίηση του απόδημου Ελληνισμού.
Συνάγεται, λοιπόν, το συμπέρασμα, πως η Αναγνώριση της Γενοκτονίας και κατ' επέκταση η εξάλειψη ιδίων ειδεχθών εγκλημάτων, αποτελούν ένα πανανθρώπινο ζήτημα και για το λόγο αυτό απαιτείται η πολύπλευρη, συντονισμένη και αδιάκοπη δραστηριοποίηση όλων, προϋπόθεση της οποίας αποτελεί η καλή γνώση της Ιστορίας!