Σε «βαρύ» πένθος κοινωνία του Κιλκίς και Ποντιακή Μούσα για τον Νίκο Ταχταλίδη

Σε «βαρύ» πένθος κοινωνία του Κιλκίς και Ποντιακή Μούσα για τον Νίκο Ταχταλίδη

Σε «βαρύ» πένθος «βύθισε» την κοινωνία του Κιλκίς, το ποντιακό στοιχείο και τον χώρο του πολιτισμού, ιδίως δε της ποντιακής Μούσας, η αιφνίδια απώλεια του Νίκου Ταχταλίδη, ενός από τα πλέον δραστήρια και δημιουργικά στελέχη αυτού του χώρου, που «έφυγε» την Πέμπτη 8.10.20, «προδομένος» από την καρδιά του, σε ηλικία 80 ετών.

Με «ορμητήριο» την γενέτειρά του Κάτω Ποταμιά, όπου είχαν εγκατασταθεί οι πρόσφυγες από Σιντισκόμ του Καυκάσου γονείς του μετά από τον «ξερριζωμό» του 1922, και αφού αρχικώς είχαν εγκατασταθεί προσωρινώς στην Καλαμαριά, ο Νίκος Ταχταλίδης ανέπτυξε σε όλη την ζωή του μία αξιοζήλευτη ποικίλη δραστηριότητα προς την κατεύθυνση της διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης και όλων των γνωρισμάτων της ζωής και του πολιτισμού του ποντιακού Ελληνισμού, αναδειχθείς επαξίως ως ένας από τους ακούραστους και ανύστακτους θεματοφύλακές τους, τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρύτερο επίπεδο.

Ιδιαίτερο ζήλο επέδειξε στην υπόθεση της διάσωσης και διαφύλαξης της μουσικής του Πόντου, ιδίως δε της χορωδιακής, όντας ο ίδιος εξαίρετος χορωδός και δάσκαλος. Γι’ αυτό, άλλωστε, διηύθυνε επί μακρόν την αξιόλογη χορωδία του ιστορικού πολιτιστικού συλλόγου Κάτω Ποταμιάς, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό και διά βίου ενεργό μέλος.

Πέραν αυτού, η δραστηριότητά του επεκτεινόταν και σε άλλους τομείς, καθώς αφ’ ενός μεν ήταν βαθύς γνώστης όλων των γνωρισμάτων της ιστορίας, της λαογραφίας, της ζωής, των ηθών και εθίμων και των παραδόσεων του Πόντου, αφ’ ετέρου δε «ξεχείλιζε» από διάθεση προσφοράς στην υπόθεση της ανάδειξης και προβολής όλων αυτών.

Όπως επισημάνθηκε, η πλούσια δράση του δεν περιορίσθηκε μόνο στην μεγάλη αγάπη του, την Κάτω Ποταμιά, αλλά και επεκτάθηκε και στην συμπρωτεύουσα, όπου ενεργοποιήθηκε επί μακρόν στα σωματεία «Αλέξανδρος Υψηλάντης» Θεσσαλονίκης, «Καλλιτεχνική Στέγη Ποντίων» και «Παναγία Κρεμαστή» Ευόσμου, πάντα με προτεραιότητα στην χορωδιακή μουσική του Πόντου.

Μία μακρά και πολύμορφη δράση, που τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρύτερο επίπεδο χαρακτηρίσθηκε από ήθος, ευπρέπεια και, το σπουδαιότερο, ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ! Ὀ,τι δηλαδή λείπει σήμερα σε απογοητευτικό βαθμό από κάθε χώρο των κοινών, και αποτελεί ζητούμενο.

Εν κατακλείδι, σε σχέση με αυτήν την παράμετρο, ο Νίκος Ταχταλίδης συγκαταλέγεται στους ανθρώπους, που έδωσαν σε όλους τους χώρους, στους οποίους αναμίχθηκαν, και δεν πήραν από αυτούς.

Για την ακρίβεια δε, μπορεί να πει κανείς γι’ αυτόν, ότι «δόθηκε ψυχή τε και καρδία και σώματι» σε όποιον χώρο δραστηριοποιήθηκε.

Γι’ αυτό ακριβώς το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του υπενθύμισε και το τεράστιο όσο και δυσαναπλήρωτο κενό, που αφήνει η «αναχώρησή» του γιά το «δίχως γυρισμό ταξίδι».

Όμως, αυτό το “ταξίδι” αφορά μόνο στο σώμα του, το οποίο ολοκλήρωσε τον “κύκλο” της επίγειας παρουσίας του.

Η μορφή του θα είναι γιά πάντα εδώ, και το έργο του θα παραπέμπει αδιακόπως σ’ αυτήν, που σημαίνει ότι η μνήμη του θα είναι αιωνία.

Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση εξαίρετε συμπολίτα και αιώνιε ακοίμητε φύλακα της «κιβωτού» των αξιών του Ελληνισμού του Πόντου Νίκο Ταχταλίδη.

Πηγή: Μαχητής