Τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, οι σφαγές και ο ξεριζωμός, δίνονται με τρόπο εύληπτο και κατανοητό για παιδιά ηλικίας από 7 έως 12 ετών, χωρίς να δημιουργηθούν τραύματα στις ψυχές τους και χωρίς να γεμίσουν με αισθήματα μισαλλοδοξίας, μέσα από το βιβλίο «Νεράιδες και Υπερήρωες του Πόντου». Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που πραγματεύεται το συγκεκριμένο αντικείμενο και γράφτηκε για παιδιά σχολικής και προεφηβικής ηλικίας.
Παρουσιάζοντας ένα εμπλουτισμένο με εικονογραφίες παραμύθι 46 σελίδων που αφηγείται μία μητέρα στα παιδιά της την 19η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και χρησιμοποιώντας συμβολισμούς και στοιχεία της μυθολογίας, της παράδοσης και της λαογραφίας, η φιλόλογος και συγγραφέας Αγγελική Παμπουκίδου προσπαθεί να ρίξει το «σπόρο», ώστε να μεταλαμπαδευτούν στα παιδιά τα συγκεκριμένα τραγικά γεγονότα και ουσιαστικά τα τελευταία να διδαχθούν τη δραματική ιστορία. Να αποκτήσουν από μικρή ηλικία τις κατάλληλες βάσεις και μεγαλώνοντας να αναζητήσουν την ιστορική αλήθεια μέσα από τα ιστορικά βιβλία για έφηβους και ενήλικες.
«Αυτό έπρεπε να γίνει με έναν τρόπο εύληπτο, ώστε να μπορούν τα παιδιά να το διαβάσουν. Να τους δημιουργηθούν ερωτήματα για τα τραγικά ιστορικά γεγονότα της Γενοκτονίας, τα οποία να μπορούν ευκολότερα να τους τα απαντήσουν οι μεγάλοι. Πρόσεξα πάρα πολύ, ώστε να μην τραυματιστούν οι ψυχές των παιδιών και να μην τους δημιουργηθούν αισθήματα μισαλλοδοξίας. Γι’ αυτό και χρησιμοποιώ το παραμύθι με νεράιδες, υπερήρωες και γνωστά μυθολογικά τέρατα ως κακούς. Οι μεγάλοι, οι γονείς, μου λένε ότι μπορούν τα παιδιά να συμβολίσουν. Ουσιαστικά μέσα από το βιβλίο προσπαθώ να περάσω στα παιδιά τα βιώματα που πέρασαν σε μένα η δική μου μητέρα και η γιαγιά», λέει στο ethnos.gr η κυρία Παμπουκίδου.
Μία μητέρα αφηγείται τη 19η Μαΐου
Το εικονογραφημένο - βιβλίο «Νεράιδες και Υπερήρωες του Πόντου» ξεκινά από το σήμερα και παρουσιάζει μία μητέρα, η οποία παίρνοντας αφορμή από το ότι είναι 19η Μαΐου, αφηγείται στα παιδιά της ένα παραμύθι με συμβολισμούς για τα δραματικά γεγονότα της Γενοκτονίας, που και η ίδια άκουσε από τη μητέρα της και τη γιαγιά της.
«Το παραμύθι ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, όταν μετοίκησαν Έλληνες στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, όπου έσπειραν το Δέντρο της Ρωμανίας και πρόκοψαν. Κάποια στιγμή έρχονται τα κακά θηρία, πλάσματα και τέρατα που είναι βγαλμένα και από τη μυθολογία μας. Οι νεράιδες και οι υπερήρωες που προστατεύουν τον τόπο, κάποια στιγμή κουράζονται και χάνουν τις μαγικές τους δυνάμεις. Τότε αναγκάζονται να ξεριζωθούν. Το μεγαλύτερο μέρος επιστρέφει στην πρώτη τους πατρίδα, την Ελλάδα, αλλά κάποιοι κατευθύνονται προς μία άλλη περιοχή, η οποία συμβολίζει τη Ρωσία. Εκεί ξαναθυμούνται την ελπίδα, σπέρνουν ξανά το Δέντρο της Ρωμανίας και προκόβουν εκ νέου. Το γραπτό κείμενο εμπλουτίζεται και ενισχύεται με εικονογράφηση και μια πολύ όμορφη σελιδοποίηση, με την κάθε ενότητα να έχει διαφορετικό χρώμα», τονίζει η κ. Παμπουκίδου.
Στο τέλος του βιβλίου δίνονται εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες μέσα από δραστηριότητες για τα παιδιά για τη γλώσσα, τη λαογραφία και την παράδοση των Ελλήνων του Πόντου. Για παράδειγμα, η νεραϊδίστικη γλώσσα περιλαμβάνει λέξεις της ποντιακής διαλέκτου που έχουν άμεση σχέση με τα αρχαία και τα νέα ελληνικά, παρουσιάζονται φορεσιές των Ελλήνων του Πόντου, τονίζεται ότι οι νεράιδες παίρνουν δύναμη από την αγάπη για την οικογένεια, ενώ ο μαγικός χορός, παραπέμπει στη Σέρρα των Ποντίων, το γνωστό Πυρίχειο.
«Μέσα από αυτές τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις - δραστηριότητες οι γονείς μπορούν να δώσουν περισσότερες πληροφορίες στα παιδιά τους για τα γεγονότα της Γενοκτονίας αλλά και γενικότερα για την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού», υποστηρίζει η κυρία Παμπουκίδου.
«Τα παιδιά δε γνωρίζουν»
Ως αναπληρώτρια φιλόλογος η κυρία Παμπουκίδου γύρισε αρκετά σχολεία σε διάφορες περιοχές της χώρας. Σχεδόν κάθε χρόνο τη 19η Μαΐου διοργάνωνε εκδηλώσεις στα σχολεία, προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη των γενοκτονημένων Ποντίων, αλλά και οι μαθητές να μάθουν για τα τραγικά ιστορικά γεγονότα.
«Αισθάνομαι ότι έχω χρέος να το κάνω. Άλλωστε, μέσα από το μάθημα της ιστορίας αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση άνοιγα ένα ‘’παραθυράκι’’ και αναφερόμουν στους μαθητές μου για τα γεγονότα της Γενοκτονίας. Τα παιδιά αγκάλιαζαν τις εκδηλώσεις, όμως, διαπίστωσα ότι πολλά δεν ήξεραν τίποτα για τη Γενοκτονία, ενώ ακόμα και μαθητές ποντιακής καταγωγής γνώριζαν πολύ λίγα πράγματα. Κάποια στιγμή αποφάσισα να αφήσω κάτι στα παιδιά, το οποίο να διαβάσουν με απλό τρόπο και να μάθουν αυτά που, δυστυχώς, ακόμα δε διδάσκονται στα σχολεία. Είχα ήδη γράψει ένα ιστορικό μυθιστόρημα για ενήλικες με τίτλο ‘’Οι Νεράιδες του Πόντου’’. Είδα ότι το αγκάλιασαν και οι έφηβοι μαθητές μου και πολλοί μου είπαν ‘’σας ευχαριστούμε, δε γνωρίζαμε’’. Έτσι αποφάσισαν να προχωρήσω στη συγγραφή και του εικονογραφημένου παραμυθιού για τα μικρότερα παιδιά, διότι σκέφτηκα ότι όλοι οι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα να τα μιλήσουν για τη Γενοκτονία. Αποφάσισα ότι ο ευκολότερος τρόπος γι’ αυτό είναι ένα παραμύθι», τονίζει η κυρία Παμπουκίδου.
Πηγή: Έθνος