 |
| Με αφορμή το συνέδριο στη Λεμεσό με τίτλο: «Ιωνία, Καππαδοκία, Πόντος, Κύπρος: Λαογραφικές Διαδρομές» |
Ο Βλάσης Αγτζίδης, ιστορικός, γράφει με αφορμή ένα συνέδριο για τα 100 χρόνια απ’ τη Μικρασιατική Καταστροφή…
Βρέθηκα στην Κύπρο καλεσμένος από τον δραστήριο Λαογραφικό Όμιλο Λεμεσού σε μια εκδήλωση που οργάνωσε για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Σε αυτή την ιστορική επέτειο αφιέρωσε το 8ο Συμπόσιο Λαογραφίας (17 έως τις 20 Νοεμβρίου 2022) ο Λαογραφικός Όμιλος. Ο φετινός τίτλος του συμποσίου ήταν «Ιωνία, Καππαδοκία, Πόντος, Κύπρος: Λαογραφικές Διαδρομές».
Η δική μου εισήγηση στην ενότητα της Ιστορίας, είχε ως τίτλο «Μικρασιατική Καταστροφή: Αιτίες και Συνέπειες» και περιελάμβανε τις επιπτώσεις εκείνης της ιστορικής διαδικασίας στην Κύπρο και στο κυπριακό ζήτημα από την έναρξη του Εθνικού Διχασμού.
Ήταν ένα συνέδριο υψηλής ποιότητας με προσκαλεσμένους επιστήμονες από Ελλάδα και Κύπρο. Ψυχή της οργάνωσης ο Κωνσταντίνος Πρωτοπαπάς, ο οποίος φρόντισε να είναι αξέχαστη η κυπριακή φιλοξενία. Το συνέδριο ολοκληρώθηκε με μια αντίστοιχης ποιότητας μουσικο-χορευτική παράσταση με τίτλο: «Προσφύγων μνήμες. Ιωνία, Καππαδοκία, Πόντος, Κύπρος».
Το Ποντιακό μέρος το κάλυψε μια ομάδα από Ελλάδα που αποτελούνταν από τους Νίκο Ζουρνατζίδη, Γιάννη Νικολαΐδη, Θεόδωρο Ιορδανίδη και Μιχάλη Κυπριανίδη, οι οποίοι χόρεψαν τη Σέρρα. Μουσικά την παρουσία κάλυψαν οι Χρήστος Καλιοντζίδης στη λύρα και ο Χριστόφορος Κοσμίδης στο αγγείο και στη φλογέρα. Τραγούδησε η Κατερίνα Παπαδοπούλου. Τους υπόλοιπους Ποντιακούς χορούς απέδωσε πολύ πετυχημένα η πολυπληθής χορευτική ομάδα του Λαογραφικού Ομίλου, η οποία εκπαιδεύτηκε από τον Ν. Ζουρνατζίδη.
Κάθε φορά που φτάνω στην Κύπρο το κύριο συναίσθημα είναι η θλίψη… Κάποια στιγμή παλιότερα είχα πάει στα κατεχόμενα για να δω το σημείο που έγινε η τουρκική απόβαση το 1974: Στο Πέντε Μίλι στην Λάπηθο. Μόνο να δεις την ακτή αυτή, καταλαβαίνεις ότι η Κύπρος προδόθηκε από την χούντα των Αθηνών (Ο Παπαδόπουλος απέσυρε την ελληνική μεραρχία και ο Ιωαννίδης ακύρωσε κάθε αμυντική δυνατότητα)…
Και ήταν η δεύτερη φορά στον 20ο αιώνα που η Κύπρος προδόθηκε από κέντρα που γεννήθηκαν από την ίδια μήτρα. Η πρώτη φορά ήταν το 1915, εκείνη τη μοιραία χρόνια που η γερμανική κατασκοπεία κατάφερε να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια ουδετεροποίηση που ευνοούσε μόνο τα γερμανικά συμφέροντα. Συμφέροντα που συνδέονταν απολύτως με την προστασία των συμμάχων της: Νεότουρκων και Βουλγαρίας. Το πρώτο θύμα αυτής της πολιτικής ήταν η Κύπρος. (Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 τα νέα θύματα ήταν η Μικρά Ασία και ο Πόντος, καθώς και η Ανατολική Θράκη που η μοίρα της εξ αρχής ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Σμύρνη).