 |
| «1923-2023. 100 Χρόνια από τον τυπικό εκπατρισμό και την ολοκλήρωση της Γενοκτονίας |
Το Σωματείο Δράσης "Νίκος Καπετανίδης", θέλοντας να συμβάλει στο δημόσιο διάλογο για την θέση του Ποντιακού Ελληνισμού στο σύγχρονο γίγνεσθαι με αναφορά στα ιστορικά γεγονότα, που καθόρισαν την πορεία του, από τις πατρογονικές εστίες 3000 ετών μέχρι τις ημέρες μας, καταθέτει σε ενεργό διαβούλευση στους φορείς και συσσωματώσεις των ημετέρων πραγμάτων, κείμενο ιδεών και προβληματισμού για το επετειακό έτος 2023, που περικλείει δύο θεμελιακά για την ευστάθεια και ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου ζητήματα:
- Την Συνθήκη της Λωζάνης και
- Την επέτειο ίδρυσης της Κεμαλικής Νέας Τουρκίας
Η διαρκώς εντεινόμενη αναθεωρητική ρητορική της Τουρκίας με πλήθος ιστορικών διαστρεβλώσεων, προπαγανδιστικών ψευδών, εργαλειακής ανάγνωσης διεθνών συνθηκών, απειλής πολέμου στο πεδίο, εξύψωσης του ρατσιστικού πυρετού στο εσωτερικό με την δαιμονοποίηση της Ελλάδος, αλλά και φυλετικών ομάδων, που ανήκουν στην επικράτειά της, δεν αποτελεί μια αποσπασματική και τυχαία στρατηγική, που καθορίζεται από την τρέχουσα προεκλογική συγκυρία.
Επί της ουσίας, εκκινεί με κενά διαστήματα (που αφορούν στην προετοιμασία σε τακτικό επίπεδο) το 1895 με την πρώτη φάση Γενοκτονίας κατά των Αρμενίων επί Αβδούλ Χαμίτ, συνεχίζεται με την επίκληση του Συντάγματος το 1908 από τους Νεότουρκους, που οδήγησε στην απόφαση του Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης το 1911 και ολοκληρώθηκε με τις πράξεις Γενοκτονίας, με θύματα συλλήβδην τους Χριστιανικούς γηγενείς λαούς την περίοδο 1914-1923 και θύτες τόσο τους Οθωμανούς, όσο τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς.
Η ίδρυση της Νέας Κεμαλικής Τουρκίας ως απότοκο της Συμφωνίας της Λωζάνης το 1923, όχι μόνο δεν ακύρωσε τα σχέδια ολικής εξαφάνισης κάθε μη αποδεκτής οντότητας, που δεν προσιδίαζε στο νέο Κεμαλικό δόγμα (το οποίο ενέπνευσε τα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα της Ευρώπης) αντιθέτως, τα συστηματοποίησε ως κύρια στοιχεία της κρατικά καθοδηγούμενης πολιτικής Γενοκτονίας αλά Τούρκα με άλλα μέσα ή και τα ίδια μέσα της προηγούμενης περιόδου.
Τα γεγονότα πλέον, αφορούν τους Κούρδους και τους Αλεβίτες, καθώς *εξαφάνισαν* (αφομοιώνοντάς τους υποχρεωτικά) από την ιστορία, τις άλλες τριάντα περίπου Εθνότητες που προϋπήρχαν στα εδάφη της Μικρασίας, από την αυγή της νέας Τουρκίας, μέχρι το Πογκρόμ του Ντέρσιμ το 1938.
Στην χειρότερη φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ η Ελλάδα βίωνε μια φρικιαστική τριπλή κατοχή (Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική), επιβλήθηκε στην Τουρκία ο κεφαλικός φόρος VARLIK VERGISI το 1942, με στόχο τους Έλληνες της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου, αλλά και τους Εβραίους και Αρμενίους.
Η κίνηση αυτή ολοκληρώθηκε με υφαρπαγή των περιουσιών και εξορίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των ευημερουσών και πλουσίων, μη μουσουλμανικών κοινοτήτων.
Η απομείωση μέχρι ολικής εξαφάνισης της Ελληνικής Εθνικής Κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου ξεκίνησε με απόρρητο κρατικό σχέδιο το 1955 και ολοκληρώθηκε με τις μαζικές απελάσεις του 1964. Η νέα Τουρκία σε συνεργασία με τον Αγγλικό παράγοντα και εκμεταλλευόμενη Ελλαδικά λάθη και προδοσίες επενέβη στην Κύπρο το 1974 και προχώρησε σε πράξεις Εθνοκάθαρσης και Πολιτιστικής Γενοκτονίας.
Η παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Αττίλα το 1983 στα Κατεχόμενα αποτελεί έναν απόλυτα επικίνδυνο παράγοντα διεθνούς αστάθειας.
Η νέα Τουρκία συνέχισε τις επιθετικές και αναθεωρητικές κινήσεις της κατά της Ελλάδος σε διαδοχικές κρίσεις, με γνωστότερες αυτές τα έτη 1987-1996-2020, (Βυθίσατε το *Χόρα*, γκριζάρισμα των Ιμίων και πειρατικές πλόες του Ουρούτς Ρέϊς).
Η νέα Τουρκία απειλεί ευθέως την ΕΛΛΑΔΑ με πόλεμο με απαράδεκτο κατά το διεθνές δίκαιο σκεπτικό, παραβιάζει ευθέως την Συνθήκη της Λωζάνης στη Θράκη, στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, εργαλειοποιεί με ποταμούς ψευδών ειδήσεων το Μεταναστευτικό, διαστρεβλώνει βάναυσα και προκλητικά τα ιστορικά γεγονότα κατηγορώντας την Ελλάδα για Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και Γενοκτονία κατά Τουρκικών πληθυσμών, από το 1821 μέχρι το 1922.
Η νέα Τουρκία οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα που αφορά την τύχη των 400.000 Μουσουλμάνων της Ελλάδος που υποδέχθηκε στα εδάφη της με την συνθήκη της Λωζάνης.
Γιατί κατά τα έτη 1912-1923 οι μουσουλμάνοι της απελευθερωθείσας Μακεδονίας αλλά και Θράκης δεν πέστησαν το παραμικρό από τις Ελληνικές αρχές και είχαν μάλιστα την ευχερή δυνατότητα να εκλέξουν και Δήμαρχο την δεύτερη πιο μεγάλη πόλη της χώρας, την Θεσσαλονίκη;
Σε μια περίοδο μάλιστα (1914-1923), που θα μπορούσε η Ελληνική διοίκηση να εξάψει τα πάθη του λαού κατά των Μουσουλμάνων συμπολιτών κατά τα Τουρκικά πρότυπα σε πράξεις αντεκδίκησης, για τον βαρύ φόρο αίματος, που πλήρωναν το αντίστοιχο εκείνο χρονικό διάστημα οι Έλληνες στον Πόντο και Μικρά Ασία.
Επιλογικά
Τα 100 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης φέρουν στην επικαιρότητα τα Δικαστήρια της Νυρεμβέργης το 1946.
Όταν οι Αμερικανοί και οι Σύμμαχοί τους καταδίκασαν τους Ναζί Γερμανούς για το έγκλημα του ολοκαυτώματος στην Ευρώπη.
Δυστυχώς, η Νέα Τουρκία προσήλθε στο πλευρό των νικητών στην Λωζάνη αν και επί δέκα χρόνια πολεμούσε στο πλευρό των ηττημένων.
Όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε για τα Ρατσιστικά Γενοκτονικά εγκλήματα κατά των μη Μουσουλμάνων πολιτών της, αλλά εντάχθηκε στο νέο πλαίσιο ασφαλείας της Διεθνούς Κοινότητας.
Η Ιστορία όμως φέρει ξανά την Τουρκία προ των ευθυνών της με το υβρίδιο του Ισλαμοκεμαλικού αυγού του φιδιού να απειλεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά εν συνόλω την Βόρεια Αφρική, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, τον Καύκασο και Αρμενία.
Η Τουρκία ήταν, είναι και παραμένει η ίδια.
Είναι η Τουρκία
Του Αβδούλ Χαμίτ,
Της Νεοτουρκικής Τριανδρίας,
Του Μουσταφά Κεμάλ,
Του Αντνάν Μεντέρες,
Του Μπουλέντ Ετσεβίτ,
Της Τανσού Τσιλέρ,
Των Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί,
Του Ταγίπ Ερντογάν.
Με επίκληση του «Μυστικού Εθνικού Όρκου» με μεγαλύτερη ζέση, εθνικιστικό οίστρο και αλαζονεία περισσότερο από ποτέ, αποτελεί μείζονα λόγο συστημικής αστάθειας.
Το 2023 οφείλουμε όλοι μαζικά και ενωτικά να καταγγείλουμε τον ολικό υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας κατά της Πατρίδας μας.
Οφείλουμε να θέσουμε με δυναμισμό το ζήτημα της Γενοκτονίας ως αντίδοτο στο φασιστικό δηλητήριο, που απειλεί να πνίξει κάθε δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης.
Ως μέτρο ανάσχεσης του Τουρκικού αναθεωρητισμού ήπιας ισχύος.
Η Τουρκία πρέπει να μάθει από τον πρώην Γερμανό καγκελάριο Βίλυ Μπραντ και την γονυκλυσία του στην Βαρσοβία, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος.
Αυτό ως θέση πρέπει να είναι η απαίτηση όλων μας κάθ’ όλη την διάρκεια του 2023 προς την Τουρκία.
«Τουρκία δεν έχεις γενέθλια. Χρειάζεσαι μαθήματα Δημοκρατίας».