Αναδημοσίευση από τη σελίδα του λυράρη Γιάννη Τσανασίδη.
Ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο του Πόντου κλείνει. Μίμης Τσελεπίδης (1933-2025). Καλό παράδεισο θείο, 'λαφρύν το χώμα σ'.
Μίμης ο Χαρσερέτες
Ο Θεόδωρος (Μίμης) Τσελεπίδης με απότερη καταγωγή από την Χάρσερα της Αργυρούπολης του Πόντου, γεννήθηκε το 1933 στην Αγροσυκιά του Δήμου Γιαννιτσών όπου ζούσε μέχρι και σήμερα. Το χωριό ιδρύθηκε από πρόσφυγες το 1924 από την Χάρσερα της Αργυρούπολης, την Σεβάστια, και τα Φάρασα της Καισάρειας. Οι πόντιοι πρόσφυγες της πρώτης γενιάς μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα την ιερή εικόνα του Αγιου Γεώργιου Χαλιναρά από τη Χάρσερα και στις 20 Ιουλίου 1985 έγινε η θεμελίωση της ιεράς μονής (Αγίου Γεωργίου Χαλιναρά) στην Αγροσυκιά με την εικόνα του, καθώς και του προφήτη Ηλία. Το εγχείρημα αυτό πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Μίμη και την πολύτιμη βοήθεια των χωριανών.
Πρόκειται για έναν πολυτάλαντο άνθρωπο με φιλολογικές, ιστορικές, λαογραφικές και καλλιτεχνικές προεκτάσεις. Υπηρέτης του ποντιακού τραγουδιού για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια υμνεί το Πόντο, την ιδιαίτερη του πατρίδα τη Χάρσερα, τα πάθη των ανθρώπων γύρω του, καθώς και τις προσωπικές εμπειρίες που σημάδεψαν τη ζωή του και καθόρισαν το έργο του. Πολυγραφότατος σε ποικίλα επίπεδα πέραν των στίχων, των τραγουδιών και των ποιημάτων, έχει ασχοληθεί με ιστορικά θέματα που αφορούν την ευρύτερη περιοχή της Αργυρούπολης, με καταγραφές ανθρώπων πρώτης γενιάς και την συλλογή στοιχείων και δεδομένων όλων των συγχωριανών του που έλκουν την καταγωγή τους από την Χάρσερα. Το φωτογραφικό και μουσικό αρχείο του αξιοζήλευτο, καθώς συνέλεξε με μεγάλη ευλάβεια και συνέπεια καθετί που αφορά την ζωή των Ποντίων στην Αγροσυκιά, αλλά και την ευρύτερη περιοχή των Γιαννιτσών. Θα μπορούσε αυθόρμητα να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «κινητή βιβλιοθήκη» και μέσα από την παραστατικότητα των διηγήσεων και την επαφή με τα πρωτότυπα κείμενα του, ανακαλύπτουμε και βιώνουμε μνήμες, εικόνες και συνήθειες μιας άλλης εποχής, ανέγνωρης για την τέταρτη πλέον προσφυγική γενιά.
Συνολικά έχει γράψει γύρω στα 400 αυτοτελή τραγούδια-ποιήματα-αφιερώματα σε ποντιακό στίχο από την ηλικία των 15 χρόνων. Η έμπνευση του καθενός έχει αφορμή ένα συγκεκριμένο γεγονός που λειτούργησε ως ερέθισμα και πήρε σάρκα και οστά πάνω σε μία λευκή κόλλα χαρτί. Ο ίδιος αναφέρει: «Δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω ένα τραγούδι που δεν πραγματεύεται μια ιστορία που έζησα εγώ ο ίδιος, ή που μου μετέφερε κάποιος άλλος. Το τραγούδι πρέπει να έχει ολοκληρωμένο νόημα, απ’ όσους στίχους και αν αποτελείται και να αναπαριστά την ψυχική διάθεση αυτού που το βίωσε και το αποτύπωσε με λέξεις».
Κάποιοι στίχοι και κείμενα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Ποντιακή Εστία", το 1962 ένα τραγούδι του ακούστηκε στην εκπομπή του Στάθη Ευσταθιάδη στο ραδιόφωνο και το 2015 με τους στίχους του γράφτηκε ο ύμνος της 2ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης Ποντιακής Νεολαίας στη Θεσσαλονίκη. Το πολύτιμο αυτό αρχείο έχει ταξινομηθεί από τον ίδιο τον Μίμη και εμπεριέχεται σε τρία βιβλία με τίτλους: "Τη γενεάς –ιμ- τα ρίζας – τα κλαδία και οι καρποί" (2002), "Ψης πονέματα και τραωδίας" (2010) και "Τραγωδίας – Αφιερώματα – Ψαλμοί" (2019). Επισημαίνει πως θα είναι πάντα δίπλα στους νέους να συμβουλέψει και να βοηθήσει σε κάθε εγχείρημα τους, πάντα με τον σεβασμό που αρμόζει στην ποντιακή μουσική παράδοση, η οποία έχει την πραγματική και έμπρακτη πλέον ανάγκη όλων μας.