 |
| Γιούλη Γεωργιάδου-Λάζου: «Η Ποντιακή είναι η μητρική μου γλώσσα» |
του Θανάση Πολυμένη
Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο: «Ασ’ σην λαλίαν’ς σο γράψιμον», παρουσίασε το απόγευμα της Τετάρτης 5 Νοεμβρίου, η Δραμινή συγγραφέας κα. Γιούλη Γ. Γεωργιάδου – Λάζου.
Η παρουσίαση της εκδήλωσης έγινε από τον Σύλλογο Ποντίων Ακρίτες Ν. Κρώμνης, σε συνεργασία με την Μέριμνα Ποντίων Κυριών Δράμας, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μυλοποτάμου Δράμας «Ο Άγιος Δημήτριος», τον Σύλλογο Ποντίων Προαστίου Δράμας «Οι Αργοναύτες» και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέας Αμισού Δράμας.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ένα σύντομο πρόλογο για το βιβλίο και τη συγγραφέα έκανε ο κ. Παναγιωτίδης, ενώ για το βιβλίο μίλησαν, οι κυρίες: Ευφροσύνη Χαραλαμπίδου Περιφερειακή Επόπτρια Ποιότητας της Εκπαίδευσης στη Π.Δ.Ε. της Α.Μ.Θ. και Παρθένα Λαρχανίδου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια της Ποντιακής Διαλέκτου.
Ο «Π.Τ.» μίλησε με τη συγγραφέα κα. Γεωργιάδου, η οποία σήμερα είναι συνταξιούχος καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας, γέννημα θρέμα της «προσφυγικής Νέας Κρώμνης» όπως μας λέει η ίδια και σημειώνει χαρακτηριστικά ότι, «από μικρή ήμουν δίγλωσση, γιατί πάντα στο σπίτι μιλούσαμε ποντιακά και στο σπίτι και στη γειτονιά. Ελληνικά έμαθα στο Δημοτικό».
Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες από τη Ρωσία, ενώ και οι δύο ήταν δάσκαλοι. Μάλιστα, το όνομα της μητέρας της «Ιφιγένεια Γεωργιάδου» έχει δοθεί σε δρόμο στην περιοχή της Νέας Κρώμνης προκειμένου να τιμηθεί για το έργο της.
Η ίδια, από πολύ νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον Σύλλογο Κομνηνών της περιοχής όπου οι γονείς της ήταν ιδρυτικά μέλη. Όπως τονίζει «θεωρώ ότι η μητρική μου γλώσσα είναι η ποντιακή».
«Όταν έχασα τους γονείς μου, τότε κατάλαβα ότι μου λείπει ένα μεγάλο κομμάτι από την ιστορία. Μέχρι τότε τους άκουγα και νόμιζα ότι θα τους έχω πάντα έτσι. Έδωσα το λόγο στη μητέρα μου να συνεχίσω να μιλάω ποντικά. Και μάλιστα όταν έφυγε από τη ζωή μου είπε: μην τολμήσει και ξεχάσεις την γλώσσα μας. Αυτό το τήρησα».
Όπως τονίζει μιλώντας στον «Π.Τ.» η κα. Γεωργιάδου, από νεαρή ηλικία ακόμα εντάχθηκε ως ηθοποιός στο ποντιακό θέατρο και μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις, ενώ μάλιστα έχει τιμηθεί και με βράβευση.
Η ίδια σημειώνει ότι πέρα απ’ αυτό της έλλειπε το γράψιμο και έτσι ξεκίνησε να γράφει. Μάλιστα, η κα. Γεωργιάδου έχει σπουδάσει την ποντιακή διάλεκτο με κανονικές σπουδές για τέσσερα χρόνια, μέσω του Πανελληνίου Συλλόγου Ποντίων Εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια, άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Εύξεινος Πόντος» για διάφορα θέματα, πάντα στην ποντιακή διάλεκτο, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι «έμαθα να γράφω πλέον σωστά και ακολουθούσα μια ενιαία γραφή και κατά 90% στο κυρίαρχο ιδίωμα της Τραπεζούντας στην περιοχή της Χαλδίας».
Κάποια στιγμή άρχισε να γράφει και θεατρικούς μονολόγους, ενώ μάλιστα είχε προσκληθεί να συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συγκεκριμένα, τα μονόπρακτά της τα έχει παρουσιάσει τον Μάιο του 2017 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, στο θέατρο της Αρχιεπισκοπής στο Μαχνάταν, προσκεκλημένη του Συλλόγου «Οι Κομνηνοί» της Αστόρια. Επίσης, μονόπρακτά της έχει παρουσιάσει σε μαθητές του προγράμματος «Διά Βίου Μάθηση» στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Το παρόν βιβλίο της σε καθαρά ποντιακή διάλεκτο είναι το πρώτο της και περιλαμβάνει διάφορα κείμενα από παλαιότερα δημοσιεύματα, ενώ ετοιμάζεται ένα δεύτερο βιβλίο με τα μονόπρακτα που έχει γράψει.
Η ίδια δηλώνει χαρακτηριστικά στον «Π.Τ.»: «Ο Σύλλογος “Ακρίτες” της Νέας Κρώμνης, τίμησαν τη μητέρα μου για την προσφορά της και έδωσαν το όνομά της στο δρόμο πίσω από το σχολείο της: Ιφιγένειας Γεωργιάδου. Είμαι πλήρης. Νιώθω ότι τελικά, το λόγο που έδωσα στους γονείς μου, κυρίως στη μητέρα μου, ότι τον έχω εκπληρώσει˙ ανταποκρίθηκα».
Τονίζει επίσης στο σημείο αυτό ότι, «αυτή την εποχή γράφονται πολλά βιβλία (σ.σ. για ποντιακά ζητήματα) και έχουν μάλιστα και απήχηση. Νομίζω ότι σ’ αυτό συνετέλεσε ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ποντίων Εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτές κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά. Έχουμε συγκεκριμένη γραμματική, την ακολουθούμε. Εγώ γράφω στο ιδίωμα Χαλδίας, για να αποδείξω πόσο σημαντικό είναι να έχεις μπροστά σου ένα κείμενο αμιγώς ποντιακό».
Αξίζει να σημειωθεί επίσης, ότι, έχει γράψει και παρουσιάσει μονόπρακτα σχετικά με την αναβίωση εθίμων του Πόντου σε Συλλόγους, θεατρικές σκηνές, Παρχάρια και τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ονειρούπολη Δράμας. Όλες οι δραστηριότητές της, χαρακτηρίζονται από αριστοφανικό χιούμορ και έντονο αυτοσαρκασμό. Σχεδόν όλα της τα κείμενα είναι βιωματικά, κάποια αληθινά και κάποια εμπνεόμενα από το άμεσο ποντιακό περιβάλλον της. Η ίδια δραστηριοποιείται στον Πολιτιστικό Σύλλογο Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο Προμηθέας», στον «Φάρο Ποντίων» Θεσσαλονίκης και στην γενέτειρά της, στον Σύλλογο «Ακρίτες» Νέας Κρώμνης Δράμας.
Πηγή: Πρωινός Τύπος