Βράβευση 7 δραμινών σχολείων στον 8ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό για τον Ελληνισμό της Ανατολής

Βράβευση 7 δραμινών σχολείων στον 8ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό για τον Ελληνισμό της Ανατολής

του Θανάση Πολυμένη

Μόνο πρωτιές μπορεί να περιμένει κανείς από τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας. Και αυτό δείχνει το πόσο καλή δουλειά γίνεται τελικά από τους εκπαιδευτικούς, το πραγματικό ενδιαφέρον μαθητών και μαθητριών και φυσικά, το πόσο βοηθούν σε όλες αυτές τις διαδικασίες, οι δύο Διευθύνσεις Εκπαίδευσης στην Π.Ε. Δράμας.

Αυτή τη φορά, στον 8ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό «Ελληνισμός της Ανατολής: Πόντος, Μικρασία, Θράκη» που διοργάνωσε τη σχολική χρονιά 2023 – 2024 η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, το Υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης) και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. με την υποστήριξη της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του Α.Π.Θ. και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά Σχολεία και Λύκεια της Δράμας, κατάφεραν να πάρουν νέες πρωτιές.

«Στόχος του διεθνούς διαγωνισμού, είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και ένα μνημόσυνο για τους χιλιάδες νεκρούς που είχε ο ελληνισμός στον ξεριζωμό του 1922, ενώ αποτελεί και ένα προσκλητήριο επαγρύπνησης σε μια δύσκολη εποχή που οι γενοκτονίες ψυχών και συνειδήσεων δεν έχουν εξαλειφθεί», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το 1ο Δημοτικό σχ. Δράμας.

Τα βραβεία για τα σχολεία της Δράμας

1ο βραβείο

– Μουσικό Σχολείο Δράμας «Σα στράτας του ξεριζωμού» – Εκπαιδευτικοί: Αμπερίδης Γιώργος, Χατζηιωαννίδης Ηρακλής, Αποστολίδης Απόστολος και 14 μαθητές.

– Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου «Οι πρώτες κατοικίες των προσφύγων του Πόντου, της Μ. Ασίας και της Θράκης στην Καλλίφυτο Δράμας – Εκπαιδευτικοί: Δεμίρογλου Παντελής, Αβραμίδου Σοφία και 8 μαθητές.

– 1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης «Αρετή Βογιατζή Μελαδίνη» σε σύμπραξη με το 3ο Νηπιαγωγείο Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης και το 1ο Νηπιαγωγείο Καλλονής Λέσβου – εκπαιδευτικοί: Βραμέντζαλη Ελένη, Γαζιώτου Ευαγγελία, Παπαδοπούλου Αναστασία (από Προσοτσάνη), Παπαδημητρίου Βασιλική, Τσολερίδου Σοφία, Χλιοπάνου Αικατερίνη (από Ωραιόκαστρο) και Κοχλιαρίδου Ανέζα, Μιχαηλίδου Θεοδώρα και Χαμαλέλλη Δέσποινα (από Καλλονή Λέσβου) και 28 μαθητές από Προσοτσάνης, 32 μαθητές από Ωραιόκαστρο και 16 μαθητές από Καλλονή Λέσβου.

– 1ο ΓΕΛ Δράμας, 3ο ΓΕΛ Δράμας και ΓΕΛ Κάτω Νευροκοπίου «Αντάμωμα σχολείων και πολιτισμών» – Εκπαιδευτικοί: 1ο ΓΕΛ Δράμας – Ιωαννίδης Ιωάννης, Ρομποκού Άνθη, Συνοδινού Ευδοκία, Τριανταφυλλίδου Ευγενία, από το 3ο ΓΕΛ Δράμας – Ιωαννίδης Ιωάννης, Παπαδοπούλου Ελπινίκη, Σουλτάνη Παρασκευή. Από το ΓΕΛ Κ. Νευροκοπίου – Καϊσίδου Αναστασία, Μωυσιάδης Αναστάσιος και Ριζόπουλος Γεώργιος. Επίσης 18 μαθητές από 1ο ΓΕΛ Δράμας, 18 μαθητές από το 3ο ΓΕΛ Δράμας και 17 μαθητές από το ΓΕΛ Κ. Νευροκοπίου.

2ο βραβείο

1ο Δημοτικό σχ. Δράμας «Αντάμωμαν» – Εκπαιδευτικοί: Κατεμλιάδης Βασίλειος, Γοργολίτσα Αποστολία, Παρουσίνας Αλέξανδρος και 14 μαθητές (βλέπε φωτο)*.

Το 1ο Δημοτικό σχ. Δράμας, εξέδωσε μια ανακοίνωση σχετικά με την βράβευσή του, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι, «οι μαθητές και μαθήτριες της Δ2 τάξης, εργάστηκαν πυρετωδώς, ερμηνεύοντας και χορεύοντας ένα μοναδικό τραγούδι με το οποίο συμμετείχαν στον εν λόγω διαγωνισμό: “Σα στράτας του ξεριζωμού”. Τους στίχους και τα κείμενα έγραψε ο κ. Σπύρος Αμάραντος, η λύρα τραγούδησε στα χέρια του κ. Αριστοτέλη Αρχιτεκτονίδη, το νταούλι χτύπησε ρυθμικά ο κ. Λάζαρος Φωτιάδης, τη μουσική εκπαίδευση των παιδιών υλοποίησε η μουσικός του σχολείου κ. Αποστολία Γοργολίτσα, την ηχητική και εικονοληπτική τεχνική επεξεργασία έφερε σε πέρας ο καθηγητής πληροφορικής του σχολείου κ. Αλέξανδρος Παρουσίνας, τη χοροδιδασκαλία υλοποίησε η δασκάλα ποντιακών χορών κ. Σαλώμη Μιχαηλίδου, τις φορεσιές δάνεισε ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυροβάτου «Το Καρς» και τη συνολική ευθύνη της οργάνωσης και της ολοκλήρωσης της προσπάθειας την είχε ο δάσκαλος της τάξης κ. Βασίλης Κατεμλιάδης. Αμέριστη ήταν σε όλες τις στιγμές εξέλιξης του εγχειρήματος η κάθε είδους και με κάθε τρόπο υποστήριξη που παρείχαν οι γονείς των παιδιών.

Το τραγούδι είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του σχολείου … https://1dim-dramas.dra.sch.gr και στο σύνδεσμο εδώ.

Μουσικό Σχολείο Δράμας

Ανακοίνωση για τη βράβευσή του εξέδωσε επίσης και το Μουσικό Σχολείο Δράμας, στην οποία αναφέρονται μεταξύ άλλων: «Μουσική και λόγος. Η ιστορία αφηγείται την αγάπη μεταξύ του Ανέστη και της Σοφίας, οι οποίοι γεννήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 στα Αμπελάκια Δράμας. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται εκείνη την χρονική περίοδο αποτέλεσαν την αφορμή για τους μαθητές μας να αυτοσχεδιάσουν και να συνθέσουν την δική τους μουσική «ιστορία».

Έδωσε επίσης στη δημοσιότητα και τα ονόματα των μαθητών και μαθητριών που συμμετείχαν: Κοκκινασίδου Ευδοξία (λύρα Πόντου, Γ’ Λυκείου), Φωτιάδης Θανάσης (παραδοσιακά κρουστά, Β’ Λυκείου), Χατζηαθανασιάδης Αναστάσιος (ηχοληψία, Α’ Λυκείου), Τερζή Καλλιόπη (κανονάκι, Α’ Λυκείου), Ευθυμιάδου Γεωργία (τραγούδι, συγγραφή διηγήματος, γ’ γυμνασίου), Πασχαλίδης Δημήτρης (αφήγηση, β’ γυμνασίου).

Τη δουλειά του Μουσικού Σχολείου Δράμας μπορείτε να τη δείτε στο σύνδεσμο εδώ.

Πηγή: Πρωινός Τύπος

Η σημαντική ιστορία της Αργυρούπολης του Πόντου, της Αθήνας και της Δράμας

Η σημαντική ιστορία της Αργυρούπολης του Πόντου, της Αθήνας και της Δράμας

του Θανάση Πολυμένη

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την ιστορία της Αργυρούπολης του Πόντου, αλλά και αυτής της Αθήνας και της Αργυρούπολης Δράμας, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 26 Μαΐου, στην Πολιτιστική Στέγη της Αργυρούπολης Δράμας.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε το ντοκιμαντέρ «Αργυρουπολιτών… Πορεία», το οποίο δημιουργήθηκε από την Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης Αθηνών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, η Αργυρούπολη στη Δράμα ιδρύθηκε το 1922 και γιόρτασε τα 100 χρόνια της το 2022 με πλήθος εκδηλώσεων, ενώ η Αργυρούπολη της Αθήνας, ιδρύθηκε το 1926.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης Αττικής, τον Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο Αργυρούπολης Δράμας «Η Αναγέννηση», την Κοινότητα Αργυρούπολης και το Δήμο Προσοτσάνης.

Στην εκδήλωση, συμμετείχαν τα χορευτικά σωματεία: Ένωση Χορευτών Ν. Δράμας «Πυρρίχιος», η Ένωση Παλαίμαχων Πυρριχιστών, ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Αργυρούπολης «Η Αναγέννηση», ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Σιταγρών, ο Σύλλογος Κ. Νευροκοπίου «Α. Υψηλάντης» και ο Σύλλογος Ποντίων Προσοτσάνης «Ο Πόντος».

Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα θα συμμετέχουν ο Ορφανίδης Γιώργος, ο Νικηφορίδης Αντώνης και ο Σπυριδόπολος Σίμος. Ο «Π.Τ.» ήταν χορηγός επικοινωνίας της εκδήλωσης.

Όπως ανέφερε στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης της Αθήνας κ. Ηλίας Ιορδανίδης, «έχουμε ξεκινήσει εδώ και 17 χρόνια το αντάμωμα των Αργυρουπολιτών και έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με την Αργυρούπολη της Δράμας. Πρόκειται για ένα προσφυγικό χωριό, η πλειοψηφία των κατοίκων είναι από την Αργυρούπολη του Πόντου γι’ αυτό και ονομάστηκε Αργυρούπολη Δράμας. Η καταγωγή τους είναι αμιγώς ποντιακή».

Καρεπίδης: Ξετυλίγουμε το κουβάρι της ιστορίας

Ο κ. Ιωακείμ Καρεπίδης, που είχε και την ιστορική επιμέλεια του ντοκιμαντέρ «Αργυροπολιτών… Πορεία», μιλώντας στον «Π.Τ.» εξηγεί: «Μέσα απ’ αυτό το ντοκιμαντέρ, προσπαθήσαμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας, για το πώς δημιουργήθηκε η Αργυρούπολη της Αττικής. Η πόλη αυτή  δημιουργήθηκε το 1926 από  πρόσφυγες που ήρθαν από την περιοχή της Αργυρούπολης (του Πόντου), ένας εκ των οποίων ήταν ο προπάππους του Ηλία Ιορδανίδη, του προέδρου της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης.

Με τον τρόπο αυτόν, προσπαθήσαμε να δείξουμε στις νεότερες γενιές, ποια ήταν η Αργυρούπολη του Πόντου, πώς δημιουργήθηκε η νέα Αργυρούπολη και πώς εξελίχθηκε στο πέρασμα των ετών μέχρι και σήμερα. Έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες αναλογίες, να δούμε τι λάθη έγιναν στο παρελθόν, τι μπορεί να διορθωθεί, τι ήταν καλό για να μπορέσουμε να το διατηρήσουμε και έτσι η ζωή μας να μπορέσει να έχει μια συνεχή πρόοδο και να μην ζήσουμε ξανά άσχημες καταστάσεις».

Η Αργυρούπολη του Πόντου

Ερωτώμενος για το πώς ήταν εκείνα τα χρόνια η κατάσταση στην Αργυρούπολη του Πόντου και μέχρι ποιο σημείο είχε φτάσει η ακμή της, ο κ. Καρυεπίδης απαντάει:

«Η ακμή της Αργυρούπολης στον Πόντο ήταν μεγάλη. Μάλιστα, μέχρι και σχεδόν το 1722, είχε ένα εξαιρετικά σημαντικό δικαίωμα, να κόβει δικό της νόμισμα λόγω των μεταλλείων  και μάλιστα υπήρξε ένας από τους στυλοβάτες των Ορθόδοξων Πατριαρχείων που  υπήρχαν. Έστελνε μάλιστα αρκετά εμβάσματα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Μάλιστα, ο Ματέν Εμινί, ήταν αυτός που λογοδοτούσε κατευθείαν στον σουλτάνο και όχι στους τοπικούς άρχοντες, ένα πολύ σημαντικό δικαίωμα που είχε η Κοινότητα της Αργυρούπολης και μάλιστα κατά τα μέσα του 18ου αιώνα, είχε το δικαίωμα ο υπεύθυνος των μεταλλείων, να είναι κάτοικος της περιοχής. Αργότερα, τα δικαίωμα αυτά χάθηκε και σιγά – σιγά επειδή είχε σωρευτεί αρκετός κόσμος, άρχισαν και οι μετοικεσίες».

Συνεχίζοντας ο κ. Καρεπίδης σημειώνει: «Επίσης, ο πλούτος της Αργυρούπολης φαίνεται και από το Φροντιστήριο που είχε και ήταν από τις ελάχιστες πόλεις. Αλλά και από τον αριθμό των δασκάλων και των μαθητών που υπήρχαν στην περιφέρεια της Αργυρούπολης, στοιχεία που σώζονται από την εφημερίδα “Εποχή” του Νίκου Καπετανίδη στην Τραπεζούντα και μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την εποχή εκείνη. Και η Αργυρούπολη ήταν μια περιοχή που την περίοδο της Γενοκτονίας, από το 1914 έως το 1924, τράβηξε πολλά. Οι κάτοικοί της εκτοπίστηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και πολλά χωριά της υπαίθρου ερήμωσαν από τους διωγμούς».

Γεωργιάδης: Η εγκατάσταση των προσφύγων στην περιοχή της Δράμας

Στον «Π.Τ.» μίλησε επίσης και ο κ. Νίκος Γεωργιάδης, Διδάκτωρ Ιστορίας ο  οποίος στην ομιλία του αναφέρθηκε στο γενικό θέμα της εγκατάστασης των προσφύγων στην περιοχή της Δράμας από το 1922.

Ο κ. Γεωργιάδης, αναφέρθηκε στο γενικό κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο της περιοχής στο οποίο εγκαταστάθηκαν οι Πόντιοι πρόσφυγες, τους λόγους της εγκατάστασης, τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, όπως επίσης και για τις προοπτικές, αλλά και τα επιτεύγματα απ’ αυτήν την εγκατάσταση.

Ερωτώμενος για το πώς εξελίχθηκε η εγκατάσταση των προσφύγων όλα αυτά τα χρόνια, ο κ. Γεωργιάδης επισημαίνει: «Υπήρξαν μεγάλες δυσκολίες και λόγω της οικονομικής ανέχειας, αλλά και των ψυχολογικών βιωμάτων που είχαν ζήσει οι πρόσφυγες της πρώτης γενιάς. Οι χώροι και οι συνθήκες εγκατάστασης, ακόμα – ακόμα και η ανομοιογένεια μεταξύ των προσφύγων. Γιατί δεν ήταν μόνο Πόντιοι, αλλά και Θρακιώτες και Μικρασιάτες. Ακόμα και οι ίδιες αυτές φυλετικές ομάδες του ελληνισμού, είχαν μεταξύ τους πολλές διαφορές, όπως για παράδειγμα ανάμεσα στο Δυτικό Πόντο και τον Ανατολικό Πόντο. Όλα αυτά αποτυπώνονται μέσα από βιβλία και μελέτες. Είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν μπορεί να αναλυθεί σε λίγα λεπτά, όμως είναι ένα θέμα ενός συνεδρίου. Είναι όμως πολύ σημαντικό και δημιουργικό το να γίνονται τέτοιους είδους εκδηλώσεις που βοηθούν στην κατανόηση της ιστορίας και του μέλλοντος».

Αφεντούλης: Τα σημαντικότερα γεγονότα

Αναφορά στα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στην Αργυρούπολη της Δράμας, αναφέρθηκε ο Φιλόλογος Κωνσταντίνος Αφεντούλης. Μιλώντας στον «Π.Τ.», εξηγεί: «Παρουσιάζω την ιστορία του χωριού μου της Αργυρούπολης Δράμας. Φέτος συμπληρώνονται 102 χρόνια από την στιγμή που οι πρώτοι πρόσφυγες πάτησαν το πόδι τους εδώ και θα κάνω μια σύντομη ανασκόπηση, από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα, των σημαντικών γεγονότων που έλαβαν μέρος στο χωριό ώστε να αναδείξουμε τις σημαντικότερες ιστορικές στιγμές».

Όπως εξηγεί ο κ. Αφεντούλης, «οι πρώτοι έποικοι έρχονται το 1922, μεταξύ του Μαΐου και του Ιουλίου του 1922. Στην πορεία έχτισαν πολύ γρήγορα Σύλλογο, τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Αργυρούπολης που προφανώς είχε άλλη ονομασία τότε, γιατί το χωριό λεγόταν Μαυρότοπος.

Το χωριό μετονομάστηκε σε Αργυρούπολη το 1960 και θεωρείται ένας δεύτερος σταθμός καθώς έχει και την ονομασία που έχει σήμερα. Μάλιστα χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχει τη λέξη “νέα” μπροστά, οπότε αυτό και μόνο δείχνει την τόλμη και το θάρρος που είχαν οι κάτοικοι τότε, με στόχο να μεταφέρουν αυτούσιες τις μνήμες και το όνομα της πατρίδας του στο σήμερα.

Από εκεί και πέρα, το χωριό έχει πάρα πολλές διακρίσεις από την ίδρυση και την ίδρυση της Πολιτιστικής Στέγης από το 1982 και μετά, πολλές εκδρομές στο εξωτερικό, ενώ έχει πάρει και το Χρυσό Μετάλλιο από το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης το 1989 και όλα αυτά εν τάχει θα γίνουν σύντομα παρουσίαση με οπτικοακουστικό υλικό από ανθρώπους του χωριού».

Πηγή: Πρωινός Τύπος

Εκδήλωση Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στην Ευκαρπία

Εκδήλωση Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στην Ευκαρπία

Στην εκδήλωση Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου που πραγματοποιήθηκε στην Ευκαρπία παρέστη χθες ο Δήμαρχος Κιλκίς Δημήτρης Κυριακίδης.

Χρέος όλων είναι η κοινή μας συστράτευση για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αλλά και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης που εξοντώθηκαν συστηματικά από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλιστές πριν από έναν και πλέον αιώνα ώστε να δικαιωθεί η αιματηρή θυσία τους επισήμανε στο μήνυμά του ο Δήμαρχος Κιλκίς ενώ συνεχάρη τη Διοίκηση του Πολιτιστικού Συλλόγου ‘’το Λαβάς’’, διοργανώτρια αρχή της εκδήλωσης και τη νέα γενιά γιατί αντιμετωπίζουν με σεβασμό την ιστορική μνήμη και συνεχίζουν να αναδεικνύουν το ζωηφόρο πνεύμα και τις παραδόσεις του Πόντου. 

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν και ο Αντιδήμαρχος Θεμιστοκλής Κοσμίδης, ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος για θέματα τουριστικής πολιτικής Αναστάσιος Καζαντζίδης και ο Κοινοτάρχης της Δημοτικής Κοινότητας Ευκαρπίας Μάριος Συμπιλίδης.

Κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης ήταν η ιστορικός Ελένη Ευθυμιάδου.

Απεβίωσε ο επίτιμος πρόεδρος του Ι. Ιδρύματος Παναγία Σουμελά

Απεβίωσε ο επίτιμος πρόεδρος του Ι. Ιδρύματος Παναγία Σουμελά

Ο οραματιστής, συνιδρυτής, πρωτεργάτης και επίτιμος πρόεδρος του Ιερού Ιδρύματος Ποντίων Αμερικής και Καναδά Βασίλειος Βασιλειάδης δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Τα ξημερώματα της Τρίτης, 28ης Μαΐου 2024 υπέστη διπλό καρδιακό επεισόδιο στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών.

Την θλιβερή είδηση μοιράστηκε με τους συγγενείς και φίλους ο μεγαλύτερος γιος του ο Δρ. Χαράλαμπος Βασιλειάδης, πρόεδρος του Ιερού Ιδρύματος μέσω μιας ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην επίσημη σελίδα του Ιδρύματος.

Το σκήνωμά του το απόγευμα της Πέμπτης, 30ής Μαΐου 2024 από τις 5:00 μ.μ. – 8:00 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αικατερίνης και Γεωργίου στη διεύθυνση 22-30 33rd Street, Astoria, NY 11105.

Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί το πρωί της Παρασκευής, 31ης Μαΐου 2024 και ώρα 10:30 π.μ. στον εν λόγω ναό και αμέσως μετά θα ακολουθήσει ο ενταφιασμός στο Κοιμητήριο «St. Michael’s Cemetery» στη διεύθυνση 72-02 Astoria Boulevard South, East Elmhurst, NY 11370.

Ο θάνατός του καταλυπεί τα παιδιά του Χαράλαμπος και Ελίνα Βασιλειάδη, Θεόφιλος Βασιλειάδη και Ιωάννη Βασιλειάδη, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ, στον Καναδά και στην Ελλάδα.

Η οικογένεια καλεί τους συγγενείς και φίλους, όπως αντί ανθέων προσφέρουν δωρεά στην μνήμη του στο Ιερό Ίδρυμα «Holy Institution Panagia Soumela» είτε αποστέλλοντας της πληρωτέες στο Ίδρυμα επιταγές στην διεύθυνση Panagia Soumela – P. O Box 5232 – Astoria NY 11105 είτε ηλεκτρονικά κάνοντας κλικ στο: http://donate.panagiasoumela.org.

Ο Βασίλειος Βασιλειάδης με τα παιδιά του Χαράλαμπο, Ιωάννη και Θεόφιλο σε ένα από τα πανηγύρια της προηγούμενης δεκαετίας στην Παναγία Σουμελά του Νέου Κόσμου.

Εμπνευστής – οραματιστής

Ο αείμνηστος, Βασίλειος Βασιλειάδης, όπως προαναφέραμε, ήταν ο εμπνευστής, πρωτεργάτης και από τα ιδρυτικά μέλη της θεμελίωσης Μονής αφιερωμένης στη Παναγία Σουμελά στον Νέο Κόσμο και το πιο σημαντικό ήταν ο άνθρωπος που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αναγέννηση από τις στάχτες της ιδέας και του οράματος της απόκτησης ιδιόκτητης γης στο Νέο Κόσμο.

Το λέμε και το υπογραμμίζουμε αυτό διότι στα τέλη του προηγούμενου αιώνα όταν ναυάγησαν οι προσπάθειες για την ανέγερση της Παναγίας Σουμελά στο Upstate της Νέας Υόρκης ο Βασίλειος δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε τις προσπάθειες και το πιο σημαντικό ενέπνευσε τον γιο του – καθηγητή Δρα Χαράλαμπο Βασιλειάδη – να ασχοληθεί με τα του ιδρύματος στις πιο κρίσιμες στιγμές, να αναλάβει τα ηνία του και να λάβουν σάρκα και οστά τα όνειρά του για την Ποντιακή Γη.

Αν και ο αείμνηστος ήταν χαμηλών τόνων και δουλευταράς, εν τούτοις ουδέποτε επεδίωξε τις δάφνες και μοιραζόταν τις επιτυχίες με όλους τους άλλους και κυρίως με όλους όσους προσέφεραν από το υστέρημα ή είτε και από το περίσσευμά τους το «λάδι» για να παραμείνει αέναο και ανέσπερο το καντήλι της Παναγίας Σουμελά στο Νέο Κόσμο και συγκεκριμένα στο Ουέστ Μίλφορντ της Νέας Ιερσέης.

Και κάθε φορά που τον συναντούσα μου έλεγε χαμηλόφωνα «ας είναι καλά ο Μπάμπης που ενστερνίστηκε τα οράματα μου, τα υλοποίησε και τους έδωσε φτερά».

Και κάθε άλλο παρά άδικο είχε. Ο γιος του Χαράλαμπος με τους συνεργάτες και συναγωνιστές του οδήγησαν το Ιερό Ίδρυμα Παναγία Σουμελά Ποντίων Αμερικής και Καναδά σε νέους γαλαξίες. Κατάφεραν σε λιγότερες από δύο δεκαετίες να τριπλασιάσουν την Ποντιακή Γη στο Νέο Κόσμο και το πιο σημαντικό ο Θεός τους ευλόγησε «να κάψουν την νότα» που είθισται να λένε οι Αστοριείς.

Βασίλειος Βασιλειάδης του Χαραλάμπου

Ο Βασίλειος Βασιλειάδης γεννήθηκε την 15η Ιουλίου 1935 στην Πεντάβρυσο Καστοριά, ένα πεδινό και παραγωγικό μεγαλοχώρι με εργατικούς και φιλοπρόοδους κατοίκους. Ήταν γόνος προσφύγων από τον δυτικό Πόντο, του Χαράλαμπου Ι. Βασιλειάδη και της Δέσποινας Ε. Σαχινίδου. 

Οι γονείς του έφεραν στον κόσμο πέντε παιδιά, τον Ευθύμιο, ο οποίος φονεύθηκε από τους Τούρκους στον Πόντο σε παιδική ηλικία, την αείμνηστη Αρτεμισία Αβραμίδου, τον αείμνηστο Ιωάννη, την Ελένη Παναγιωτίδη που ζει στα περίχωρα τής Πτολεμαΐδας, και τον Βενιαμίν της οικογένειας, Βασίλειο.

Η στιγμή του κέικ των 86ων γενεθλίων του πρωτοπόρου πρώην προέδρου Βασίλη Βασιλειάδη. Διακρίνονται δίπλα του η κ. Κούλα Μουρατίδου και τα ανίψια του.

Ο πατέρας του, Χαράλαμπος Βασιλειάδης τού Ιωάννη [1903-1989]

Ο πατέρας του, Χαράλαμπος Βασιλειάδης [1903-1989] τού Ιωάννη και τής Δέσποινας Μερτζανίδη, εξαναγκασμένος από το Οθωμανικό καθεστώς να κυκλοφορεί με τουρκικό επίθετο ως Καραμποΐκογλου (σε μετάφραση Μαυρομουστακίδης), γεννήθηκε την 10η Φεβρουαρίου τού 1903 στην κωμόπολη Βεζιρκιοπρού (η αρχαία Ανδράπα/Άνδραπα, μετέπειτα Νεάπολις αλλά και Νεοκλαυδιούπολις) και μεγάλωσε στο παρακείμενο χωριό τής οικογένειας του, το Σουλεϊμάν Κιοΐ (νότια τής Σινώπης και δυτικά τής Αμισού), στο δυτικό Πόντο, τον Ελενόποντο, τον αφιερωμένο στη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Ελένη.

Η μητέρα του, Δέσποινα Σαχινίδου-Βασιλειάδου του Ευθυμίου [1900-1964]

Η μητέρα του, Δέσποινα Σαχινίδου-Βασιλειάδου [1904-1964] τού Ευθυμίου Σαχινίδη και τής Σεβαστής Κονταξή (ή Κοντακτσή), γεννήθηκε στην πόλη τής Σεβάστειας (Sivas) την 10η Φεβρουαρίου τού 1904. Επρόκειτο για εξαιρετική γυναίκα, άριστη σύζυγος και μητέρα, ειλικρινής και συνετή, δίκαια και ευαίσθητη και με γνώσεις από σημαντικά βότανα και άλλα γιατροσόφια και πρακτικές που αποκόμισε από την μητέρα της που επιτελούσε χρέη εμπειρικής μαίας (μαμής).

Οι τελετάρχες της παρέλασης του 2019 στην Φιλαδέλφεια. Από αριστερά οι Βασίλειος Βασιλειάδης, Ιφιγένεια Παυλίδου – Οικονόμου, Φρ. Κωνσταντίνος Κούτρας, ο Μητροπολίτης Ευάγγελος και ο Κυριάκος Μωσαϊδης.

Από την Πεντάβρυσο στο αμερικανικό όνειρο

Αρχικά η Πεντάβρυσος, του νομού Καστοριάς, και για κάποιο μεσοδιάστημα, για γυμνασιακές σπουδές, το Άργος Ορεστικό του ίδιου νομού (οι συγγενείς τής μητέρας του, ως αστοί εκ Πόντου, εγκαταστάθηκαν στην πόλη τού Άργους Ορεστικού), ήταν οι χώροι διαμονής του. Είχε άριστες επιδόσεις στα μαθήματα και σε αγώνες στίβου, κυρίως των 100 μέτρων. Ωστόσο, η ανέχεια δεν του έδωσαν την ευκαιρία να κυνηγήσει το όνειρο σπουδών ή αθλητικής σταδιοδρομίας.

Με το τέλος τής εφηβείας του, επέλεξε την πόλη τής Καστοριάς, κυρίως για επαγγελματικούς λόγους (λόγω ανθοφορίας τής γούνας), ως μόνιμη κατοικία μέχρι την μετανάστευση του στις ΗΠΑ το 1967, σε ηλικία 32 ετών. Στο μεταξύ υπηρέτησε την πολύμηνη στρατιωτική του θητεία ως λοχίας και για κάποιο μικρό διάστημα εργάστηκε στην Γερμανία.

Επαγγελματικά ασχολήθηκε με την γούνα (γουνοποιία, επισήμως), το κυρίαρχο και ιδιαίτερα κερδοφόρο επάγγελμα τής Καστοριάς τότε. Ήταν ικανός στον διαχωρισμό των γουνών με βάση την προέλευση τους, το χρώμα και την υφή τους (μιντζάρισμα, στην γλώσσα των γουναράδων).

Το 1959 νυμφεύθηκε την Αρχοντία [1937/8-2007], το γένος Θεοφίλου Αμανατίδη (το γένος Σπαθάρη-Υψηλάντη) και τής Σαββούλας Κασάναλη (το γένος Παϊρίδη) από την Πλατανιά, τής επαρχίας Βοΐου, τού νομού Κοζάνης, με την οποία έφερε στον κόσμο τέσσερα παιδιά, τη Δέσποινα το 1961 (απεβίωσε σε βρεφική ηλικία), τον Χαράλαμπο το 1963, τον Θεόφιλο το 1965 και τον Ιωάννη το 1970. Όλα τα παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα.

Ο Βασίλειος ήρθε στην Αμερική αρχικά μόνος του και στην συνέχεια, το 1971, μετανάστευσε και η σύζυγος του με τον Ιωάννη, ενώ τα δύο μεγαλύτερα παιδιά παρέμειναν στην γενέτειρα μέχρι να τελειώσουν το σχολείο, ο Χαράλαμπος μέχρι και το πανεπιστήμιο το 1986 και ο Θεόφιλος μέχρι να τελειώσει το δημοτικό σχολείο το 1974.

Ερχόμενος στις ΗΠΑ εργάστηκε αρχικά ως εργάτης και σε σύντομο χρονικό διάστημα άνοιξε το δικό του κατάστημα γούνας.

Η σύζυγος του Αρχοντία απεβίωσε το 2007 στη Νέα Υόρκη.

Το όραμά του

Ο Βασίλειος Βασιλειάδης ήταν ο εμπνευστής, πρωτεργάτης και από τα ιδρυτικά μέλη της θεμελίωσης Μονής αφιερωμένης στη Παναγία Σουμελά στον Νέο Κόσμο. Ήταν το όραμα του στο οποίο αφιέρωσε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του για να το δει να πραγματοποιείται.

Γι αυτή την προσφορά του τιμήθηκε από το «Ιερό Ίδρυμα Παναγία Σουμελά» ως επίτιμος πρόεδρος.

Επίσης ο Σύλλογος Ποντίων «Ακρίται» Φιλαδέλφειας σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Φιλαδέλφειας τον τίμησαν το 2019 επιλέγοντας τον ως “Μέγα Τελετάρχη” στην εθνική παρέλαση για την επέτειο τής 25ης Μαρτίου που πραγματοποιήθηκε την 7η Απριλίου 2019 στη Φιλαδέλφεια.

Επίσης, η ομογενειακή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» του αφιέρωσε ειδικό αφιέρωμα στην έκδοση τού Σαββατοκύριακου τής 19ης/20ης Οκτωβρίου 2019.

Πηγή: ΑναμνήσειςΑναμνήσεις

«Όταν συναντηθούμε με τους προγόνους μας… θα τους πούμε: κάναμε ό,τι μας είπατε»

«Όταν συναντηθούμε με τους προγόνους μας… θα τους πούμε: κάναμε ό,τι μας είπατε»

του Θανάση Πολυμένη

Ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Οργανωτική Επιτροπή για τις εκδηλώσεις της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, είναι και ο κ. Μιχάλης Παπαδόπουλος.

Πρώην πρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο Καλλιφύτου, ασχολείται με τα έθιμα της Καλλιφύτου και ιδιαιτέρως με τον Πόντο και είναι από τους ανθρώπους που κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια για την ανάδειξη της ιστορίας του Πόντου και όχι μόνο.

Ο κ. Μιχάλης Παπαδόπουλος, ευγενώς δέχθηκε να μιλήσει στον «Π.Τ.» για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, στέλνοντας το δικό του μήνυμα για την Ημέρα Μνήμης, για μια από τις σημαντικότερες ημερομηνίες του Ελληνισμού.

Όπως αναφέρει αρχικά, «κάθε χρόνο τιμούμε τη μνήμη όλων αυτών που ξεριζώθηκαν, εξορίστηκαν, βιάστηκαν, απαγχονίστηκαν, σφαγιάστηκαν. Κατά έναν υπολογισμό είναι 353.000 ψυχές, όμως πιστεύουμε ότι είναι πολλοί περισσότεροι.

Πολλοί απ’ αυτούς έμειναν άταφοι, πολλοί απ’ αυτούς δεν διαβάστηκαν καθώς ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί από παπά και τα λείψανά τους έμειναν σπαρμένα σε όλη τη διαδρομή από τον τόπο καταγωγής τους μέχρι τα βάθη της Ανατολίας».

«Δεν ζητάμε εκδίκηση»

Όπως σημειώνει, «για όλους αυτούς, είναι ένα χρέος, μια τιμή, γιατί πρέπει να τους θυμόμαστε. Δεν ζητάμε εκδίκηση από κανέναν. Εμείς ζητάμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Τουρκία και ίσως έτσι να έχει πιο σύγχρονο και πιο προοδευτικό μέλλον μπροστά της. Και πολύ περισσότερο βέβαια, να μην γίνονται γενοκτονίες από άλλους λαούς. Γιατί στον κόσμο μας ακόμα και σήμερα οι γενοκτονίες συνεχίζονται. Βλέπουμε τι γίνεται και στο Βορρά και στο Νότο και μέσα στην Τουρκία, στο Κουρδιστάν, στην Αρμενία και αλλού. Δυστυχώς συνεχίζονται ακόμα και σήμερα τέτοια εγκλήματα και δεν τιμωρούνται, γι’ αυτό και δεν θα σταματήσουν ποτέ».

«Είναι χρέος μας»

Αυτό που επισημαίνει κυρίως ο κ. Μιχάλης Παπαδόπουλος, είναι το χρέος. «Είναι ένα χρέος προς τους προγόνους μας και ειδικά για εμάς που ζήσαμε με την πρώτη γενιά που μεγαλώσαμε και τ’ ακούγαμε καθημερινά.

Κατάγομαι από την Καλλίφυτο. Η Καλλίφυτος ήταν ένα καπνοχώρι. Και ξέρετε, το χειμώνα στο παστάλιασμα, έλεγαν ιστορίες. Βέβαια απέφευγαν να μπουν σε λεπτομέρειες σ’ εμάς τα παιδιά, για να μην μας μεταδώσουν πόνο και δυστυχία και πάντα έφταναν μέχρι ένα σημείο. Κι όταν τους παροτρύναμε να πουν κι άλλα, σταματούσαν. Δεν ήθελαν να θυμούνται τα θλιβερά γεγονότα».

Σημειώνει ακόμα ότι «πολλοί απ’ αυτούς ήταν εγγράμματοι. Τότε όποιος έβγαζε Γυμνάσιο ήξερε λατινικά, γαλλικά και άλλα. Οι δυο παππούδες μου που ήρθαν εδώ τότε, ήταν δάσκαλοι. Και επειδή τότε ο καπνός είχε αξία, δεν δήλωσαν δάσκαλοι και έγιναν καπνάδες στην Καλλίφυτο.

Εμείς μεγαλώσαμε μ’ αυτούς, μάθαμε απ’ αυτούς, διδαχθήκαμε απ’ αυτούς. Και ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ξέρουμε ότι όταν συναντηθούμε μ’ αυτούς, θα μας ρωτήσουν τι κάναμε. Εμείς πρέπει να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας και να τους πούμε ότι κάναμε αυτό που μας μάθατε».

Πηγή: Πρωινός Τύπος