Εθελοντική αιμοδοσία πραγματοποιεί ο Ποντιακός Σύλλογος Πτολεμαΐδας
Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής και σίγουρα είναι προσφορά, αλλά και πράξη Πολιτισμού.
Γι' αυτό το λόγο ο Ποντιακός Σύλλογος Πτολεμαΐδας, προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους συλλόγου να συμμετέχουν στην εθελοντική αιμοδοσία που θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Τμήμα Αιμοδοσίας του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου, στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο, την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2025, από τις 9:00 π.μ. έως τις 1.30 μ.μ.
Εκμάθηση Ποντιακών χορών από τον Σύλλογο Ποντίων και Φίλων Ρεθύμνου «Αροθυμία»
Ο Σύλλογος Ποντίων και Φίλων Π.Ε. Ρεθύμνης «Αροθυμία» ανακοινώνει την έναρξη των τμημάτων εκμάθησης ποντιακών χορών για τη νέα χρονιά. Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή στην αίθουσα κοντά στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας, στην Άνω Καλλιθέα Ρεθύμνου.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τρία επίπεδα: παιδικό τμήμα, τμήμα αρχαρίων και τμήμα προχωρημένων, καλύπτοντας έτσι όλες τις ηλικίες και τα επίπεδα εμπειρίας. Τη διδασκαλία αναλαμβάνουν οι έμπειροι χοροδιδάσκαλοι Γιώτα Ιωαννίδου, Άννα Σαρhγιαννίδου και Ζαχαρίας Τζουτζίδης.
Ο σύλλογος καλεί όσους αγαπούν την ποντιακή παράδοση να συμμετέχουν, διατηρώντας ζωντανή την πολιτιστική κληρονομιά και συμβάλλοντας στη διάδοσή της στη σύγχρονη κοινωνία.
Κάθε Κυριακή: στην Αίθουσα πλησίον του Ιερού Ναού Παναγίας Ελευθερώτριας, Άνω Καλλιθέα Ρεθύμνου
Ο Κοτζά Αναστάς στην Έκθεση Χειροποίητης Κούκλας του Φεστιβάλ Πολιτισμού
Στο πλαίσιο παράλληλης εκδήλωσης του Φεστιβάλ Πολιτισμού, που διοργανώνει ο Ποντιακός Σύλλογος Κατερίνης «Παναγία Σουμελά» από τις 13 έως τις 16 Νοεμβρίου 2025 στην Αστική Σχολή Κατερίνης, παρουσιάζεται η έκθεση χειροποίητων κούκλων της κ. Νίτσας Ξανθοπούλου, με θέμα «Ο Μακεδονικός Αγώνας».
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, αντιπροσωπεία του Ιστορικού Ποντιακού Συλλόγου Νεοκαισάρειας «Κοτζά Αναστάς» παραβρέθηκε στην έκθεση και θαύμασε από κοντά τα χειροποίητα δημιουργήματα της κ. Νίτσας Ξανθοπούλου.
Μεταξύ των μοναδικών αυτών έργων, που απεικονίζουν παραδοσιακές φορεσιές από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και τη Μακεδονία, ξεχωρίζει η κούκλα του Αρχικαπετάνιου του Νοτιοδυτικού Πόντου, Αναστάσιου Παπαδόπουλου, γνωστού ως Κοτζά Αναστάς.
Η κούκλα αυτή δεν αποτελεί απλώς μια καλλιτεχνική αναπαράσταση· αποτυπώνει την ιστορική ευαισθησία της δημιουργού και αναδεικνύει τον σύγχρονο ήρωα του Πόντου, υποστηρίζοντας παράλληλα το έργο του Ιστορικού Συλλόγου Νεοκαισάρειας, που φέρει το όνομά του και συμβάλλει στην ανάδειξη αυτής της σημαντικής ιστορικής φυσιογνωμίας.
Στην έκθεση παρουσιάζεται μια μικρογραφική αναπαράσταση του Κοτζά Αναστά, ντυμένου με αυθεντική στρατιωτική στολή, πλαισιωμένου από γυναικείες κούκλες που υπογραμμίζουν τον ηρωισμό του και την προστασία που πρόσφερε στον άμαχο πληθυσμό στις δύσκολες εποχές των διωγμών.
Τα χέρια της κ. Νίτσας Ξανθοπούλου δημιουργούν με αγάπη και λεπτομέρεια, προσφέροντας κούκλες μοναδικές και πιστές στην ιστορική πραγματικότητα. Η ενότητα αυτή, αφιερωμένη στον σύγχρονο ήρωα του Πόντου, αναδεικνύει τη δύναμη της καλλιτεχνικής ευαισθησίας και της ιστορικής μνήμης, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη διατήρηση και προβολή της ποντιακής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η «Μαύρη Θάλασσα» Ν. Σμύρνης ταξίδεψε τους φίλους της στις τέσσερις εποχές στον Πόντο
Η Ένωση Ποντίων Ν. Σμύρνης - Αγ. Δημητρίου - Π. Φαλήρου «Η Μαύρη Θάλασσα» ταξίδεψε πρόσφατα τους πολυπληθείς φίλους και μέλη της, στον κύκλο της ζωής, μέσα από τα ήθη και τα έθιμα στις τέσσερις εποχές στον Πόντο, με το υπέροχο σκηνικό ενός ποντιακού χωριού και τη συμμετοχή 80 μελών των πολιτιστικών της ομάδων. Το φθινόπωρο του τρύγου, του Σταυρού και του Αη Δημήτρη, το χειμώνα με τα παρακάθια, τα έθιμα του Δωδεκαήμερου και το Λημόνεμαν, την άνοιξη της σποράς, του Κουκαρά, των εθίμων του Αη Γιώργη, της Λαμπρής και της Πρωτομαγιάς και το καλοκαίρι των πανηγυριών και του Δεκαπενταύγουστου, ζωντάνεψαν στη σκηνή του Άλσους Νέας Σμύρνης μέσα από τα κείμενα της πρόεδρου Ράνιας Χρυσοχοΐδου, τις αφηγήσεις και αναπαραστάσεις των μελών της θεατρικής ομάδας, τις εμβόλιμες μουσικοχορευτικές αναπαραστάσεις πανηγυριών από τις 3 χορευτικές ομάδες της Ένωσης, τη χορωδία υπό τη διεύθυνση της μουσικολόγου Δέσποινας Κανάκη-Χρυσοχοΐδου και των μουσικών: Γιάννη Φωτιάδη στη λύρα, Φώτη Κοζυράκη στη λύρα και το τραγούδι, Αλέξανδρου Μιμίδη στο αγγείο και το γαβάλ, Γιάννη Καζαντζίδη στη λύρα, Παύλου Φωτιάδη στο λαούτο και Φίλιππου Πουρπουτίδη στο νταούλι.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο δήμαρχος Ν. Σμύρνης Γιώργος Κουτελάκης, οι αντιδήμαρχοι Μ. Αγγελίδου, Γ. Γουρναρόπουλος, Ν. Γιατζίδης, Θ. Καστόρης, Δ. Φερεντίνος, Η. Σώζος, Ρ. Οικονόμου, οι δημοτικοί σύμβουλοι Σ. Κούπας, Κ. Αναγνωστόπουλος, Ε. Ηλιάδου, Λάζαρος Κικίδης, η πρόεδρος του συλλόγου Ηπειρωτών «Η Τιτάνη» και δημ. σύμβουλος Κ. Δεληγιάννη, ο αντιδήμαρχος Καλλιθέας Ν. Ψυχίδης, η πρόεδρος του Συλλόγου Ιμβρίων Ε. Απίστολα και ο αντιπρόεδρος Ν. Κοιλός, η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αργοναύται Κομνηνοί και Γ. Γραμματέας της ΕΠΜ Γ. Χαριτίδου, η ταμίας της ΕΠΜ Β. Σαλαπασίδου, ο πρόεδρος της Ένωσης Κρητών Τ. Πρασάκης, η πρόεδρος της αδελφότητας Παναγία Γουμερά Ε. Γρηγοριάδου, η πρόεδρος του συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων Κ. Ταπραντζή και ο πρόεδρος του συλλόγου Τενεδίων Π. Οκομούσης.
Πολύ κοντά στη Νάουσα, και συγκεκριμένα στην Καστανιά Ημαθίας, βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά. Το μοναστήρι ξεπροβάλλει μέσα στις κατάφυτες πλαγιές του Βερμίου Όρους και μαγεύει τον επισκέπτη, ήδη από το πρώτο αντίκρισμα. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα μοναστήρια της χώρας μας, και έναν από τους σημαντικότερους προσκυνηματικούς τόπους της ορθοδοξίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τους απανταχού Πόντιους. Από την Βέροια, μέσω της διαδρομής Γεωργιανοί - Καστανιά, η Παναγία Σουμελά απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, μετά από ενέργειες του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1930, μεταφέρθηκε από τον Πόντο στην Ελλάδα και αρχικά, για 20 χρόνια, φιλοξενήθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. Επιθυμία, όμως, των Ποντίων ήταν να βγει από το μουσείο και να βρεθεί κάποιο μέρος βραχώδες και ήσυχο, παρόμοιο με αυτό στον Πόντο, ώστε να χτιστεί η «Νέα» Μονή που θα φιλοξενούσε την εικόνα, κάτι που έγινε τελικά το 1951 στην περιοχή της Καστανιάς Ημαθίας στο Βέρμιο, κοντά στην πόλη της Βέροιας. Κάθε χρόνο στη γιορτή της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο συρρέουν στην περιοχή χιλιάδες επισκέπτες και προσκυνητές από την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο, για να πάρουν την ευχή της Παναγίας και να παρακολουθήσουν τις διάφορες εκδηλώσεις.
Το μοναστήρι σήμερα ξεχωρίζει τόσο για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, όσο και για το μέρος στο οποίο έχει χτιστεί. Περιμετρικά της μονής εκτείνεται ένα πλούσιο δάσος, ενώ η θέα μπροστά είναι απρόσκοπτη. Εκτός από την εκκλησία, στον χώρο υπάρχουν εστιατόρια, καθώς και μικρά μαγαζιά με αναμνηστικά και άλλα είδη, όπως τις ποντιακές λιχουδιές, τα πισία. Γενικά, το ποντιακό στοιχείο είναι αρκετά έντονο γύρω από την Παναγία Σουμελά, και θα το καταλάβετε με το που φτάσετε εκεί.
Η εικόνα της Παναγίας Σουμελά δεν λεγόταν πάντα έτσι. Φιλοτεχνήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά των 1ο αιώνα μ.Χ. και αποτελεί μία από τις αρχαιότερες και πιο ξεχωριστές εικόνες της Παναγίας. Μετά τον θάνατο του Ευαγγελιστή Λουκά, ο μαθητής του Ανανίας μετέφερε την εικόνα στην Αθήνα, όπου και τοποθετήθηκε σε έναν πολύ όμορφο ναό, στον οποίο και παρέμεινε για περίπου 300 χρόνια, κερδίζοντας έτσι το όνομα «Παναγία η Αθηνιώτισσα». Μία μέρα όμως, γύρω στο 380 μ.Χ., η εικόνα εξαφανίστηκε από την εκκλησία της Αθήνας. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η εικόνα δεν εκλάπη, αλλά «πέταξε» με τρόπο θαυματουργό προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τότε, δύο μοναχοί, ο Βαρνάβας και ο Σωφρόνιος, ανέλαβαν να τη βρουν.
Η Παναγία εμφανίστηκε με όραμα στους δύο μοναχούς, οι οποίοι είχαν φτάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη στην αναζήτησή τους για την «Παναγία την Αθηνιώτισσα», και τους είπε ότι θα βρουν την εικόνα σε μία σπηλιά στο όρος Μελά του Πόντου. Οι μοναχοί πήγαν στο όρος Μελά και άρχισαν να ανεβαίνουν, και να εξερευνούν τις απόκρημνες πλαγιές και τα σπήλαια της περιοχής. Μία μέρα είδαν ένα χρυσαφένιο φως να βγαίνει μέσα από μία σπηλιά. Κατευθύνθηκαν, λοιπόν, προς τα εκεί, όπου και βρήκαν την εικόνα, η οποία μεταφέρθηκε εκεί με τρόπο μαγικό απ’ την ελληνική πρωτεύουσα.
Οι δύο ασκητές μοναχοί, χωρίς να χάσουν χρόνο, έφτιαξαν ένα κελί στο σπήλαιο που βρέθηκε η εικόνα, και με την βοήθεια των μοναχών της γειτονικής Μονής Βαζελώνα, έχτισαν μία εκκλησία, κάτι που τους είχε ζητήσει και η Παναγία στο όραμά τους. Έκτοτε, χιλιάδες πιστών άρχισαν να πηγαίνουν στην εκκλησία για να προσκυνήσουν την εικόνα, αλλά και να πιουν από το αγίασμα που άρχισε να αναβλύζει με θαυματουργό τρόπο από έναν γρανιτένιο βράχο μέσα στο σπήλαιο. Οι πιστοί ήταν κυρίως Ποντιακής καταγωγής και έτσι έλεγαν στους δικούς τους, ότι πάνε «για προσκύνημα στην Παναγία σου Μελά», δηλαδή στην Παναγία στο Μελά. Και κάπως έτσι, η εικόνα πήρε το όνομα με το οποίο και είναι γνωστή μέχρι τις μέρες μας. Το 1860 κοντά στο σπήλαιο χτίστηκε ένας τετραώροφος ξενώνας, ο οποίος είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός, καθώς μοιάζει να είναι κολλημένος πάνω στον γκρεμό.
Σήμερα η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σουμελά βρίσκεται στις πλαγιές του Βερμίου Όρους και έχει ανοιχτές τις αγκάλες της για όλους τους ανθρώπους, που αναζητούν ελπίδα και φως στη ζωή τους. Ένας φάρος της ορθοδοξίας για τους πιστούς απ’ όλο τον κόσμο! Για τους Ποντίους δε το μοναστήρι και η Παναγία είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό προσκύνημα. Είναι σύνδεση με τις ρίζες τους, επαφή με τον Πόντο και ανάμνηση μιας πατρίδας που χάθηκε.
.jpeg "Εκμάθηση Ποντιακών χορών από τον Σύλλογο Ποντίων και Φίλων Ρεθύμνου «Αροθυμία»")
