16/5/2008
Σεβασμιότατε,
Κύριε Βουλευτά,
Κύριε Νομάρχα,
Κύριε Δήμαρχε,
Κυρίες και Κύριοι,
Με αίσθημα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής περισυλλογής η σκέψη όλων μας στρέφεται, 89 χρόνια μετά, στα αθώα θύματα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Μιας πράξης απάνθρωπης, πολιτικά και κοινωνικά καταδικαστέας από την παγκόσμια κοινότητα.
Κάθε φορά που αναφέρομαι στην δραματική πορεία του ποντιακού ελληνισμού, με τις ηρωικές αλλά και αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας του, στέκομαι με σεβασμό και προσήλωση στη μνήμη των 353.000 συμπατριωτών μας που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος και στο βίαιο εκπατρισμό των υπολοίπων.
Η πρώτη ελληνική παρουσία στον Πόντο χρονολογείται πριν από το 1.000 π.Χ., αργότερα η περιοχή κατακτήθηκε από τους Πέρσες, ελευθερώθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο και ιδρύθηκε το βασίλειο του Πόντου.
Από το 1204 έως το 1451 κυριαρχούσε στον Πόντο το ανεξάρτητο κράτος της Τραπεζούντας, μέχρι που κατακτήθηκε από τον Μωάμεθ Β´τον Πορθητή.
Η ιστορική πορεία των κατοίκων του Πόντου ήταν περήφανη, με πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη ιδιαίτερα μεγάλη.
Όμως από το 1916 ξεκίνησαν τα μεγάλα προβλήματα των Ελλήνων της περιοχής. Με οικονομικά μέτρα δυσχερή για τους πόντιους.
Όλες οι ελληνικές δραστηριότητες απαγορεύτηκαν. Ιδιαίτερα επλήγη η ναυσιπλοΐα λόγω της απαγόρευσης του ελλιμενισμού των ελληνικών πλοίων στα τουρκικά λιμάνια.
Η αρχή του τέλους άρχισε να προδιαγράφεται. Τοπικές εφημερίδες δημιουργούσαν κλίμα έντασης ανάμεσα στους δύο λαούς και εξωθούσαν τους Τούρκους σε επιθέσεις, ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας και να υπάρξουν αντιδράσεις, που θα δικαιολογούσαν τις σφαγές και τις λεηλασίες που ακολούθησαν.
Στις 15 Μαΐου του 1914, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε ένδειξη πένθους και διαμαρτυρίας έκλεισε τις εκκλησιές και τα σχολεία. Οι διωγμοί γινόταν μέρα με τη μέρα σκληρότεροι.
Οι δολοφονίες ήταν δεκάδες καθημερινά ενώ η ζωή των επιζώντων είχε αλλάξει τραγικά. Στις 19 Μαΐου 1919 οι διωγμοί έγιναν αγριότεροι.Οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί οδήγησαν τους πόντιους στην εξορία. Ο επίλογος γράφεται με τη συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή πληθυσμών.
Οι Τούρκοι επιχείρησαν να αφανίσουν τους Πόντιους, να σβήσουν από το χάρτη και την ιστορία την τρισχιλιετή παρουσία τους στην αλησμόνητη πατρίδα τους, τον Πόντο.
Όμως δεν το πέτυχαν. Ο Πόντος ζει. Στα αιματοβαμμένα χώματά του, στα χαλάσματα των χωριών του, στα ερείπια των εκκλησιών του, στις τέχνες και τα γράμματα που άνθισαν εκεί, στον ήχο της λύρας που μας ξεσηκώνει, μέχρι σήμερα, τους ελάχιστους διασωθέντες και τους απογόνους τους που ζουν στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες και αποτελούν την Ποντιακή διασπορά και συνεχίζουν να μιλούν τη διάλεκτο τους, να διατηρούν την ιδιαίτερη παράδοσή τους και να αναδεικνύουν τον πολιτισμό τους.
Ο Πόντος ζει στη καρδιά και τη ψυχή των δεκάδων χιλιάδων Πόντιων της Τουρκίας, που διατηρούν ως φυλακτό της καταγωγής τους την ποντιακή γλώσσα, τη μουσική και το τραγούδι μέσα στα σπίτια τους.
Κάθε αναφορά στη δραματική γενοκτονία των ποντίων, ισοδυναμεί με ένα λιθαράκι που βάζουμε στο πανανθρώπινο οικοδόμημα της ειρήνης. Η λήθη δημιουργεί τραγικές επαναλήψεις ενώ η μνήμη, που αφυπνίζει τις συνειδήσεις των λαών, θωρακίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα κράτη που επιθυμούν να αναγνωρίζονται από την παγκόσμια κοινότητα και να χαίρουν το σεβασμό της, οφείλουν να κοιτάξουν με ειλικρίνεια και ιστορική γενναιότητα το παρελθόν τους, να αναγνωρίσουν επίσημα τα λάθη τους και να γυρίσουν σελίδα για ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον.
Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, οι απόγονοι όλων όσων προσέφεραν τα πάντα για μια πατρίδα μακρινή στο χάρτη, αλλά μέσα στην καρδιά μας, είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στην ιστορία και τους δικούς μας ανθρώπους.
Να παλέψουμε για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και να διαδώσουμε την ιστορική αλήθεια.
Την ιστορική αλήθεια που διαβάζω στα δακρυσμένα μάτια των γηραλέων Ποντίων που είναι σήμερα ανάμεσά μας και η ψυχή του στρέφεται στα φιλόξενα χώματα της πατρίδας τους.
Την ιστορική αλήθεια που κληροδότησαν οι παλιότεροι στη νέα γενιά των ποντίων που ζει, εργάζεται και προοδεύει στη Δράμα, στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Θέλουμε η 19η Μαΐου να είναι ο φάρος που θα φωτίζει τις σκοτεινές συνειδήσεις και θα λαμπρύνει τη σκέψη όλων όσων πιστεύουν στις παγκόσμιες αξίες της ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Διότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μία από τις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα, είναι ένα από τα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η διεθνής αναγνώρισή της αφορά όλους τους Έλληνες και όλους όσους σέβονται την ιστορία και την αλήθεια.
Σήμερα οι 1.500.000 Πόντιοι ζουν στην Ελλάδα. Και είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος που η Δράμα και η περιοχή της έγινε η φιλόξενη γη, η νέα πατρίδα για χιλιάδες Έλληνες ποντιακής καταγωγής που ζουν και διαπρέπουν ανάμεσά μας.
Αλλά και σε άλλες χώρες, οι Πόντιοι έχουν δημιουργήσει τη δική τους κοινωνία. Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης ζουν ακόμη 1.000.000 Έλληνες Πόντιοι, που προσπαθούν να διατηρήσουν με υπερηφάνεια την Ποντιακή γλώσσα.
Και εκεί εστιάζει το ενδιαφέρον της η Πολιτεία. Να ενισχύσουμε με κάθε μέσο την προσπάθεια διατήρησης της ελληνικότητάς τους.
Η νέα γενιά του ποντιακού ελληνισμού αποδεικνύει, ότι βρίσκεται στην πρωτοπορία της διαρκούς προσπάθειας, να μείνει ζωντανή η μεγάλη παρακαταθήκη του ελληνικού πολιτισμού.
Ο ελληνισμός χρωστάει πολλά στους ποντίους, χρωστάει πολλά σε όλους εκείνους, επώνυμους και ανώνυμους που εργάστηκαν για την πρόοδο του τόπου μας, με περισσό πείσμα, αυταπάρνηση και αδάμαστο πνεύμα, από την εποχή των μαύρων σελίδων της ιστορίας μας μέχρι σήμερα.
Και πριν μιλήσω για το ενδιαφέρον και την προσφορά της Πολιτείας θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στα Ποντιακά σωματεία και τις οργανώσεις για τη μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά τους.Είναι οι γέφυρες που ενώνουν τις παραδόσεις της αλησμόνητης πατρίδας με τη νέα γενιά. Η κιβωτός των ποντιακών αξιών για το μέλλον. ότι η συνεισφορά των Ποντιακών Σωματείων
Μεγάλη πρόκληση για την Ελληνική Πολιτεία είναι η στήριξη των παλλινοστούντων ποντίων, που ήρθαν στη μητέρα πατρίδα από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σίγουρα οι συνθήκες δεν ήταν οι ευνοϊκότερες. Όμως η Ελληνική Κυβέρνηση, να προσπαθεί, στο πλαίσιο της κοινωνικής της πολιτικής, να τους ενισχύσει. Από το 2004 έως σήμερα, έχουν διατεθεί περισσότερα από 120 εκατ. ευρώ για την αγορά και την κατασκευή κατοικιών και έχουν παραχωρηθεί πάνω από 2.000 οικόπεδα σε δικαιούχους στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, ενώ συνεχίζεται η επιδότηση ενοικίου σε όσους δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία.
Δίνεται άμεσα σύνταξη και ιατρική περίθαλψη από τον Ο.Γ.Α., στους υπερήλικες άπορους παλλινοστούντες και προωθούνται διακρατικές συμφωνίες.
Φίλες και φίλοι συμπολίτες,
Λαός χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον, γι αυτό ας κρατήσουμε βαθιά μέσα μας, ως προσωπικό βίωμα, τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και να παλέψουμε, ο καθένας από το μετερίζι τους, ώστε να μη ξαναζήσει ο Ελληνισμός και ολόκληρη η ανθρωπότητα εγκλήματα κατά της ζωής και της εθνικής αξιοπρέπειας.
Σας ευχαριστώ πολύ
Σεβασμιότατε,
Κύριε Βουλευτά,
Κύριε Νομάρχα,
Κύριε Δήμαρχε,
Κυρίες και Κύριοι,
Με αίσθημα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής περισυλλογής η σκέψη όλων μας στρέφεται, 89 χρόνια μετά, στα αθώα θύματα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Μιας πράξης απάνθρωπης, πολιτικά και κοινωνικά καταδικαστέας από την παγκόσμια κοινότητα.
Κάθε φορά που αναφέρομαι στην δραματική πορεία του ποντιακού ελληνισμού, με τις ηρωικές αλλά και αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας του, στέκομαι με σεβασμό και προσήλωση στη μνήμη των 353.000 συμπατριωτών μας που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος και στο βίαιο εκπατρισμό των υπολοίπων.
Η πρώτη ελληνική παρουσία στον Πόντο χρονολογείται πριν από το 1.000 π.Χ., αργότερα η περιοχή κατακτήθηκε από τους Πέρσες, ελευθερώθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο και ιδρύθηκε το βασίλειο του Πόντου.
Από το 1204 έως το 1451 κυριαρχούσε στον Πόντο το ανεξάρτητο κράτος της Τραπεζούντας, μέχρι που κατακτήθηκε από τον Μωάμεθ Β´τον Πορθητή.
Η ιστορική πορεία των κατοίκων του Πόντου ήταν περήφανη, με πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη ιδιαίτερα μεγάλη.
Όμως από το 1916 ξεκίνησαν τα μεγάλα προβλήματα των Ελλήνων της περιοχής. Με οικονομικά μέτρα δυσχερή για τους πόντιους.
Όλες οι ελληνικές δραστηριότητες απαγορεύτηκαν. Ιδιαίτερα επλήγη η ναυσιπλοΐα λόγω της απαγόρευσης του ελλιμενισμού των ελληνικών πλοίων στα τουρκικά λιμάνια.
Η αρχή του τέλους άρχισε να προδιαγράφεται. Τοπικές εφημερίδες δημιουργούσαν κλίμα έντασης ανάμεσα στους δύο λαούς και εξωθούσαν τους Τούρκους σε επιθέσεις, ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας και να υπάρξουν αντιδράσεις, που θα δικαιολογούσαν τις σφαγές και τις λεηλασίες που ακολούθησαν.
Στις 15 Μαΐου του 1914, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε ένδειξη πένθους και διαμαρτυρίας έκλεισε τις εκκλησιές και τα σχολεία. Οι διωγμοί γινόταν μέρα με τη μέρα σκληρότεροι.
Οι δολοφονίες ήταν δεκάδες καθημερινά ενώ η ζωή των επιζώντων είχε αλλάξει τραγικά. Στις 19 Μαΐου 1919 οι διωγμοί έγιναν αγριότεροι.Οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί οδήγησαν τους πόντιους στην εξορία. Ο επίλογος γράφεται με τη συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή πληθυσμών.
Οι Τούρκοι επιχείρησαν να αφανίσουν τους Πόντιους, να σβήσουν από το χάρτη και την ιστορία την τρισχιλιετή παρουσία τους στην αλησμόνητη πατρίδα τους, τον Πόντο.
Όμως δεν το πέτυχαν. Ο Πόντος ζει. Στα αιματοβαμμένα χώματά του, στα χαλάσματα των χωριών του, στα ερείπια των εκκλησιών του, στις τέχνες και τα γράμματα που άνθισαν εκεί, στον ήχο της λύρας που μας ξεσηκώνει, μέχρι σήμερα, τους ελάχιστους διασωθέντες και τους απογόνους τους που ζουν στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες και αποτελούν την Ποντιακή διασπορά και συνεχίζουν να μιλούν τη διάλεκτο τους, να διατηρούν την ιδιαίτερη παράδοσή τους και να αναδεικνύουν τον πολιτισμό τους.
Ο Πόντος ζει στη καρδιά και τη ψυχή των δεκάδων χιλιάδων Πόντιων της Τουρκίας, που διατηρούν ως φυλακτό της καταγωγής τους την ποντιακή γλώσσα, τη μουσική και το τραγούδι μέσα στα σπίτια τους.
Κάθε αναφορά στη δραματική γενοκτονία των ποντίων, ισοδυναμεί με ένα λιθαράκι που βάζουμε στο πανανθρώπινο οικοδόμημα της ειρήνης. Η λήθη δημιουργεί τραγικές επαναλήψεις ενώ η μνήμη, που αφυπνίζει τις συνειδήσεις των λαών, θωρακίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα κράτη που επιθυμούν να αναγνωρίζονται από την παγκόσμια κοινότητα και να χαίρουν το σεβασμό της, οφείλουν να κοιτάξουν με ειλικρίνεια και ιστορική γενναιότητα το παρελθόν τους, να αναγνωρίσουν επίσημα τα λάθη τους και να γυρίσουν σελίδα για ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον.
Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, οι απόγονοι όλων όσων προσέφεραν τα πάντα για μια πατρίδα μακρινή στο χάρτη, αλλά μέσα στην καρδιά μας, είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στην ιστορία και τους δικούς μας ανθρώπους.
Να παλέψουμε για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και να διαδώσουμε την ιστορική αλήθεια.
Την ιστορική αλήθεια που διαβάζω στα δακρυσμένα μάτια των γηραλέων Ποντίων που είναι σήμερα ανάμεσά μας και η ψυχή του στρέφεται στα φιλόξενα χώματα της πατρίδας τους.
Την ιστορική αλήθεια που κληροδότησαν οι παλιότεροι στη νέα γενιά των ποντίων που ζει, εργάζεται και προοδεύει στη Δράμα, στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Θέλουμε η 19η Μαΐου να είναι ο φάρος που θα φωτίζει τις σκοτεινές συνειδήσεις και θα λαμπρύνει τη σκέψη όλων όσων πιστεύουν στις παγκόσμιες αξίες της ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Διότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μία από τις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα, είναι ένα από τα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η διεθνής αναγνώρισή της αφορά όλους τους Έλληνες και όλους όσους σέβονται την ιστορία και την αλήθεια.
Σήμερα οι 1.500.000 Πόντιοι ζουν στην Ελλάδα. Και είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος που η Δράμα και η περιοχή της έγινε η φιλόξενη γη, η νέα πατρίδα για χιλιάδες Έλληνες ποντιακής καταγωγής που ζουν και διαπρέπουν ανάμεσά μας.
Αλλά και σε άλλες χώρες, οι Πόντιοι έχουν δημιουργήσει τη δική τους κοινωνία. Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης ζουν ακόμη 1.000.000 Έλληνες Πόντιοι, που προσπαθούν να διατηρήσουν με υπερηφάνεια την Ποντιακή γλώσσα.
Και εκεί εστιάζει το ενδιαφέρον της η Πολιτεία. Να ενισχύσουμε με κάθε μέσο την προσπάθεια διατήρησης της ελληνικότητάς τους.
Η νέα γενιά του ποντιακού ελληνισμού αποδεικνύει, ότι βρίσκεται στην πρωτοπορία της διαρκούς προσπάθειας, να μείνει ζωντανή η μεγάλη παρακαταθήκη του ελληνικού πολιτισμού.
Ο ελληνισμός χρωστάει πολλά στους ποντίους, χρωστάει πολλά σε όλους εκείνους, επώνυμους και ανώνυμους που εργάστηκαν για την πρόοδο του τόπου μας, με περισσό πείσμα, αυταπάρνηση και αδάμαστο πνεύμα, από την εποχή των μαύρων σελίδων της ιστορίας μας μέχρι σήμερα.
Και πριν μιλήσω για το ενδιαφέρον και την προσφορά της Πολιτείας θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στα Ποντιακά σωματεία και τις οργανώσεις για τη μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά τους.Είναι οι γέφυρες που ενώνουν τις παραδόσεις της αλησμόνητης πατρίδας με τη νέα γενιά. Η κιβωτός των ποντιακών αξιών για το μέλλον. ότι η συνεισφορά των Ποντιακών Σωματείων
Μεγάλη πρόκληση για την Ελληνική Πολιτεία είναι η στήριξη των παλλινοστούντων ποντίων, που ήρθαν στη μητέρα πατρίδα από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σίγουρα οι συνθήκες δεν ήταν οι ευνοϊκότερες. Όμως η Ελληνική Κυβέρνηση, να προσπαθεί, στο πλαίσιο της κοινωνικής της πολιτικής, να τους ενισχύσει. Από το 2004 έως σήμερα, έχουν διατεθεί περισσότερα από 120 εκατ. ευρώ για την αγορά και την κατασκευή κατοικιών και έχουν παραχωρηθεί πάνω από 2.000 οικόπεδα σε δικαιούχους στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, ενώ συνεχίζεται η επιδότηση ενοικίου σε όσους δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία.
Δίνεται άμεσα σύνταξη και ιατρική περίθαλψη από τον Ο.Γ.Α., στους υπερήλικες άπορους παλλινοστούντες και προωθούνται διακρατικές συμφωνίες.
Φίλες και φίλοι συμπολίτες,
Λαός χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον, γι αυτό ας κρατήσουμε βαθιά μέσα μας, ως προσωπικό βίωμα, τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και να παλέψουμε, ο καθένας από το μετερίζι τους, ώστε να μη ξαναζήσει ο Ελληνισμός και ολόκληρη η ανθρωπότητα εγκλήματα κατά της ζωής και της εθνικής αξιοπρέπειας.
Σας ευχαριστώ πολύ
