Μεγάλο Ποντιακό γλέντι στο Κομνήνιο από την Εύξεινο Λέσχη Βέροιας

Μεγάλο Ποντιακό γλέντι στο Κομνήνιο από την Εύξεινο Λέσχη Βέροιας

Με μεγάλο ποντιακό γλέντι ολοκληρώθηκαν οι θερινές εκδηλώσεις της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας. Την δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων, το βράδυ του Σαββάτου, ο χώρος γέμισε ασφυκτικά με συμπολίτες μας από διάφορες περιοχές του νομού, καθώς κι επισκέπτες.

Η εκδήλωση άνοιξε με ένα θεατρικό γύρω από τα ήθη κι έθιμα των Ποντίων, από ην Εύξεινο Λέσχη Βέροιας. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ποντιακοί χοροί από τον φιλοξενούμενο Σύλλογο Ποντίων Δάφνης Σκύδρας και το τμήμα παραστάσεων της Λέσχης.

Το μουσικό πρόγραμμα επιμελήθηκαν καταξιωμένοι καλλιτέχνες. Οι επισκέπτες γέμισαν την πίστα χορεύοντας και διασκεδάζοντας έως τις πρώτες πρωινές ώρες.

Συμμετείχαν οι μουσικοί:

Τραγούδι: Στάθης Νικολαΐδης

Λύρα - Τραγούδι: Στάθης Πορφυρίδης

Λύρα: Γιώργος Ατματζίδης

Κλαρίνο: Θανάσης Σιαδήμας

Πλήκτρα: Γιώργος Φουντουκίδης

Νταούλι: Κώστας Ζώης, Ανδρέας Νικηφορίδης

Την εκδήλωση παρουσίασε η χοροδιδάσκαλος της Λέσχης, Ραφαηλία Βοργιαζίδου.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης, Χαράλαμπος Καπουρτίδης και ο αντιδήμαρχος τουρισμού Λάζαρος Ασλανίδης. Παραβρέθηκαν ο βουλευτής Βασίλης Κοτίδης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Μιχάλης Σουμελίδης και Κώστας Σαμανίδης, η πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Βέροιας Αθηνά Τσιπουρίδου.

Πηγή: Πληροφοριοδότης

Μάξιμος Χαρακόπουλος: “Ευλογία” η έλευση των προσφύγων του ‘22 για την Ελλάδα

Μάξιμος Χαρακόπουλος: “Ευλογία” η έλευση των προσφύγων του ‘22 για την Ελλάδα

«Η χώρα μας έχει αποδείξει επανειλημμένως στο παρελθόν ότι πράγματι επιθυμεί την ειρηνική συνύπαρξη, την καλή γειτονία, τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση. Και το δείχνουμε και αυτό το διάστημα. Με συγκεκριμένες πράξεις, όπως η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία. Παρά τις τουρκικές προκλήσεις, όπως η Γαλάζια Πατρίδα, η αντίδραση στα θαλάσσια περιβαλλοντικά πάρκα και το ανοσιούργημα της εκ νέου μετατροπής της Μονής της Χώρας σε τζαμί, σε συνέχεια της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τέμενος. Όμως, ποτέ δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε σε θέματα που άπτονται της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Γι’ αυτό παράλληλα με τη διπλωματία διατηρούμε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με κόστος βέβαια μεγάλο, που αφαιρείται από την κοινωνική πολιτική». Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, μιλώντας στην Κατερίνη, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού προσκεκλημένος από τον Ποντιακό Σύλλογο Κατερίνης Παναγία Σουμελά.

Η προσφορά των προσφύγων

Στην Αστική Σχολή Κατερίνης, τον Μάξιμο Χαρακόπουλο υποδέχθηκε ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Μιχάλης Χατζηεπίδης και προλόγισε ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης κ. Ιωάννης Ποικιλίδης, ο οποίος στάθηκε ιδιαίτερα στην ακαδημαϊκή, ερευνητική και συγγραφική ιδιότητα του βουλευτή.

Ο ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας που κλήθηκε να αναπτύξει ομιλία με θέμα «Είναι η προσφυγιά ευλογία;», αφού έκανε μια μακρά ανάλυση των συνθηκών εγκατάστασης των προσφύγων της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα, συνόψισε «τη συμβολή του προσφυγικού πληθυσμού στο ελλαδικό κράτος σε μια σειρά από πεδία:

α. Στην ομογενοποίηση του πληθυσμού της χώρας, η οποία έως το 1924 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών είχε πολλές περιοχές με πληθυσμούς που δεν ήταν ορθόδοξοι ή δεν αισθάνονταν Έλληνες. Αυτό αφορά κυρίως τις περιοχές της Μακεδονίας και της δυτικής Θράκης. Το στοιχείο αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που επέφερε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η τριπλή κατοχή της χώρας.

β. Στην κατοίκηση περιοχών που ήταν αραιοκατοικημένες και με χαμηλό επίπεδο καλλιέργειας. Με την πολιτική που είχε ήδη ξεκινήσει από τις προηγούμενες δεκαετίες, έγινε διαμοιρασμός των γαιών, και καθ’ αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκε γρήγορα η αγροτική παραγωγή. Παράλληλα, σε αντίθεση με άλλες χώρες των Βαλκανίων και της ανατολικής Ευρώπης, στην Ελλάδα είχαμε ευρεία αγροτική μικροϊδιοκτησία, κάτι που με τη σειρά του επηρέασε τις κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές διεργασίες.

γ. Το άφθονο και φθηνό συνάμα εργατικό δυναμικό τροφοδότησε την αναιμική έως τότε βιομηχανική παραγωγή, η οποία την περίοδο του μεσοπολέμου πραγματοποίησε άλματα.

δ. Η επιχειρηματικότητα, η εργατικότητα και η ευφυία των προσφύγων κινητοποίησαν συνολικά την ελληνική οικονομία, η οποία μέσα σε δύσκολες συνθήκες που προκάλεσε ο πόλεμος και στη συνέχεια το παγκόσμιο οικονομικό κραχ, μπόρεσε να σταθεί όρθια και να ετοιμαστεί για την αντιμετώπιση της εισβολής των δυνάμεων του άξονα.

Σύμφωνα, μάλιστα, με εργασία που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό του Ινστιτούτου Εργατικής Οικονομίας τον Νοέμβριο του 2019, αποδείχθηκε ότι οι τοποθεσίες που δέχθηκαν περισσότερους πρόσφυγες το 1923 εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα ευημερίας και εκβιομηχάνισης το 1971 και το 1991.

ε. Τεράστια υπήρξε η συμβολή των Μικρασιατών στα γράμματα, στις τέχνες και εν γένει στην ανάπτυξη του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας».

Καταλήγοντας ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υπογράμμισε ότι «γι’ αυτό και ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγραψε το 1934 “δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σήμερον που μπορεί να αρνηθεί ότι μετά την επελθούσαν Μικρασιατικήν Καταστροφήν η άφιξης επί του ελληνικού εδάφους των εκατόν είκοσι μυριάδων προσφύγων, υπήρξεν ευλογία δια το Ελληνικόν Κράτος”».

Ακολούθησαν ερωτήσεις και διάλογος με την συμμετοχή του κοινού και τη συμβολή του συγγραφέα ιστορικού κ. Βλάση Αγτσίδη. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο βουλευτής Πιερίας της ΝΔ κ. Ξενοφών Μπαραλίακος, οι πρώην βουλευτές κ.κ. Σάββας Χιονίδης και Αντώνης Καρπούζας, οι περιφερειακοί σύμβουλοι, κ. Αθανάσιος Λιακόπουλος και κα Χρυσαυγή Δρίστα, ο Αντιδήμαρχος Κατερίνης και Συντονιστής Κεντρικής Μακεδονίας της Ν.Δ. κ. Ηλίας Τάπρας και αρκετοί φιλίστορες.

Πηγή: Ορθοδοξία

Στο Βυζαντινό μουσείο πολιτισμού της Θεσσαλονίκης η ημερήσια εκδρομή της Ένωσης Ποντίων Πιερίας

Στο Βυζαντινό μουσείο πολιτισμού της Θεσσαλονίκης η ημερήσια εκδρομή της Ένωσης Ποντίων Πιερίας

Η Ένωση Ποντίων Πιερίας πραγματοποίησε την ετήσια ημερήσια εκδρομή της, την Κυριακή 16 Ιουνίου 2024 στο Βυζαντινό Μουσείου Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Παιδιά του χορευτικού τμήματος, μέλη και φίλοι του συλλόγου είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά αυτό το Μουσείο κόσμημα, βραβευμένο από το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Η μόνιμη έκθεση του Βυζαντινού Μουσείου, με τις έντεκα αίθουσες, είναι οργανωμένη χρονολογικά με θεματικές ενότητες. Παρουσιάζει μέσα από αυθεντικά εκθέματα, που προέρχονται από τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία γενικότερα, εποπτικό υλικό και πολυμέσα, ποικίλες εκφάνσεις του Βυζαντινού και μεταβυζαντινού πολιτισμού.

Η Ένωση Ποντίων Πιερίας προσέφερε δωρεάν στους συμμετέχοντες την ξενάγηση στο Βυζαντινό Μουσείου Πολιτισμού που έκανε με ιδιαίτερη θέρμη η αξιόλογη αρχαιολόγος κα. Αθηνά Μουρατίδου.

Η εκδρομή ολοκληρώθηκε με γεύμα και ποντιακό παραδοσιακό γλέντι σε εστιατόριο στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης μέχρι αργά το απόγευμα, υπό τους ήχους: της λύρας του Γιώργου Φιρινίδη του αγγείου του Γιώργου Ζαπουνίδη και το νταούλι του Φάνη Μεγαλόπουλου.

H άρνηση αναγνώρισης αυτών των θλιβερών εγκλημάτων πρέπει να αποτελεί πράξη ποινικώς κολάσιμη: Οι Γενοκτονίες και η ποινικοποίηση της απόρριψης τους

H άρνηση αναγνώρισης αυτών των θλιβερών εγκλημάτων πρέπει να αποτελεί πράξη ποινικώς κολάσιμη: Οι Γενοκτονίες και η ποινικοποίηση της απόρριψης τους

του Γιαννάκη Ομήρου

Τον Απρίλιο τιμήσαμε τα θύματα της Αρμενικής γενοκτονίας και στις 19 Μαΐου την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Για μια ακόμα φορά η Τουρκία βρέθηκε κάτω από τους προβολείς της διεθνούς κοινότητας για το εγκληματικό της παρελθόν, με το οποίο πεισμόνως αρνείται να συμφιλιωθεί.

Με την ευκαιρία απότισης μνήμης και τιμής στα θύματα της θηριωδίας των Νεότουρκων είναι ενδιαφέρον να αναδείξουμε και μια άλλη πτυχή καταδίκης των δύο αυτών, ιστορικά αποδεδειγμένων, γενοκτονιών. Εκείνη που αφορά την ποινικοποίηση άρνησης γενοκτονιών.

Τον Απρίλιο του 2015 η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου ψήφισε ομόφωνα Νομοθεσία με την οποία καθίσταται ποινικό αδίκημα η άρνηση γενοκτονιών με την προϋπόθεση ότι αυτές έχουν αναγνωριστεί σαν τέτοιες είτε με αμετάκλητη απόφαση Διεθνούς δικαστηρίου είτε με ομόφωνη απόφαση ή ψήφισμα της Βουλής.

Η σημαντική και ιστορικής σημασίας αυτή νομοθεσία υιοθετήθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γενοκτονία σε βάρος του Αρμενικού Έθνους από τους Νεότουρκους.

Στην Κύπρο ισχύει από το 2011 νομοθεσία που εισήχθη για σκοπούς εναρμόνισης με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η οποία ποινικοποιεί ορισμένες συμπεριφορές ρατσισμού και ξενοφοβίας συμπεριλαμβανομένων πράξεων επιδοκιμασίας ή άρνησης ή κατάφωρης υποβάθμισης εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου όταν τέτοιες πράξεις στρέφονται κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων λόγω των πιο πάνω διακρίσεων και εφόσον εκδηλώνεται κατά τρόπο απειλητικό και υβριστικό που είναι πιθανό να υποκινήσει βία ή μίσος κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.

Ωστόσο η νομοθεσία αυτή περιορίζει την ποινικοποίηση τέτοιων πράξεων, θέτοντας την προϋπόθεση ότι η άρνηση ή η κατάφωρη υποβάθμιση των προαναφερόμενων εγκλημάτων αποτελεί ποινικό αδίκημα μόνο σε περίπτωση που τα εγκλήματα αυτά έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση διεθνούς δικαστηρίου.

Στις 24 Απριλίου συμπληρώθηκαν 109 χρόνια αφότου οι οθωμανικές αρχές συνέλαβαν και δολοφόνησαν διακόσια πενήντα ηγετικά στελέχη της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης.

Αυτή η πράξη αποτέλεσε την έναρξη ενός από τα μεγαλύτερα και πιο αποτρόπαια εγκλήματα στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, τη σφαγή ενάμιση εκατομμυρίων Αρμενίων από τους Νεότουρκους.

Παρά την καταγραφή των γεγονότων αυτών από εκατοντάδες ανεξάρτητους μάρτυρες, η γενοκτονία των Αρμενίων δεν έχει αναγνωριστεί παρά μόνο από μικρό αριθμό κρατών. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των 353 χιλιάδων Ποντίων Ελλήνων την οποία η Κυπριακή Βουλή από το 1994 έχει αναγνωρίσει καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει επίσης καθιερώσει ομόφωνα την 24η Απριλίου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους και ενέκρινε το 1975, το 1982 και το 1990 σχετικά ψηφίσματα με τα οποία αναγνωρίζει και καταδικάζει το στυγνό αυτό έγκλημα.

Συναφώς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ψήφισμά του για την 100 επέτειο της γενοκτονίας των Αρμενίων κάλεσε όλα τα κράτη μέλη να την αναγνωρίσουν, ενθαρρύνει δε όλα τα κράτη μέλη και τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να συμβάλουν περαιτέρω στην αναγνώρισή της.

Δυστυχώς αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση που διεθνή δικαστήρια ή διεθνείς οργανισμοί δεν έχουν αναγνωρίσει τέτοιου είδους εγκλήματα, παρόλο που αυτά έχουν τεκμηριωθεί και αποδειχθεί ιστορικά.

Αυτή η έλλειψη αναγνώρισης σε διεθνές και εθνικό επίπεδο έχει ως αποτέλεσμα τη διαφορετική νομοθετική αντιμετώπιση φαινομένων βίας και ρατσισμού κατά των προσώπων που ανήκουν σε σύνολα τα οποία έχουν θυματοποιηθεί.

Για το λόγο αυτό η Βουλή των Αντιπροσώπων, ως το νομοθετικό όργανο της Δημοκρατίας, σεβόμενη το ρόλο της στο δημοκρατικό πολίτευμα και τη συνέχεια του έργου της, προχώρησε στην διόρθωση αυτής της στρέβλωσης, τουλάχιστον στο εθνικό μας δίκαιο.

Δεδομένου δε ότι ήδη η Βουλή με ομόφωνα ψηφίσματα της έχει αναγνωρίσει τόσο τη γενοκτονία των Αρμενίων, όσο και τη γενοκτονία των Ποντίων, η άρνηση αναγνώρισης αυτών των γενοκτονιών, τηρουμένων βέβαια και των άλλων συστατικών στοιχείων υπόστασης του αδικήματος, αποτελεί πράξη ποινικώς κολάσιμη.

Το ίδιο ισχύει και για το ολοκαύτωμα σε βάρος των Εβραίων από τους Ναζί, αφού έχει αναγνωριστεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης.

Η νομοθετική αυτή πράξη της Βουλής δεν συνιστά απλώς μια ηθική δικαίωση των θυμάτων των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αλλά κυρίως κατάφαση προς οικουμενικής ισχύος αρχές και αξίες και προς τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό.

* Γιαννάκης Λ. Ομήρου

Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων

Πηγή: HellasJournal

Η αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας ως ιστορική αναγκαιότητα

Η αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας ως ιστορική αναγκαιότητα

γράφει ο Γ. Παπασίμος

Η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων είναι μια σημαντική στιγμή για την ελληνική ιστορία και την εθνική μνήμη, τα γεγονότα της οποίας όχι μόνο δεν πρέπει να λησμονούνται υποδορίως, αλλά ιδιαιτέρως πρέπει να μας υπενθυμίζουν τη σημασία της διατήρησης της ιστορικής αλήθειας και της αναγνώρισης των τραγικών γεγονότων που επηρέασαν τον ποντιακό λαό και τον Ελληνισμό.

Δυστυχώς όμως, παρά το βαρύ εθνικό καθήκον, η Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ δεν αντιμετώπισαν ούτε φέτος το θέμα με την πρέπουσα σημασία, περιοριζόμενα σε εθιμοτυπικές ανακοινώσεις, αντί της ανάδειξης του στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο συνδυασμός, δε, της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα και η προσπάθεια να υπάρξουν χαμηλοί τόνοι από την πλευρά της Ελλάδος με τις πανηγυρικές λεκτικές ακροβασίες της τουρκικής πλευράς, δεδομένου ότι την ημέρα της επετείου της γενοκτονίας το τουρκικό κράτος εορτάζει την εθνική του απελευθέρωση (!),δεν μπορεί παρά να προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση για την προσβολή της ιστορικής αλήθειας.

Η φετινή θλιβερή επέτειος της 19ης Μαΐου, ημέρας πένθους και εθνικής μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, συμπίπτει με έναν περίπου αιώνα από τη μικρασιατική καταστροφή που αποτέλεσε τη μεγάλη τομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η ήττα και η συντριβή της μεγάλης ιδέας για επέκταση του Ελληνισμού στα όρια της ύστερης βυζαντινής αυτοκρατορίας είχε καταλυτικές συνέπειες για την πορεία αυτού, λόγω του περιορισμού της δράσης του στα όρια του σημερινού νεοελληνικού κράτους.

Η εξόντωση του Ποντιακού ελληνισμού, που αποτελούσαν ισχυρότατο πόλο εμπορικής και πολιτιστικής ανάπτυξης στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου, αλλά και των άλλων μη τουρκικών εθνοτήτων, όπως οι Αρμένιοι, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι Μαρωνίτες και οι Ασσύριοι, από τους Νεότουρκους αρχικά και στη συνέχεια από τον Κεμάλ κατά την περίοδο 1915-1923, είχε την στήριξη του αναπτυσσόμενου τότε γερμανικού κεφαλαίου, το οποίο είχε διεισδύσει οικονομικά στην ευρύτερη περιοχή των ορίων της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Άλλωστε από επίσημα έγγραφα προκύπτει ότι το σχέδιο εκκαθάρισης της Μικράς Ασίας από τους χριστιανικούς πληθυσμούς, δια της εξαφανίσεώς τους, τέθηκε σε εφαρμογή από τους Νεότουρκους μετά την ανάληψη της εξουσίας απ’ αυτούς το 1908, υπό την υψηλή καθοδήγηση και εποπτεία του Γερμανού αρχιστράτηγου Λίμαν Φον Σάντερς.

Η γενοκτονία και ο εξανδραποδισμός των Ποντίων και των Αρμενίων με θύματα που ξεπερνούν τους 1.500.000 ανθρώπους, έγινε στη βάση του ακραίου εθνικισμού των νεότουρκων και στη συνέχεια του Κεμαλικού καθεστώτος, που τους διαδέχθηκε υπό την ιδεολογική ομπρέλα του παντουρκισμού σύμφωνα με την οποία στη θέση της ανοιχτής οθωμανικής κοινωνίας, όπου συνυπήρχαν Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Ασσύριοι κ.λπ., έπρεπε να επιβληθεί με «σιδερένιο» τρόπο μόνο το τουρκικό στοιχείο. Η εφαρμογή στην πράξη αυτής της αιματηρής γιγάντιας εθνοκάθαρσης των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας, αποτέλεσε τον πρόδρομο της ναζιστικής θηριωδίας και του εβραϊκού ολοκαυτώματος.

Ο ιδεολογικός καθοδηγητής των Νεότουρκων Ζιγιά Γκιοκάλπ συνέβαλε καθοριστικά στην εκπόνηση του σχεδίου εθνικής εκκαθάρισης των χριστιανικών λαών από τη Μικρά Ασία με την υπέρβαση της χαλαρής πολυεθνικής και θρησκευτικής οθωμανικής αυτοκρατορίας και τη μετατροπή των ομάδων που ζούσαν σε αυτήν σε ένα συμπαγές ομοιόμορφο τουρκικό σώμα. Η περίπτωση αυτή αποτελούσε την πρωτόλεια εκδοχή της ναζιστικής κοσμοθεωρίας όπου βασικό ρόλο είχαν οι διαστρεβλωμένες και εκχυδαϊσμένες απόψεις του Νίτσε και του θαυμασμού τους προς τον υπεράνθρωπο, που για τους Νεότουρκους ήταν «ο Τούρκος και η τουρκότητα». Στη συνέχεια τη θέση του υπερανθρώπου η αρία φυλή του Χίτλερ, ο οποίος εκδήλωνε ιδιαίτερο θαυμασμό για τη γενοκτονική δράση των Νεότουρκων. Απέναντι σ’αυτά τα άγρια εγκλήματα και στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι προσπάθησαν να περισώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους και τον πολιτισμό τους, η εξαρτημένη πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της χώρας στην εποχή εκείνη και ιδιαίτερα η φιλομοναρχική παράταξη, φέρει τεράστια ευθύνη, αφού δεν παρείχε καμία βοήθεια για την ενίσχυση του αντάρτικου κινήματος του Πόντου και τη δημιουργία ενός νέου μετώπου στα νώτα του Κεμάλ, που ενδεχομένως να αποτελούσε καταλυτικό στοιχείο ακόμα και για την μη επέλευση της Μικρασιατικής καταστροφής, αλλά εγκατέλειψε αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού την κακή του τύχη.

Έτσι, η περίπτωση του δράματος του ολοκαυτώματος του Ποντιακού ελληνισμού απεικονίζει ανάγλυφα τις δύο κυρίαρχες συνιστώσες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, όπως εύστοχα προσδιόρισε ο Νικόλαος Σβορώνος. Από τη μια μεριά ο αντιστασιακός χαρακτήρας των Ελλήνων στη μακραίωνη ιστορική τους διαδρομή και από την άλλη η απουσία εθνικής συνείδησης στη νόθα και εξαρτημένη οικονομική ολιγαρχία και των πολιτικών εκφραστών της, που φέρουν σοβαρότατες ευθύνες για τους εθνικούς ακρωτηριασμούς, τις καθυστερήσεις και τις χρεοκοπίες της χώρας.

Αποτέλεσμα αυτών των αβελτηρίων και των συνεπειών της μικρασιατικής καταστροφής είναι η διαχρονική ιδιότυπη σιωπή της ελληνικής πολιτικής εξουσίας, που πλην της ιστορικής πράξης της αναγνωρίσεως της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού του 1994 από την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου, ουδέν έπραξε προς την υλοποίηση της διεθνούς αναγνώρισης αυτής της γενοκτονίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν και τμήματα αυτής, που συμμετέχουν στο δημόσιο λόγο, ισχυριζόμενοι ότι δεν πρόκειται περί γενοκτονίας, αλλά απλώς για αναπότρεπτες βιαιότητες του τουρκικού καθεστώτος, ρίχνοντας έτσι νερό στο μύλο του ιστορικού αναθεωρητισμού. Πλην όμως, οι μικρασιατικές γενοκτονίες από τον τουρκικό στοιχείο και η ναζιστική γερμανική γενοκτονία των εβραίων αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και του αγώνα για την εξεύρεση της αλήθειας, το πλαίσιο, δηλαδή, εκείνο βάσει του οποίου η Διεθνής Κοινότητα οφείλει να αποτρέπει επαναλήψεις κάθε είδους εθνοκάθαρσης που συντελείται σε διάφορα μέρη του πλανήτη και στη σημερινή εποχή.

Γι’ αυτό η Ελλάδα πλέον οφείλει να θέσει το θέμα σε όλα τα διεθνή φόρα και να συνδράμει ουσιαστικά τις ποντιακές οργανώσεις, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ για τη διεθνή αναγνώριση αυτής της γενοκτονίας μετά την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας από τον Μπάιντεν και όχι να επιδίδεται σε ανούσιες τυπικές λεκτικές ανακοινώσεις, όπως έπραξε για μια ακόμα φορά και φέτος.

Η αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού Ελληνισμού (355.000 θύματα), αφενός θα επιφέρει την ηθική δικαίωση για να επουλωθούν τα τραύματα από αυτήν, που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και αφετέρου θα αποτελέσει ισχυρή καταδίκη του ιδεολογικού πυρήνα του παντουρκισμού, ως πηγή γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων, δεδομένου ότι αυτός παραμένει η κινητήρια δύναμη του σημερινού αναθεωρητικού νεο-οθωμανικού καθεστώτος Ερντογάν. Επιπροσθέτως, η δικαίωση αυτή δεν αφορά μόνο τον Ποντιακό ελληνισμό, αλλά συνολικά την ανθρωπότητα, προκειμένου να αποτελέσει παρακαταθήκη για μη επανάληψη νέων γενοκτονιών στον πλανήτη στη σημερινή ρευστή και επικίνδυνη γεωπολιτική περίοδο.

Πηγή: Ελευθερία