Σε μικρό παντοπωλείο βρήκαμε νόστιμα ποντιακά προϊόντα και φιλόξενη εξυπηρέτηση σε αφθονία.
Παρχαροτύρ, γαίς τυρί, πασκιτάν, γιοχάδες, σιρόν, μαντί, λάβασα, εύριστον, κορκοτό και κάπως έτσι ξεκίνησε η μύηση μου στην Ποντιακή κουζίνα. Στο νούμερο 4 της Αγ. Φωτεινής στην αγορά της Νέας Ιωνίας βρίσκεται το Ποντιακό, ένα πραγματικό μπακάλικο με κλίση σε τι άλλο στα προϊόντα του τόπου του.
Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα ασχοληθεί με την συγκεκριμένη κουζίνα. Η Νάντια, η ιδιοκτήτριά του, μου το έκανε απλό αλλά κυρίως γευστικό. Πόντια η ίδια και ο σύζυγος της, με τη βαριά προφορά της Θράκης με έκαναν να αγαπήσω τις γεύσεις τους.
Πολλά προϊόντα παρατεταγμένα με προσοχή και πάστρα σε περιμένουν έξω από το μαγαζί σου δίνουν μια καλή ιδέα για το τι έπεται. Μόλις όμως μπεις μέσα, πραγματικά χάνεσαι στα καλούδια.
Σακιά με ελληνικά όσπρια όπως γίγαντες και φασόλια Καστοριάς από τους παραγωγούς Αρτέμη Αδαμίδη και Νικόλαο Ξενίδη, γιοχάδες ή φυλλωτά ή περέκια κρεμασμένα παντού από Λαχανά Θεσσαλονίκης και τις κυρίες Βασιλειάδου Ελένη και την Στεφανίδου Όλγα και ζυμαρικά από τον συνεταιρισμό Λήμνου και τον κ. Γκάραλη αλλά και από την Τήνο από την Λουίζα Δελατόλα.
Βρήκα επίσης ρέγκα Βαλτικής, χέλι, σκουμπρί και λικουρίνο από τον Πασχαλίδη στην Δράμα, γλυκά του κουταλιού από τον αγροτικό συνεταιρισμό Βελβεντού Κοζάνης, σαλάμια, καβουρμά, λουκάνικα από την αλλαντοποιία του Παρασκευά Σαρήμπογια Δράμας, χειροποίητα σαπούνια από την Σάμο και τον κ. Μάρκου και βούτυρο χτυπητό στο χέρι από την Ελένη Βασιλειάδου από την Κοζάνη, την μοναδική στην Ελλάδα που το παρασκευάζει.
Κατεψυγμένη παστουρμαδόπιτα του Αμπακιάν έτοιμη να μπει στον φούρνο, φρέσκο γάλα και αριάνι από την Νεογάλ και το περίφημο αλεύρι Κουλά που φτιάχνεται από την «ψίχα» του σίτου και είναι ιδανικό για την παρασκευή ψωμιού αλλά και άλλων αρτοσκευασμάτων όπως κέικ, πίτες κ.α.
Για κάθε άγνωστη λέξη η Νάντια είχε την ερμηνεία αλλά και μια γρήγορη συνταγή. Γιοχάδες για παράδειγμα είναι αυτά τα ξεραμένα φύλλα λεπτής ζύμης. Το μόνο που χρειάζονται είναι τα ραντίσεις με λίγο νερό και λάδι και να τα ψήσεις για λίγα λεπτά σε αντικολλητικό τηγάνι. Προσθέτεις στο ένα μια αλμυρή ή γλυκιά γέμιση, το σκεπάζεις με το δεύτερο και κάνεις μια σπιτική πίτα στο λεπτό. Το μάθημα έγινε υπερενταντικό και σε ένα μισάωρο είχα γίνει ξεφτέρι.
Όσο η Νάντια με ξεναγούσε και μου έδινε να δοκιμάσω τα προϊόντα, ο σύζυγός της, Γιάννης, που όλο τακτοποιούσε και καθάριζε είχε μια αινιγματική έκφραση. Από πού κατάγεσαι; με ρώτησε. Μόλις άκουσε την απάντηση «ορεινή Αρκαδία», φώτισε το πρόσωπό του: «Πέστο βρε παιδάκι μου! Το ξέρεις ότι η αρχαία Τραπεζούντα ήταν στην Αρκαδία;» Έψαξα πολύ και τελικά επιβεβαίωσα την - μυθολογική - βάση του ισχυρισμού του Γιάννη. Περισσότερο από όλα όμως εκτίμησα την προσπάθεια του να έρθουμε πιο κοντά και γιατί όχι να μοιραστούμε και την καταγωγή μας.
Έχει περάσει περισσότερο από ένας μήνας από τότε που πρωτοπήγα στο Ποντιακό. Τα ποιοτικά του προϊόντα και οι εξαιρετικοί του ιδιοκτήτες όμως με έφεραν άλλες τρεις φορές στον δρόμο του. Και όπως φαίνεται οι επισκέψεις μου θα συνεχιστούν.
Το Ποντιακό, Αγ. Φωτεινής 4 (στην Αγορά της Ν.Ιωνίας), τηλ. 2102758218
Πηγή: Το Βήμα