 |
| Ο Ιάπωνας που μας βάζει τα «γυαλιά»: Άπταιστα ελληνικά, χορεύει ποντιακά και διαβάζει Καζαντζάκη |
Πρώτο κίνητρό μου για την Ελλάδα ήταν ο Καζαντζάκης. Στην Ιαπωνία διάβασα μεταφρασμένα έργα του και συγκινήθηκα πάρα πολύ, ιδιαίτερα με τον "Τελευταίο Πειρασμό". Με την αυτοδιδασκαλία σιγά-σιγά άρχισα να μαθαίνω τα ελληνικά και ταυτόχρονα να διαβάζω έργα του».
Ο κύριος που ακούσατε είναι ο Κόσουκε Φουκούντα, γεννημένος και «θρεμμένος» Ιάπωνας, ο οποίος μέσα από τα έργα του «αιρετικού» μας συγγραφέα, ερωτεύτηκε κάθε τι ελληνικό.
Στην αρχή, δεν μπορούσε να μας δείξει καν στον χάρτη, αλλά η περιέργειά του τον έκανε να ταξιδεύσει στη χώρα μας, να περάσει από την τριτοβάθμια, και να γίνει ανεπίσημος «πρέσβης» μας στη χώρα του.
Κόσουκε Φουκούντα: «Δεν ήξερα ότι μιλιούνται τα ελληνικά»
Ο Φουκούντα, μεσά στα άλλα, τρέφει μία ιδιαίτερη συμπάθεια για τον ποντιακό πολιτισμό, και εξήγησε γιατί: «Ήταν τυχερό, έμενα στη Θεσσαλονίκη και βρέθηκα με πολλούς Ποντίους εκεί, και από αυτούς έμαθα για τον ποντιακό πολιτισμό.
Η γλώσσα, η μαγειρική οι χοροί, η μουσική, ήταν τυχερό και προσκάλεσα τους φίλους μου από τη Θεσσαλονίκη στο Τόκιο, και οργανώσαμε μεγάλες εκδηλώσεις για τον ποντιακό πολιτισμό, και μαζεύτηκαν σχεδόν 300 Ιάπωνες.
Μαζευόμαστε ακόμα, όχι πολλές φορές, αλλά μαζευόμαστε στο Πανεπιστήμιο του Κυότο και μελετάμε».
Ο Κόσουκε σπούδασε στο ΑΠΘ πριν επιστρέψει στην χώρα του, αλλά πήρε μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας, εξάγοντας την κουλτούρα μας εκεί: «Είμαι ερευνητής, γράφω στα Ιαπωνικά και στα ελληνικά και μεταφράζω τα λογοτεχνικά έργα των Ελλήνων, και διδάσκω ελληνικά και αρχαία ελληνικά σε Ιάπωνες.
Αρχικά δεν ήξερα καν ότι τα ελληνικά είναι ομιλούμενη γλώσσα. Με αυτή την εικόνα ήρθα στην Ελλάδα, και όταν μου αποκρίνονταν καλημέρα, έλεγα "πώπω, μιλάνε ελληνικά"».
όταν ρωτήθηκε πώς του φάνηκε η ελληνική μεγαλούπολη, ανέφερε: «Είμαι Ιάπωνας, αλλά νησιώτης. Γεννήθηκα σε μικρό χωριό που μέχρι σήμερα δεν έχει φανάρια. Η Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη πόλη και έχει ιδιαίτερη μαγειρική και παραδοσιακά γλυκά.
Αγαπάω πολλά αλλά διαλέγω τα ελληνικά ποιήματα. Στην Ιαπωνία έχουμε πολλά, όπως τα χαϊκού, αλλά στην Ελλάδα τα ποιήματα είναι πιο ζωντανά. Αγαπάω την φιλοξενία. Οι Έλληνες μου φέρθηκαν τόσο καλά και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω τη μελέτη μου μέχρι σήμερα».
Πηγή: Reader