Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ευαγγελικής Διακονίας Στουτγκάρδης ο Ποντιακός Σύλλογος «Ποντιακή Εστία» της πόλεως, ο Σύλλογος «Διαφάνεια» και οι καλλιτέχνιδες της ζωγραφικής Silke Timm, Ευαγγελία Κεραμιδά, Αθανασία Βουλτσίδου και Θώμη Γκανάτσα συνδιοργάνωσαν εκδήλωση για τη μνήμη των 353.000 θυμάτων Ποντίων και άλλων χιλιάδων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο των προγόνων τους, τον μαρτυρικό Πόντο, από τα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ.Η απάνθρωπη Γενοκτονία των Ποντίων, αλλά και όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που τιμούν ανά τον κόσμο οι Έλληνες, άρχισε να γίνεται βαθύτερα γνωστή και σε άλλες εθνικότητες, η διεθνοποίηση της οποίας είναι απαραίτητη για την αναγνώρισή της από τις ηγεσίες και άλλων χωρών.
Μέσα από τα θαυμάσια έργα των τριών Ελληνίδων και μιας Γερμανίδας γνώρισε το κοινό την τραγική μοίρα χιλιάδων αθώων ανθρώπων που πλήρωσαν με τη ζωή τους το μίσος των Νεότουρκων. Ζωντανές φιγούρες, πονεμένα πρόσωπα και έκπληκτα μάτια μικρών παιδιών, κοίταζαν περίεργα ένα κοινό ενενήντα χρόνια μετά την μεγάλη τραγωδία και ζητούσαν δικαίωση της θυσίας τους από τα βάρβαρα χέρια αυτών που βοήθησαν και στήριξαν τον αφανισμό τους. Γιατί δεν ήταν μόνοι τους οι στυγεροί φονιάδες του Τοπάλ Οσμάν, ούτε έκανε τα εξωντοτικά του σχέδια μόνος του ο Μουσταφά Κεμάλ.
Η ιστορία κατέγραψε μα κάθε λεπτομέρεια την μαύρη περίοδο της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Την έγραψαν και χέρια ξένων διπλωματών που είδαν το μεγάλο έγκλημα του αφανισμού. Κατέγραψαν την βαρβαρότητα των Τούρκων με κάθε λεπτομέρεια, αλλά οι αφέντες του τότε πολιτισμένου κόσμου σιώπησαν και άφησαν το έγκλημα να γίνει Γενοκτονία και σήμερα καλούνται οι απόγονοί τους να την αναγνωρίσουν.
Την σπουδαία και επιμελημένη δουλειά των τεσσάρων ζωγράφων, καθώς και όλο το πρόγραμμα της εκδήλωσης - που κακώς συνδέθηκε με την Γενοκτονία - παρουσίασε ο κοινωνικός λειτουργός κ. Ευάγγελος Γκόρος. Η διεθνής χορωδία που διατηρεί η κ. Νίνα Χατζοπούλου, που την συνόδευσε στο πιάνο, απέδωσε τραγούδια των Ξαρχάκου, Λοϊζου, Θεοδωράκη και Χατζηδάκη. Στο βιολί τους συνόδεψε η Νατάσα Μηλιώρη, ενώ έκτακτα εμφανίστηκε ο διακεκριμένος πλέον μουσικός Παύλος Χατζόπουλος που συνόδεψε την σοπράνο μητέρα του σε μουσικά κομμάτια.
Στους παραβρισκόμενους μίλησε ο συγγραφέας M. Wieck και στη συνέχεια τρεις νεαρές που γεννήθηκαν στην Τσεχία, την Γεωργία και το Μαυροβούνιο προβλημάτισαν το κοινό με τον δικό τους προβληματισμό για το πώς νιώθουν, πως αισθάνονται και πως βλέπουν ως έννοια την πατρίδα, γιατί αλλού γεννήθηκαν και αλλού μεγάλωσαν. Αλλού έχουν δει το φως και έχουν τους συγγενείς τους και αλλού μορφώθηκαν και ζουν.
Για το μεγάλο έγκλημα της Γενοκτονίας κάλεσε ο κ. Γκόρος τον αντιπρόεδρο της Ποντιακής Εστίας κ. Γιάννη Μωϋσίδη για να τοποθετηθεί στο μεγάλο πρόβλημα της αναγνώρισής της από όλους όσους ορίζουν την τύχη των λαών.
Ακολούθως η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης κ. Δήμητρα Παπαδοπούλου τόνισε με έμφαση ότι είναι χρέος κάθε πολιτισμένου λαού η συμπαράσταση στους απογόνους εκείνων που γνώρισαν τον πιο φρικτό θάνατο από τους Τούρκους. Αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Η ιστορία της Μ. Ασίας είναι γνωστή για το δράμα της. Είναι η πατρίδα του μεγαλύτερου γεωγράφου Στράβωνα, του Διογένη του Βησσαρίωνα και πολλών άλλων κορυφαίων της επιστήμης, είναι η πατρίδα των προγόνων μας που έγραψαν τρισχιλιετή ιστορία και πλήρωσαν με τη ζωή τους, γιατί ήταν Έλληνες, γιατί ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι.
Δεν είμαστε ρατσιστές, δεν ζητούμε εκδίκηση αλλά ζητούμε την συγνώμη αυτού του έθνους που εγκλημάτησε εναντίον των προγόνων μας. Αυτή είναι και η θέση του επιχειρηματία κ. Αμανάτη Ταγκαλίδη που δήλωσε συγκινημένος ότι επιτέλους θα πρέπει να καταλάβουν οι γείτονές μας ότι έχουν υποχρέωση να αναγνωρίσουν τα λάθη των προγόνων τους.
Η διακεκριμένη ζωγράφος κ. Θώμη Γκανάτσα, που έκανε και παλαιότερα ατομική έκθεση για την Γενοκτονία των Ποντίων, δήλωσε εκ μέρους και των άλλων τριών συναδελφισσών της.
«Ο κάθε ένας πίνακας απεικονίζει τις τραγικές στιγμές που έζησαν μέσα στην θύελλα της τότε περιόδου και κάτω από άθλιες συνθήκες, οι Έλληνες του Πόντου, απεικονίζουν τον εκπατρισμό τους, την εξόντωσή τους, τον αποδεκατισμό τους, με συνεργούς την πείνα, τις αρρώστιες, τις κακουχίες και τέλος αφήνοντας τα άψυχα κορμιά τους έρμαια στα όρνια του Θεού.
Η έκθεση έχει σκοπό την προβολή και αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας στον Πόντο. Και ταυτόχρονα φιλοδοξεί να αναδείξει και να ανακτήσει σελίδες της ιστορικής αλήθειας στην ιστορία της Ελλάδος, γιατί μέχρι σήμερα παραμένουν λευκές, λευκές και στα σχολικά εγχειρίδια αλλά λευκές και στη συλλογική μας συνείδηση».
Η λεπτότητα της δουλειάς των τεσσάρων ζωγράφων και η αξιόλογη ενημέρωση για τη Γενοκτονία που είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πόντος - Δικαίωμα στη Μνήμη» θα έπρεπε να μείνει μόνο σε αυτό, αλλά όχι με μουσική που δεν είχε σχέση με τον θρήνο της Γενοκτονίας. Και αν κάποιοι ήθελαν να πλουτίσουν το όλο πρόγραμμα με μουσικά ακούσματα, υπάρχει η λύρα και τα μοιρολόγια του Πόντου που μας οδηγούν στον Γολγοθά των προγόνων μας».