Παράνομη η σύσταση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», στην Ελλάδα με γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του κράτους
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Σ. ΙΑΚΩΒΙΔΗ*
Η ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Ελληνικού κράτους, με την υπό αριθμό 52/2009 γνωμοδότησή του, σχετικά με το διοικητικό καθεστώς του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στην Καστανιά της Βεροίας, θεωρεί παράνομη τη σύσταση του Διοικητικού Συμβουλίου του και ως εκ τούτου, παράνομες όλες τις μέχρι σήμερα αποφάσεις, καθώς άκυρη και παράνομη, θεωρεί και τη διάταξη 47/1973, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και όλες τις αποφάσεις που λήφθηκαν, σε εφαρμογή του Καταστατικού Χάρτης της.
Αυτή η γνωμοδότηση, της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, δικαιώνει πλήρως τις θέσεις της Παμποντιακής Ομοσπονδίας της Ελλάδος και τις Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, στην οποία ανήκουν όλες οι Ποντιακές Ομοσπονδίες του κόσμου, εκτός της, αποδυναμωμένης πλέον, Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, που αποτελεί και την μοναδική «παραφωνία» του παγκόσμιου οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού.
Την Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που είναι το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο, αποτελείται από τον Πρόεδρο, το εισηγητή και 47 μέλη.
Αυτό, λοιπόν, το ανώτατο συμβουλευτικό όργανο του Ελληνικού κράτους, αποφάνθηκε, κατά πλειοψηφία ότι:
1. Η νομική μορφή του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», είναι αυτή του αυτοτελούς νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, με χαρακτήρα θρησκευτικό και κοινωφελές και όχι εκκλησιαστικό.
Για το λόγο αυτό, υπάγεται και στην εποπτεία μόνο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και όχι της Ιεράς Συνόδου.
2. Η κανονιστική διάταξη 47/1973, της Ιεράς Συνόδου, είναι άκυρη και ανίσχυρη και ως εκ τούτου, είναι παράνομη η μέχρι τώρα συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, αλλά και η ρύθμιση που προβλέπει ότι, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, ορίζεται ο εκάστοτε Πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στην Καλαμαριά και ως Α΄Αντιπρόεδρος, ο εκπρόσωπος της οικείας Μητροπόλεως.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι, άποψη και της μειοψηφίας, είναι ότι, το διοικητικό καθεστώς του Ιδρύματος είναι και πάλι παράνομο, όπως λόγω υπερίσχυσης των διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, παράνομες είναι και όλες οι α΄ποφάσεις του.
Όπως περίτρανα πλέον αποδεικνύεται, από όλα τα παραπάνω, ούτε ένα από τα μέλη της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δεν υποστήριξε ότι, το Ίδρυμα λειτουργεί νόμιμα.
Η παραπάνω γνωμοδότηση, πιστεύομε ότι, θα δώσει ένα τέρμα, στην ανίερη παραφιλολογία αυτών που θεωρούν το Ίδρυμα «ιδιοκτησία» τους και πολύ σύντομα θα εκδοθεί άμεσα πλέον, το Προεδρικό Διάταγμα, που θα αντικαταστήσει το πολύ «αμαρτωλό», «κουρασμένο» και «βεβαρημένο» Βασιλικό Διάταγμα 924/1966, διότι εξαντλήθηκαν όλα τα τυπικά και διαδικαστικά θέματα.
Επιτέλους, ήρθε η ώρα να μάθουν οι Πόντιοι όλου του κόσμου την αλήθεια για το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», που μέχρι σήμερα μας το παρουσίαζαν πότε «Ιερό» και πότε «Πανελλήνιο» που ποτέ δεν ήταν.
Θα πρέπει να λάμψει η αλήθεια και αν και όπου προκύψουν ευθύνες, οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στον μεγάλο, υπέροχο και μοναδικό Ποντιακό λαό.
Πως άρχισε το «ξήλωμα»
Λίγο πριν το 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, που έγινε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 2006, μερικοί θαρραλέοι Πόντιοι, όλοι τους ανιδιοτελείς και φλογεροί αγωνιστές, από αυτούς που ξέρουν να βάζουν το χέρι τους στην τσέπη τους και όχι στα παγκάρια, «τόλμησαν», να «ανοίξουν» το θέμα της εξυγίανσης του διοικητικού καθεστώτος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», του Βερμίου, που μετά από τον θάνατο του αείμνηστου ιδρυτή του και φλογερού Πόντιου αγωνιστή, Φίλωνα Κτενίδη, μετατράπηκε σε μια «κλειστή» οικογενειακή υπόθεση.
Δεν θέλουμε, σε καμιά περίπτωση, να δημιουργηθεί η εντύπωση έστω και σε ένα Πόντιο, η εντύπωση ότι, προσωποποιούμε τα πράγματα.
Δεν είχαμε και δεν έχουμε καμιά διαφορά με πρόσωπα.
Μπορεί, την εποχή εκείνη, οι αποφάσεις που πάρθηκαν, να ήταν οι σωστές, για τα δεδομένα της εποχής εκείνης.
Η ζωή, όμως, συνεχίζεται και τα πράγματα, αλλάζουν, όπως και οι ανάγκες και όταν και όποτε, θεωρούνται αναγκαίες, γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές στους κανόνες λειτουργίας κάθε οργανισμού και της κοινωνίας, για την αρμονική λειτουργία τους και σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής τους.
Αυτό ήταν και το μοναδικό κίνητρο των ανθρώπων που πρωτοστάτησαν στη μεγάλη αυτή προσπάθεια.
Αποτέλεσμα της πλήρους «άπνοιας» και «ακινησίας» και του «εφησυχασμού», ή και της «αμέλειας», που με αριστοτεχνικό τρόπο «καλλιεργήθηκε» από την «αυλή», της, «δυναστείας», που προέκυψε, μετά τον θάνατο του ιδρυτή του Ιδρύματος Φίλωνα Κτενίδη, το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», ατύχησε να έχει, τα τελευταία 50 περίπου χρόνια, «αυτοκράτορές» του γόνους της και ευτυχώς, που έγινε το τόλμημα, στο 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο του 2006 και τα πράγματα σύντομα θα αλλάξουν.
Αλλιώς, για πολλούς ακόμη αιώνες, θα «βασίλευαν» οι «πολυχρονεμένοι» γόνοι, της νέας «δυναστείας» των Ποντίων, χάρη «στη πλατιά δημοκρατική» και τη «θυσία» που έκανε το Σωματείο «Παναγία Σουμελά», που εδρεύει στη Καλαμαριά, το οποίο, «... ως μη όφειλε, εκχώρησε κατ΄ άκραν δημοκρατικότητα, 3 μέλη του Δ.Σ.», από τα συνολικά 11, «να εκλέγονται από το κοινό των Ποντίων...»
Αποτέλεσμα εκείνου του τολμήματος, που υπερψηφίστηκε από του 99% και πλέον των 657 Συνέδρων, (είχαν μειοψηφήσει μόνο 3 !!!), είναι η υπ΄ αριθμό 52/2009, γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που καθαρίζει, οριστικά πλέον, το δρόμο για την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος, που θα καθορίζει τον τρόπο της εκλογής του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος, από τους εκπροσώπους του απανταχού της γης, οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, ελεύθερα και δημοκρατικά, είναι θέμα χρόνου.
Επειδή, ποτέ μέχρι σήμερα, δεν ασχολήθηκα με αθλιότητες και γελοιότητες, «κατ΄εξαίρεση» σήμερα, θα ασχοληθώ με αυτές, γιατί μόνο τέτοιες θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κάθε νουνεχής άνθρωπος, τις «δικαιολογίες», τις «αιτιάσεις», καθώς και τα «επιχειρήματα» των «υπέρμαχων» και φανατικών «υποστηρικτών», της συνέχισης αυτής της νοσηρής κατάστασης, που στην προσπάθειά τους να «αποδείξουν» πόσο «δημοκρατικές» και προπαντός «διαφανείς» ήταν οι διαδικασίες της «εκλογής» του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά».
Πρώτη ενέργεια, των εκπροσώπων του οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, έφεραν το αίτημά τους, στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία, με ομόφωνη απόφασή όλων των βουλευτών και των πέντε κομμάτων, της βουλής των Ελλήνων, που έστω και μια φορά, συμφώνησαν σε κάτι, στην πρόταση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας της Ελλάδος και προώθησαν την περίπτωση, με ευνοϊκή εισήγησή της, στην αρμόδια Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, για τη σύνταξη του νέου Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο θα καθορίζει, στο εξής, το διοικητικό καθεστώς του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» και τον τρόπο της εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου του..
Μετά από την γνωμοδότηση και του ανώτατου συμβουλευτικού νομικού οργάνου, του Ελληνικού Κράτους, η σύνταξη και δημοσίευση του νέου Προεδρικού Διατάγματος, είναι θέμα χρόνου μόνο.
Οι γελοιότητες
Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης, την «ποιότητα» και την «σοβαρότητα» των ανθρώπων που εναντιώνονται σε αυτή την προσπάθεια κάθαρσης και διαφάνειας, που επιδιώκει η Παμποντιακή Ομοσπονδία της Ελλάδος και όλος ο παγκόσμια οργανωμένος Ποντιακός Ελληνισμός, θα παραθέσω μόνο μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από μια επιστολή της «μια φορά κι΄ ένα καιρό» κραταιάς Π.Ο.Π.Σ., που σήμερα απέμεινε ένας τίτλος και μερικά σωματεία «σφραγίδες» υπογράφεται από κάποιο, Πρόεδρο, δικηγόρο παρ΄Αρείω Πάγω και κάποια «κυρία» «Γενική Γραμματέα», με ημερομηνία 3/7/2009.
Τον κ. «παρ΄ Αρείω Πάγω», δεν «ευτύχησα» να τον γνωρίσω, την «Γενική Γραμματέα», όμως, είχα την ατυχία, κυριολεκτώ εδώ, να την συναντήσω από την συμμετοχή μου σε διάφορα παγκόσμια Συνέδρια και προσυνέδρια.
Ειδικά, στο 6ο Συνέδριο, του 2006, η κ. «γενική γραμματέας», έδωσε κυριολεκτικά τα «ρέστα» της, στην προσπάθειά της να «εμποδίσει» την υπερψήφιση της πρότασης, για την αλλαγή του διοικητικού καθεστώτος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», δίνοντας, κυριολεκτικά, την παράσταση της ζωής της.
Κρίμα, που οι Χολιγουντιανοί ειδήμονες των Όσκαρ, δεν καθιέρωσαν ένα και για τη ...λιποθυμία, γιατί σίγουρα, θα το κέρδιζε η κ. «Γενική Γραμματέας».
Αλήθεια, ποιος από τους 657 συνέδρους, δεν θυμάται, τις συνεχεία άναρθρες κραυγές της, το «κλάααμα» της και τα «χάπια» που «ήπιε» για τον «πονοκέφαλο» που της προξένησε, η υπερψήφιση της πρότασης και την περίφημη εκείνη «λιποθυμία» της που ήταν πράγματι για Όσκαρ;
Η Π.Ο.Π.Σ., αν θυμάται ο κ. «παρ΄ Αρείω Πάγω», «Πρόεδρός» της, πριν από λίγο καιρό και με τις υπογραφές του ιδίου και την «Γενικής Γραμματέα», έκανε αίτηση για την ένταξή της στην μοναδική Διεθνή Συνομοσπονδία των Ελλήνων Ποντίων, στην οποία συμμετέχουν όλες οι Ποντιακές Ομοσπονδίες του κόσμου και η αίτησή της, σε ένδειξη πνεύματος ομόνοιας και σύμπνοιας, έγινε δεκτή και συζητήθηκε, παρά το γεγονός ότι, το καταστατικό της δεν επιτρέπει σε δύο Ομοσπονδίες από την ίδια χώρα, να είναι μέλη της, αλλά δεν συμπλήρωσε την πλειοψηφία που προβλέπονταν και απορρίφτηκε.
Η παλικαριά
Μήπως, επίσης, θα πρέπει κάποιος να υπενθυμίσει, στον κ. «παρ΄ Αρείω Πάγω» ότι, μετά και την, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, νέα αίτηση, που αυτή τη φορά, δεν συζητήθηκε και όταν, ενώπιον του προσώπου, που ο ίδιος χρησιμοποίησε σαν «μοχλό πίεσης», την επόμενη ημέρα, στη Θεσσαλονίκη, την γενναιότητα και την παλικαριά που επέδειξε, ο Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, διακεκριμένος καθηγητής καρδιολογίας, του «Αριστοτέλειου» Πανεπιστημίου, ο κ. Γεώργιος Παρχαρίδης, με καθαρό. λεβέντικο και κρυστάλλινο «Ποντιακόν ναμούσιν», χωρίς καμιά υστερόβουλα, του πρότεινε, την πιο τίμια και καθαρή λύση για την οριστική λύση του προβλήματος της Π.Ο.Π.Σ., θα έπρεπε, επιτέλους, να σταματήσει;
Αν του επέμεινε, έστω και ψήγμα Ποντιακού φιλότιμου, θα έπρεπε να το κάνει.
Οι αθλιότητες
Είναι τραγικό, ένας «παρ΄ Αρείω Πάγω», να επιτρέπει να κυκλοφορούν, με το όνομά του, τέτοιου είδους αηδίες, γιατί μόνο και με μεγάλη επιείκεια, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απλά έτσι.
Είναι τραγικό, για ένα σοβαρό άνθρωπο, και μάλιστα «δικηγόρο παρ΄Αρείω Πάγω» να είναι μέρος ενός τέτοιου βρόμικου παιχνιδιού, που οδηγεί στον απόλυτο μηδενισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και νοημοσύνης;
Μπερδεύομαι, ειλικρινά και δεν ξέρω πότε αστειεύεται και πότε σοβαρολογεί, ή αν έχασε το μέτρο του σοβαρού.
Είναι δυνατό σήμερα, το 2009, να γράφονται αηδίες, που μας προσβάλλουν όλους, όπως;
«Κατά τη δημιουργία του Ιδρύματος, το Σωματείο ως μη όφειλε, εκχώρησε κατ΄ άκραν δημοκρατικότητα, πέντε από τις 11 θέσεις-μέλη του Δ.Σ., στον ευρύτερο Ποντιακό και κοινωνικό χώρο.
Μ΄αυτό τον τρόπο, 6 μέλη συμμετέχουν από το Σωματείο «Παναγία Σουμελά. 3 μέλη εκλέγονται από το κοινό των Ποντίων, 1 μέλος από την τοπική αυτοδιοίκηση και 1 μέλος από την Εκκλησία, δηλαδή τον επιχώριο Μητροπολίτη.
Αυτή, η πλατιά δημοκρατική πράξη του σωματείου «Παναγία Σουμελά», που έγινε νόμος του Κράτους, αποτελεί πρωτόγνωρο και μοναδικό γεγονός ευαισθησίας, διαφάνειας και σεβασμού ενός έργου, που μόνο θετικά πρόσφερε, εδώ και πενήντα οκτώ χρόνια, στην Πατρίδα και τον Ελληνισμό.........»
Τί «μεγαλοψυχία» και τί «αλτρουισμός», Θεέ μου;
Είναι δυνατό, στη σημερινή εποχή, οι Πόντιοι, να είναι τόσο «αχάριστοι» και «αγνώμονες» να μην αντιλαμβάνονται τη «χάρη» και τη «θυσία» των ανθρώπων του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» της Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, (με 250 μέλη), να «παραχωρήσουν» τις 3 από θέσεις του Δ.Σ. του Ιδρύματος «Παναγία; Σουμελά», στα τρία εκατομμύρια των Ποντίων και άλλες δύο θέσεις, στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, μία στην τοπική αυτοδιοίκηση και μία στην εκκλησία, στον επιχώριο Μητροπολίτη;
Για τον εαυτό τους, οι «άγιοι» αυτοί άνθρωποι, κράτησαν «ψίχουλα», μόνο τις 6, από τις συνολικά 11, θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
Από το 2006, που οι φορείς του οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, άρχισαν τον αγώνα τους, για την αλλαγή του διοικητικού καθεστώτος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» και μέχρι σήμερα, αυτοί οι «υπέρμαχοι», της «δημοκρατίας», της «διαφάνειας», της «ευαισθησίας», έστειλαν, προς «πάσα κατεύθυνση» αναρίθμητες, αυτού του «επιπέδου» «επιστολές» και με τέτοιου είδους «σοβαρά» επιχειρήματα, προσπαθούν να «πείσουν» εμάς, τους «αδαείς», για να «καταλάβουμε», πιο το δίκαιο και πιο το άδικο.
Να φανταστεί κανείς ότι, το παραπάνω δείγμα, από την τελευταία τους «επιστολή», είναι από τα πιο «σοβαρά» και θα θυμώσω πολύ, αν μου πείτε ότι, δεν σας «έπεισαν» ακόμη...
Επειδή, πολλοί δεν γνωρίζουν, για ποιου επιπέδου ανθρώπους και «αγώνες» μιλάμε, σας πληροφορούμε ότι, τέτοιου είδους «επιστολές», στάλθηκαν πολλές φορές, από τα ίδια πρόσωπα πάντοτε, γεμάτες με κάθε είδους αθλιότητες.
Σε όλες αυτές τις επιστολές, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια
Όλες τους, των τελευταίων 15 χρόνων, έχουν το ίδιο κοινό χαρακτηριστικό.
Ποτέ δεν γράφτηκαν στο επιστολόχαρτο του οργανισμού, στο όνομα του οποίου γράφονται και ποτέ δεν έχουν υπογραφές, αλλά, μόνον ονόματα και αξιώματα και έχουν την προσωπική σφραγίδα του «τέως», που είναι και η μοναδική «προσφορά» και «κληρονομιά», του πρώτου διδάξαντα, «επαγγελματία Πόντιου» και μέχρι πρότινος, «ελέω αδελφού, Αυτοκράτορα και Αφέντη» των απανταχού της γης Ποντίων, τα τελευταία 20 χρόνια.
Τον άνθρωπο που «ανήγαγε σε επιστήμη», τη βρομιά, την αθλιότητα, το ψέμα, την υπουλότητα, τη λασπολογία, τις κάθε είδους ραδιουργίες.
Πρέπει, να το αναγνωρίσουμε και να το παραδεχτούμε όλοι, ήταν μοναδικός!
Το νέο Προεδρικό Διάταγμα, που θα καθορίζει το καθεστώς της εκλογής του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», είναι πλέον θέμα χρόνου μόνο.
Οι Πόντιοι, όλου του κόσμου, επιτέλους, θα μάθουν τι έγινε στο ίδρυμα στα 58 χρόνια της λειτουργίας του.
Αν, από την έρευνα που θα γίνει, οπωσδήποτε, προκύψουν ευθύνες, αυτές θα πρέπει να αποδοθούν.
Τέλος, ας ελπίσουμε ότι, στο μέλλον, για τις δημοκρατικά εκλεγόμενες διοικήσεις του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», η διαφάνεια, θα πρέπει θα είναι ο μόνος στόχος και η αναφορά και απόδοση λογαριασμού, στον κόσμο των Ποντίων, θα πρέπει να θεωρείται χρέος.
Οι αγώνες, άλλοτε είναι εύκολοι και άλλοτε είναι επίπονοι, πολύπλοκοι, δύσκολοι και χρειάζονται χρόνο, θυσίες, πίστη, υπομονή και επιμονή, έχουν αγωνίες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιους τους φτάνουν στα όρια της αντοχής τους, όμως, όταν γίνονται με τίμια και καθαρά μέσα, τις περισσότερες φορές κερδίζονται.
Τότε η ηδονή της νίκης, πιστέψτε με, είναι τόσο γλυκιά, τόσο μεθυστική...
Οι άνθρωποι της Παμποντιακής Ομοσπονδίας της Ελλάδος και οι οργανωμένοι Πόντιοι, όλου του κόσμου, πέτυχαν μια τέτοια νίκη και ευτύχησαν να νιώσουν αυτή, την τόσο γλυκιά και μεθυστική ηδονή.
Σίγουρα θα λάμψει η αλήθεια, γιατί είναι απόλυτα βέβαιο ότι, αυτή είναι η πρόθεση και ο στόχος των ανθρώπων του άρχισαν και ολοκλήρωσαν αυτή τη σταυροφορία, φοβάμαι όμως, πως θα μας πνίξει η μπόχα, που είναι πιθανό, να αποκαλύψει αυτή η αλήθεια.
Εύχομαι να γίνει το πρώτο, χωρίς απαραίτητα να συμβεί και το δεύτερο.
Γιατί και οι Πόντιοι, έχουν το δικαίωμα για το καλύτερο.