«ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ»
Αγαπητό E-Pontos με το σημείωμα αυτό, το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του Συλλόγου μας, «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ ΒΟΣΤΩΝΗΣ», αισθάνονται την ανάγκη να σας ευχαριστήσουν για την εξαίρετη δουλειά που κάνετε, μαζί με το «ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΕΣ», και τις έγκριτες εφημερίδες, «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ» και «ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ», για την ανιδιοτελή, πλήρη, ακριβή και αντικειμενική πληροφόρηση του Ποντιακού Ελληνισμού, είς όλον τον κόσμου, όπου ευρίσκονται, επί καθημερινής βάσεως.
Με τρανόν προσοχήν, ενδιαφέρον και αγωνίαν, ελέπουμε και παρακολουθούμε, ‘ς σ’ όλια τ’ άνθεν ενημερωτικά όργανα, τον σωστόν και έντιμον αγώναν, του Οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, δια μέσου του οργάνου ατς Π.Ο.Ε., για εξυγείανσην του Ιεροτέρου και τρανυτέρου συμβόλου, του Ποντιακού Ελληνισμού, Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά».
Με συγκίνησην ενθυμούμες τα μικρά ‘μουν τα χρόνια, όντας οι παππούδες και οι καλομάννες έμουν και όλ’ εντάμαν οικογενειακώς, για να επορούμε να φαίνουμες εντάξει σην προστάτιδαν έμουν, κουρπάν σ’όνεμα ατς, «Παναΐα Σουμελά», με τα πολλαπλάσια τάματα ‘τουν, όλον τον χρόνον, εποίναμε πολλά οικονομίας, και ασό έλλειμαν ατούν, ερτούρεβαν και εφόρτωνανε ‘μας, με τα τενεκέδες το ελάδ’, ασό καλόν, τα χιλιοπλούμιστα και βαρέα πετεινάρια, τα νοσσακόπα, ωβά τα χοντρύτερα, χρυσοκίτρινα βουτούρτα, και τα αγνά μελεσσιδοκέρια και τα λαμπάδας, ίσα με το πόΐ κάτ’εινος, ασήν οικογένειαν για να εφτάει η Σουμελά ‘μουν τα θάμαν ατς και δι’ ατόν/ατέν την υείαν ατ’!
Ατώρα μαθάνουμε, ό,τι επρόλαβεν ν’ αρπάζ’ η Παναΐα, ασά δόντα των λύκων..., ατά μόνον επαίρεν, όλια τ’άλλα επήγαν υπέρ της κοιλίας των ολίγων εκλεκτών της οικογενείας!
Αδά σην Ξενιτείαν, εγνωρίζουμε πολλούς ασοί πόντιους και ειδικά εξέρουμε μέλη του Συλλόγου έμουν και έτερων Συλλόγων, ντο εποίκαν και εξεπλέρωσαν τάματα, πολλών χιλιάδων Δολλαρίων, σην Παναΐαν έμουν σο Βέρμιον, υπέρ υγείας.
Σην είσοδον του Νέου Ιερού Ναού σο Βέρμιον, σον αριστερόν τον τείχον, έν έναν μαρμάρινον πλάκαν με ονέματα γραμμένα με χρυσά γράμματα, το πρώτον όνεμαν ασήν αρχήν, έν το όνεμαν, ενός πολλά θεοσεβούμενου εκλεκτού μέλους του Συλλόγου έμουν, «Παναγία Σουμελά Βοστώνης», εξεπλήρωσεν το τάμαν ατ’ προ δεκαετιών, για το σοβάτισμαν και την αγιογράφισην του Νέου Ναού.
Παπουτσόπα εμπάλιζεν και ελουστράριζεν, τσαγκάρης έτον, με τ’ ατό την δουλείαν, αποίκεν τα παρόπα τ’ και ετρανύνεν τα παιδία ατ’.
Οι αυτοαποκαλούμενοι, μόνοι αντιπρόσωποι τη Παναΐας Σουμελάς, επί γής, λύκ’ ματωμέν’, λυσιασμέν’, έρθαν μίαν αδά κες, σην Βοστώνην, εύραν τον μαύρον, καλόκαρδον, θεοσεβούμενον, και άμον τσετέδες, εκαντούρεψαν, εσόεψαν ατόν και επαίραν τα παρόπ’ ατ’ και επήγαν εχάθαν!
Ο άχαρον ο Σιμιώντς του Παυλίτσογλη, να αγιάζ’ η ψή ατ, έφυ’εν ασ’ αούτο, τον ψεύτικον τον κόσμον και ουδέ σοβάδες είδεν και μηδέ αγιογραφίας!
Είχεν ατό, έναν ασά τρανύτερα τα μουράτα ατ’ σην ζωήν ατ’!
Όλ’ εμείς οι ξενιτεμέν εδώκαμε και πάντα εβοήθαναμε με χιλιάδες Δολλάρια, όντας έρχουσαν αδά κες, τα μέλη τη ουρανόσταλτης οικογένειας και οι μοναδικοί εκλεκτοί τη Παναΐας έμουν..., ντο εφτάνε κουμάντον σ’ Ίδρυμαν με το Βασιλιακόν την Βούλαν, αδά και πολλά χρόνια, εκάτσαν σου πόντιονος την γούλαν, ντο εκοιμούτον μέχρι ατώρα, και ατείν’ εβύζαναν το αίμαν ατ’, εντάμαν και τα τάματα τη Παναΐας! Οι αθεόφοβοι!!Εμαγάρτσαν το Σύμβολον έμουν.
Αμάν εκείνος από ψηλά τερεί, ελέπ’ και ‘κι ανασπάλ’, θα πλερών’ ατς! Κιοράν με την καρδίαν ατούν, με το παραπάν!
Όντας επέγναμε σην Πατρίδαν την Ελλάδαν και εδεβαίναμε ασήν καστανέαν, έτονε τρανόν αμάρτημαν, αν κι’ επέγναμε να προσκυνούμε την χάρην τη Σουμελάς έμουν, έφτυναμε το κερίν έμουν με τ’ ανάλογον τρανόν οβωλόν, όσον τρανύτερον ο οβωλός, ατόσον τρανύτερον η ευλοΐα ατς! Κια ντο να εφτάμε εμείς οι Πόντιοι αέτς ετράνυναμε με τ’ς παππούδες έμουν!
Κι’ αμ’ ντο, ατώρα πα πάμε, όντας διαβαίνουμε επ’εκές, ζατίμ, επ’ετότε ντο εγέντον η Εγνατία κανείς εκεί’αν’ ‘κι δαβαίν’, αμάν όντας έν και διαβαίνουμε, ‘χτρατίζουμε και σην Παναΐαν έμουν, πάντα!
Ατέ τ’εμέτερον έν’ και θα έν’, σον αιώναν τον άπανταν, όλων των Ποντίων η Μάννα!
Αμάν όντας εμπαίνουμε σην Εγκλησίαν ατς, εκείνε ποδεδίζ’ ατέν, εγροικά την καρδίαν έμουν, και λέει μας, με καθαρόν θεϊκόν ποντιακόν καλατσήν.
Εγώ την πίστην έσουν και την εγάπην έσουν θέλω, παράδες ‘κι θέλω ντο ν’εφτάγ’ ατά?
Έρχουνταν οι αντίχριστοι, ντο κρατούν τα ανοιγάρια παίρν’ ατά, τρώγ’ν ατά, τ’ άλλα πα τσουπώνε ‘ς σ’ Ελβετικά τα Τράπεζας κανείς να μη νοΐζ’, χαΐρ ‘κι ελέπω, οι αφορισμέν’, χορτασίαν ‘κι έχνε, θα σπάνε πά και ‘κι θα τελένε! Ελέπνε τα παράδες χαζίρα, πόλικα, εμπαίνε σά κιφάλια τουν και θα παλαλούνταν πα!
Για τ’ατό πρέπ’ να εγλυτώνουμ’ ατς απ’ατό το βάρος... όνταν άφτετεν το κερόπον έσουν, σο παγκάρ κειάν αν γράφτ’ έναν Ευρώ, εσείν σύρτεν ημσόν η έναν δεκαρίτσαν, τεμέκ μόνον το κόστος, για τον κόπον τ’ μελεσσιδί, θεού πλάσμαν, ντο εδούλεψεν το σκουτουλιχτάρ το κερόπον, πολλά τσετίν έν, αμά πέλκιτ, έρχουνταν σα συνκαλά τουν και ξαν έρται τ’ ακούλ σο κιφάλ’ν ατούν και γλυτώνουμε απ’ ατείντς, τ’ς τσετέδες, εγώ πά κι’ εσείν πα!
Ο Θεόν να σχωρά μας, αμάν κάθαν φοράν ντο πάμε, σην Παναΐαν σο Βέρμιον, ούσπουτα είν’, οι λύκ’ οι ματωμέν’ ατουκέσ’, χελάλ’ ‘κι θ’εφτάμε την δεκαρίτσαν πα ντο σύρουμε, σο παγκάρ!
Αμάν ασ’ όλιον πολλά εσυντάραξεν εμάς, εσυνέθλιψεν την καρδίαν έμουν και εγόμωσεν τ’ομμάτια μουν με δάκρυα, που είδαμε τον είναν και μοναδικόν Πόντιον, Ιεράρχην, και το καμάριν έμουν έως τ’ ατώρα, Άγιον Δέσποταν τη Δράμας.
Ανήμερα Δεκαπενταύγουστου, ασό Άεν Βήμαν τη Παναΐας, να υβρίζ’, άμον αντίθεος, και να λέει μας, ότι η Σουμελά σο Βέρμιον ‘κι εν «για τα δόντα του Όχλου των Ποντίων», αλλά μόνον για τα δόντα της οικογένειας των ολίγων εκλεκτών και τ’ατουνού, που εντάμαν εξέρνε την αλήθειαν, και την αξίαν τη παράς ντο παίρνε ασό Ίδρυμαν, το πολύτιμον αίμαν, των Ποντίων!
Έσυρεν κι’ εχάσεν, επρόδωσεν, όλτς τοι Πόντιους, άμον άλλος Ισκαριώτης, για τα πέντε αργύρια, παράδες.
Έστραψεν, κι’ αντί να φωτάζ’, άμον τ’ Άεν φώς, να λάμπ’ η Εγκλησία και ο κόσμον όλεν, ‘Γέντον, σκοτία πίσσα, κόλαση, ‘θόλωσαν τ’ ομμάτα, την κάρδαν έμουν, ‘τσάκωσεν, χίλια δύο κομμάτια.
Εβρόντεσεν το στόμαν ατ’, κι’ αντί να ‘βγάλει λόγια, πονετικά, ενωτικά, σοφά, εγάπης, λόγια, θεοτικά και ευλοϊμένα, πατερικά, λογόπα!
Εξέβεν Όξος και χολήν, πικρόν ζεχίρ, φαρμάκιν και δοσμένον, Φαρμάκωσεν εμάς, για την παράν, τ’ αφορισμένον!
Είνας και μαναχός Δεσπότ’ς, Πόντιος σην Ελλάδαν, Έσυρεν όλτ’ς τοι Πόντιους αφκά ασόν Καιάδαν!
Ύβρισεν, εβλαστήμεσεν ατός κανάν‘(τιδέν) κι εφέκεν, Κι’ αντί να κοινωνίζ’ εμάς, ατός φαρμάκ’ εδέκεν!
Όλια εκαταπάτεσεν, τσουγνάεψεν, εδέβεν, Σον Θεόν κειάν ξάϊ ‘κι τερεί, ‘κείνον πα ‘πιδέβεν!
Έναν και μοναχόν λέουμε, τον Άγιον σην Δράμαν, Ασ’ άλμεγμαν και σύρσιμον εγέμες, ρίμαν – ράμμαν!
Δεσπότ’ έλα σα καλά σ’, προσκύνα την Παναΐαν, Καλά θ’εφτάς ν’αφούκρασαι, ποντίων την λαλίαν!
Από καρδίας λέουμε, φώτισην απ’ ουρανού, Λέγν’ ατό και τα γραφάς, «Φωνή Λαού, Οργή Θεού!»
Με Τρανόν Θλίψην και Πολλά Αγωνίαν,
Το Διοικ. Συμβούλιον
Παναγία Σουμελά Βοστώνης
PONTIAN SOCIETY "PANAGIA SOUMELA" OF BOSTON
587 Albany Street
Boston, MA 02118
Telephone : (617) 338-7453
www.panagiasoumelaboston.com
webmaster@panagiasoumelaboston.com