Αναβιώνουν και φέτος τα Παρχάρια• Τις επόμενες ημέρες η απόφαση του δικαστηρίου για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής
Αναβιώνει την Κυριακή 27 Ιουνίου στις 9:30 το πρωί στο άλσος της Νυμφαίας το ποντιακό έθιμο «Παρχάρια» από το Σύλλογο Ποντιακής Νεολαίας Ροδόπης με τη συμμετοχή συγκροτημάτων όχι μόνο από τη Ροδόπη, αλλά και από όλη την περιφέρεια. Ένα έθιμο που ξεκίνησε από το 2001 και τελείται κάθε χρόνο με την ιεροτελεστία που απαιτεί η παράδοση.Πολλά σωματεία και φέτος τόσο της Ροδόπης όπως της Παραδημής, του Κρανοβουνίου, του Μεσοχωρίου, ο σύλλογος Γυναικών Υφαντών, η Ξυλαγανή, οι Σάπες, σύλλογοι παλιννοστούντων, ο σύλλογος Θρακών, ο σύλλογος Σαρακατσαναίων θα δώσουν το παρών στην εκδήλωση, όσο και σύλλογοι από την Δράμα, την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη, ΚΑΠΗ και ΚΕΦΟ. «Η εκδήλωση, όπως είναι γνωστό, τιμάται από χιλιάδες επισκέπτες και είναι ίσως μια από τις λίγες ευκαιρίες για τους πολίτες να ανέβουν στην Ορεινή Ροδόπη για να γνωρίσουν τις ομορφιές της», αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Γιάννης Νικολαϊδης.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα διατεθούν παραδοσιακές ποντιακές γεύσεις, θα γίνει αναβίωση του παραδοσιακού τρόπου παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων με παραδοσιακά μέσα, τα οποία ο επισκέπτης μπορεί να προμηθευτεί. Θα γίνουν παλαιστικές επιδείξεις από τον αθλητικό σύλλογο «Δημοκρίτειο», όπως και αναβιώσεις παραδοσιακών ποντιακών παιχνιδιών.
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει περίπου στις δέκα το πρωί και θα ολοκληρωθεί το απόγευμα.
Δίκη στη Θεσσαλονίκη για την ιδιοκτησία του χώρου που γίνονται τα «Παρxάρια»
Ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε πέρσι μεταξύ της μουφτείας και του Συλλόγου είχε να κάνει με την ιδιοκτησία του χώρου. Την Τρίτη στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε δίκη στην οποία παρέστησαν ο μουφτής, ο βουλευτής Αχμέτ Χατζηοσμάν, δημοσιογράφοι του τουρκόφωνου τύπου, καθώς και κάτοικοι της περιοχής από τη μειονότητα. «Η άποψή μας επί του θέματος είναι τα δικαστήρια να λειτουργούν αυτόνομα και ανεξάρτητα, ώστε να αποδίδεται σωστότερα το δίκαιο. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο εμείς είχαμε μια ταπεινή παρουσία στην όλη διαδικασία. Ζητήσαμε το νομικό δικαίωμα της παρέμβασης και εκπροσωπηθήκαμε με δικηγόρους της Κομοτηνής και μάλιστα υπέρ του ελληνικού δημοσίου. Αυτήν την παρέμβαση τη ζητήσαμε περίπου τριάντα πολιτιστικά σωματεία της περιοχής. Εμείς είμαστε το σωματείο που χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο χώρο για τη διοργάνωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και για αναψυχή, γιατί ούτως ή άλλως ο χώρος είναι χαρακτηρισμένος ως χώρος δασικής αναψυχής. Η μειονότητα ήρθε συντεταγμένα με τον κ. Τζεμαλί, τον κ. Χατζηοσμάν και ένα λεωφορείο πολίτες. Θα πρέπει να τονίσω ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών ήταν φιλικές. Καθίσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και διαφωνήσαμε επί του θέματος».
Η όλη αξίωση δημιουργήθηκε μετά από εννέα χρόνια
Ο κ. Νικολαϊδης εκφράζει τον προβληματισμό του γιατί τόσα χρόνια δεν υπήρξε παρέμβαση και αξίωση και μετά από εννέα χρόνια υπάρχει μια αξίωση. «Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται άτυπα στον συγκεκριμένο χώρο από το 1998 και επίσημα και σε συνεργασία με την Τοπική αυτοδιοίκηση από το 2002. Οι υποδομές και οι πρόχειρες εγκαταστάσεις ξεκίνησαν από το 2003 και στη συνέχεια από το 2004 αρχίσαμε οργανωμένα με την οικονομική στήριξη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε την καθοριστική στήριξη του στρατού της ελληνικής αστυνομίας στην κυκλοφορία των οχημάτων όπως και της Πυροσβεστικής. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε θέμα ιδιοκτησιακό. Το θέμα δημιουργήθηκε με την κατασκευή στον εν λόγω χώρο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Τολμάμε να πούμε ότι ως πολιτιστικός φορέας, που αποτελείται από μέλη χριστιανούς ορθόδοξους, χαρήκαμε όταν είδαμε την εκκλησία να κτίζεται. Δεν κτίσθηκε η εκκλησία από εμάς, απλά κτίσθηκε στον χώρο των Παρχαρίων και, από τη στιγμή που κτίσθηκε από χριστιανούς του νομού, αντικατοπτρίζει το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών, αλλά και την ανάγκη τους να υπάρχει ένας χώρος χριστιανικής λατρείας στην οροσειρά της Ροδόπης. Μάλιστα να τονίσω ότι ως Σύλλογος έχουμε επανειλημμένα καλέσει για συμμετοχή στις εκδηλώσεις τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας, αλλά και πέρσι του Μειονοτικού Συλλόγου Ιάσμου και κανένα δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας».
Ο κ. Νικολαϊδης δήλωσε άγνοια για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν και αυτό, όπως είπε, δεν είναι θέμα του συλλόγου. «Εμείς ξέρουμε ότι υπάρχει στο χώρο μια εκκλησία και αυτό μας χαροποιεί.Κακώς οι νόμιμες διαδικασίες καταστρατηγούνται. Από την άλλη, χώροι λατρείας μουσουλμανικοί, με άδειες ανακαινίσεως, κατεδαφίζονται και ανοικοδομούνται εκ θεμελίων πολύ μεγαλύτεροι σε τετραγωνικά. Προσωπικά αυτό μου δημιουργεί εντύπωση, γιατί βλέπω από τη μία η μειονότητα να θέλει να μην ενοχλείται ή να καταστρατηγεί το ελληνικό δίκαιο σε θέματα που αφορούν στους δικούς της θρησκευτικούς χώρους και από την άλλη για ένα εκκλησάκι σαράντα τετραγωνικών περίπου δημιουργείται τέτοιο θέμα».
Η όλη ιστορία ταυτίζεται χρονικά και με την κατεδάφιση της βρύσης στην περιοχή του Χίλια. «Δεν ξέρω αν συνδέονται οι δύο περιπτώσεις πάντως χρονικά ταυτίζονται και μάλιστα έχει ειπωθείσα είχε δημιουργηθεί θέμα όλο το προηγούμενο διάστημα διότι θεωρήθηκε από το Ιερό Τέμενος της Νυμφαίας ότι τα κιόσκια θα εξυπηρετούσαν δικές τους ανάγκες. Ήξεραν δηλαδή ότι μέσα «σε δικό τους χώρο» θα κτίζονταν κιόσκια -βέβαια να τονίσω ότι αυτό δεν είναι κατοχυρωμένο πουθενά, δεν έχουν τίτλους ιδιοκτησίας, υπάρχει μια διαδικασία με αφιερώματα προς την μουφτεία διαδικασία που το ελληνικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει- όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν καμία κίνηση και ξαφνικά όταν είδαν την εκκλησία θεώρησαν ότι έτσι θα κατοχυρωθεί ο χώρος και όπως ομολογούν για αυτό και ανέδειξαν το ζήτημα. Όμως τα αίτια, τα οποία σεβόμαστε, είναι πιο βαθιά και έχουν να κάνουν με το νομικό καθεστώς που διέπει όλο το καθεστώς στην συγκεκριμένη περιοχή και θεωρούν προφανώς ότι οι κάτοικοι της περιοχής και το Ιερό Τέμενος ότι, αν δεν αποδοθούν τελικά σε αυτούς αυτές οι εκτάσεις που είναι ακαλλιέργητες τουλάχιστον από το 1950, θα χάσουν και άλλες χορτολιβαδικές εκτάσεις στην περιοχή, για τις οποίες το δασαρχείο λέει ότι είναι χορτολιβαδικά δασικά τεμάχια».
«Θέλουμε ο χώρος να είναι προσβάσιμος σε όλους»
Ο Σύλλογος ενδιαφέρεται για τον συγκεκριμένο χώρο γιατί έχει δεθεί συναισθηματικά με αυτόν και όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτύξει εκεί διάφορες περιβαλλοντικές δράσεις και δράσεις που αφορούν στον πολιτισμό. Τον χώρο τον έχουν επισκεφθεί πάνω από πεντακόσια σωματεία σε όλη την Ελλάδα. «Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός, όταν παντρεύεται και με διάφορες πρωτοβουλίες που έχουν ιστορική σημασία, όταν παντρεύεται με το τουριστικό προϊόν της περιοχής, γιατί όλα αυτά τα χρόνια τα πολιτιστικά σωματεία που επισκέφθηκαν τη περιοχή φροντίσαμε να επισκεφθούν και τα αρχαιολογικά μνημεία της περιοχής και τις παραλίες, μπορεί να δώσει προοπτική ανάπτυξης και ανάδειξης του δασοτουρισμού, ο οποίος σε συνδυασμό με πολιτισμό μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών της περιοχής». Ο σύλλογος θέλει αυτός ο χώρος να είναι προσβάσιμος σε όλους τους πολίτες της χώρας, να τον επισκέπτονται σχολεία όλο το χρόνο και «νομίζω ότι είναι ο μοναδικός στο είδος του. Δεν υπάρχει άλλος τέτοιος χώρος δασικής αναψυχής στη Ροδόπη. Θέλουμε η πολιτεία να δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον. Πιστεύω ότι το δείχνει, αρκεί να αποδειχθεί και εμπράκτως. Από εκεί και πέρα, σεβόμαστε την απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης και ευελπιστούμε να μην έγιναν λάθος χειρισμοί ώστε το ποσό των 250.000 ευρώ να μην πάει χαμένο και μάλιστα σε έναν τόπο που έχει αγαπηθεί από όλη την τοπική κοινωνία. Προσωπικά είμαι γέννημα θρέμμα της Θράκης κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια μαζί με ανθρώπους και από τη μειονότητα. Έχω πραγματικούς φίλους προερχόμενους από αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας και θεωρώ ότι θα πρέπει να ενεργούμε όλοι με πνεύμα αλληλοκατανόησης, σεβασμού της διαφορετικότητας και να μην εκμεταλλευόμαστε απερίσκεπτα ζητήματα που μπορούν να πολώσουν την κοινή γνώμη. Εξάλλου, υπάρχουν τόσα πολλά που μας ενώνουν κι εγώ στέκομαι σε αυτά…»
Να σημειωθεί ότι η απόφαση αναμένεται να βγει τις επόμενες ημέρες.
Πηγή: Παρατηρητής της Θράκης