Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να μιλάμε για το αυτονόητο, τη στιγμή μάλιστα που άλλοι και ιδιαίτερα οι εμπλεκόμενοι έχουν διαστρέψει την πραγματικότητα και θεωρούν ως σωστό το λάθος. Ωστόσο θα δημοσιεύσουμε και θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην επιστολή του Δημήτρη Αναστασιάδη, ο οποίος αναφέρεται στην περιπέτεια της Λέσχης Ποντίων Καβάλας και τη διένεξη που δημιουργήθηκε με τον ενοικιαστή του κυλικείου, που βρίσκεται στο κτίσμα της Λέσχης στην περιοχή των Χιλίων στην Καβάλα. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε, πως, για παραβάσεις του κυλικείου μπορεί να σφραγιστούν τα γραφεία ενός Συλλόγου, έστω κι αν φιλοξενείται στον ίδιο χώρο. Να μην λειτουργεί στην ουσία ο Σύλλογος, λόγω υγειονομικών και εργατικών παραβάσεων του κυλικείου τις οποίες διαπίστωσαν οι υπηρεσίες. Είναι σαν να υπάρχουν αντίστοιχες παραβάσεις στο κυλικείο κάποιου αεροδρομίου και για το λόγο αυτό να σφραγίζουν το αεροδρόμιο. Πριν από λίγες μέρες γράψαμε ένα σχετικό σχόλιο το οποίο δεν άρεσε καθόλου στο γιο του ενοικιαστή του κυλικείου, το Δημήτρη Αναστασιάδη και του ζητήσαμε να εκφράσει τις απόψεις του με επιστολή του, πράγμα το οποίο έκανε. Ωστόσο τα υποτιθέμενα δικαιολογητικά τα οποία μας έστειλε συνημμένα καθόλου δεν δικαιολογούν κατά την άποψή μας μετά την προσεκτική ανάγνωσή τους την αντίθεση που έχει με τη διοίκηση της Λέσχης Ποντίων και ακόμη περισσότερο καθόλου δεν δικαιολογεί το ότι έχτισε την πόρτα του γραφείου της Λέσχης με το πρόσχημα ότι κατασκευάστηκε κατά παράβαση της σχετικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας. Στο συμφωνητικό μίσθωσης αναφέρεται πραγματικά η ενοικίαση του χώρου όπως και στην άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του καταστήματος. Σε όλα τα άλλα έγγραφα καταγράφονται οι παραβάσεις οι οποίες διαπιστώθηκαν από τις υπηρεσίες, όπως είναι ανοιχτά ερμάρια και τα συσωρευμένα άχρηστα αντικείμενα (κάσες, πλαστικά δοχεία, ξύλα) στη βεράντα του καταστήματος. Οι άλλες παραβάσεις έχουν να κάνουν με την εργατική νομοθεσία και τη μη κανονική ασφάλιση εργαζομένης. Υπάρχουν όμως και δύο επιστολές του Λάζαρου Αναστασιάδη, μία προς τον Εισαγγελέα και μία προς τη Λέσχη με τις οποίες ζητείται να αδειάσουν το χώρο που χρησιμοποιούσαν σαν γραφείο τα μέλη της διοίκησης για να σφραγίσει την πόρτα. Όπως καταλαβαίνουν οι αναγνώστες μας πουθενά δεν αναφέρεται σημείο τριβής που να δικαιολογεί τη στάση του εν λόγω κυρίου καθώς και των αρμόδιων για τη σφράγιση του καταστήματος αρχών. Είναι αδιανόητο να σφραγίζουν την πόρτα του Συλλόγου επειδή στο εσωτερικό υπάρχει ένα κυλικείο το οποίο δεν πρέπει να λειτουργήσει. Βέβαια το ζήτημα βρίσκεται στα δικαστήρια και εκεί θα ληφθούν οι ανάλογες αποφάσεις. Από τα στοιχεία που μας προσκόμισε ο Δημήτρης Αναστασιάδης συμπεραίνουμε ότι όλο το δίκιο είναι με τη διοίκηση της Λέσχης Ποντίων και τίποτε δεν υπάρχει για να μας πείσει για το αντίθετο. Η επιστολή που μας έστειλε ο Δημήτρης Αναστασιάδης έχει ως εξής:
Αγαπητέ κύριε Γανίτη,
Σας στέλνω την παρούσα επιστολή και σας ζητώ να τη δημοσιεύσετε, διότι απηχεί τις απόψεις μου και εκφράζει και τη μοναδική πραγματικότητα στην υπόθεση της Λέσχης Ποντίων. Αφορμή στάθηκε δημοσίευμα της εφημερίδας σας που αναφερόταν στην υπόθεση αυτή, χωρίς όμως να λαμβάνει υπόψη του, προφανώς, κάποια σημαντικά γεγονότα, τα οποία σας γνωστοποιώ κάτωθι:
Ο πατέρας μου Λάζαρος Αναστασιάδης νοίκιασε το χώρο της Λέσχης Ποντίων στις 15-04-2006, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως καφέ-ουζερί, εξυπηρετώντας τους θαμώνες του χώρου, Ποντίους και μη, αφού κανένα άλλο μέλος της Λέσχης δεν μπορούσε και δεν αναλάμβανε την ευθύνη να λειτουργήσει το χώρο και να μαζέψει τον ποντιακό κόσμο της Καβάλας και πάλι στη Λέσχη. Σε αυτή του την απόπειρα ωθήθηκε και από την απόλυτη συναίνεση της διοίκησης, η οποία συμφωνούσε τόσο με την ιδέα αυτή όσο και με το πνεύμα λειτουργίας του μαγαζιού και με το πρόσωπο του Λάζαρου Αναστασιάδη. Άλλωστε, ο πατέρας μου διετέλεσε επί χρόνια λυράρης στη Λέσχη και έχει μία αναμφισβήτητη προσφορά στο χώρο αυτό.
Παρά ταύτα, στην πορεία, επήλθε για διάφορους λόγους, μη αναγόμενους σε υπαιτιότητα του πατέρα μου, διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών. Αποτέλεσμα ήταν η έναρξη ενός κυνηγητού του πατέρα μου με καταγγελίες και μηνύσεις από τη διοίκηση της Λέσχης, οι οποίες τον ταλαιπώρησαν και τον εξόντωσαν ηθικά, ενώ συνέβαλαν αιτιωδώς και στη σοβαρή επιβάρυνση της υγείας του. Σύρθηκε στα Δικαστήρια και μπλέχτηκε σε έναν μεγάλο δικαστικό αγώνα που δεν επιθυμούσε. Ακόμη και μετά από αυτά τα γεγονότα, οι καταγγελίες συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα να σφραγιστεί το κατάστημα της Λέσχης από το Δήμο Καβάλας και μετά από υποδείξεις της Διεύθυνσης Υγείας και να μαίνεται η δικαστική μάχη στα διοικητικά αυτή τη φορά Δικαστήρια. Σε αυτή τη διαδικασία σφράγισης, θεωρώ ότι τόσο ο Δήμος Καβάλας όσο και όλες οι συναρμόδιες υπηρεσίες εξετέλεσαν το καθήκον τους, χωρίς να υπολογίζουν την κομματική και δημοκρατική ή μη προέλευση του κάθε εμπλεκόμενου από τους πολλούς στην υπόθεση αυτή.
Θεωρώ ότι σύσσωμη η ποντιακή κοινότητα της Καβάλας γνωρίζει την αλήθεια και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν με τις αρχές και τις αξίες των Ποντίων. Πλην, όμως, το ζήτημα έχει πλέον ηθική διάσταση και αποτελεί θέμα αξιοπρέπειας τόσο για τον πατέρα μου όσο και για εμένα και την οικογένειά μου.
Σας αποστέλλω πλήθος εγγράφων που αποδεικνύουν τα λεγόμενά μου και παραμένω στη διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση.
Μετά τιμής
Δημήτριος Αναστασιάδης
Πηγή: Κ-Τύπος
Αγαπητέ κύριε Γανίτη,
Σας στέλνω την παρούσα επιστολή και σας ζητώ να τη δημοσιεύσετε, διότι απηχεί τις απόψεις μου και εκφράζει και τη μοναδική πραγματικότητα στην υπόθεση της Λέσχης Ποντίων. Αφορμή στάθηκε δημοσίευμα της εφημερίδας σας που αναφερόταν στην υπόθεση αυτή, χωρίς όμως να λαμβάνει υπόψη του, προφανώς, κάποια σημαντικά γεγονότα, τα οποία σας γνωστοποιώ κάτωθι:
Ο πατέρας μου Λάζαρος Αναστασιάδης νοίκιασε το χώρο της Λέσχης Ποντίων στις 15-04-2006, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως καφέ-ουζερί, εξυπηρετώντας τους θαμώνες του χώρου, Ποντίους και μη, αφού κανένα άλλο μέλος της Λέσχης δεν μπορούσε και δεν αναλάμβανε την ευθύνη να λειτουργήσει το χώρο και να μαζέψει τον ποντιακό κόσμο της Καβάλας και πάλι στη Λέσχη. Σε αυτή του την απόπειρα ωθήθηκε και από την απόλυτη συναίνεση της διοίκησης, η οποία συμφωνούσε τόσο με την ιδέα αυτή όσο και με το πνεύμα λειτουργίας του μαγαζιού και με το πρόσωπο του Λάζαρου Αναστασιάδη. Άλλωστε, ο πατέρας μου διετέλεσε επί χρόνια λυράρης στη Λέσχη και έχει μία αναμφισβήτητη προσφορά στο χώρο αυτό.
Παρά ταύτα, στην πορεία, επήλθε για διάφορους λόγους, μη αναγόμενους σε υπαιτιότητα του πατέρα μου, διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών. Αποτέλεσμα ήταν η έναρξη ενός κυνηγητού του πατέρα μου με καταγγελίες και μηνύσεις από τη διοίκηση της Λέσχης, οι οποίες τον ταλαιπώρησαν και τον εξόντωσαν ηθικά, ενώ συνέβαλαν αιτιωδώς και στη σοβαρή επιβάρυνση της υγείας του. Σύρθηκε στα Δικαστήρια και μπλέχτηκε σε έναν μεγάλο δικαστικό αγώνα που δεν επιθυμούσε. Ακόμη και μετά από αυτά τα γεγονότα, οι καταγγελίες συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα να σφραγιστεί το κατάστημα της Λέσχης από το Δήμο Καβάλας και μετά από υποδείξεις της Διεύθυνσης Υγείας και να μαίνεται η δικαστική μάχη στα διοικητικά αυτή τη φορά Δικαστήρια. Σε αυτή τη διαδικασία σφράγισης, θεωρώ ότι τόσο ο Δήμος Καβάλας όσο και όλες οι συναρμόδιες υπηρεσίες εξετέλεσαν το καθήκον τους, χωρίς να υπολογίζουν την κομματική και δημοκρατική ή μη προέλευση του κάθε εμπλεκόμενου από τους πολλούς στην υπόθεση αυτή.
Θεωρώ ότι σύσσωμη η ποντιακή κοινότητα της Καβάλας γνωρίζει την αλήθεια και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν με τις αρχές και τις αξίες των Ποντίων. Πλην, όμως, το ζήτημα έχει πλέον ηθική διάσταση και αποτελεί θέμα αξιοπρέπειας τόσο για τον πατέρα μου όσο και για εμένα και την οικογένειά μου.
Σας αποστέλλω πλήθος εγγράφων που αποδεικνύουν τα λεγόμενά μου και παραμένω στη διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση.
Μετά τιμής
Δημήτριος Αναστασιάδης
Πηγή: Κ-Τύπος