ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
Στον ειδυλλιακό χώρο του εξωκλησίου του Αγίου Παντελεήμονα βρέθηκε χθες (27-07-2010) Νίκος Παπαδόπουλος βουλευτής του Σουηδικού Κοινοβουλίου για να παραστεί σε εκδηλώσεις που διοργάνωσαν προς τιμήν του, ο Σύλλογος προστασίας Περιβάλλοντος ‘Άγιος Παντελεήμων’ Αγ. Δημητρίου, ο Ποντιακός Μορφωτικός Σύλλογος Αγ. Δημητρίου – Ρυακίου και η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Δήμου Ελλησπόντου. Περιβαλλόμενος από απλούς ανθρώπους μίλησε για τη ζωή του στη δεύτερη πατρίδα του τη Σουηδία, τον αγώνα του για την πολιτική του ανέλιξη. Τη ζωή του δίπλα στον Ούλοφ Πάλμε. Τον 30χρονο αγώνα του για την αναγνώριση.Η τιμή του αξίζει και συγχαρητήρια στους συλλόγους που τον επέλεξαν.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από τον αγώνα του για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από το Σουηδικό Κοινοβούλιο.
Μία αναγνώριση σταθμό, καθώς η Σουηδία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως, εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο, που αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ποντίων.
Ο ίδιος, επί σειρά ετών δραστηριοποιείται επί του συγκεκριμένου θέματος, με σχετικές αναφορές σε διεθνή φόρουμ και συναντήσεις, όπου συμμετέχει εκπροσωπώντας την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση του Ελληνισμού (Πα.Δ.Ε.Ε), στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ποιοι ήταν, όμως, οι βασικοί συντελεστές, που πρωτοστάτησαν και έφεραν εις πέρας μια εθνική υπόθεση δικαίωσης, πρώτιστα του Ποντιακού Ελληνισμού και ευρύτερα του οικουμενικού ελληνισμού; Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Σουηδίας, προηγήθηκαν αγώνες, τριάντα και πλέον ετών, από τους Έλληνες μετανάστες σ' αυτή τη σκανδιναβική χώρα. Πρώτα απ' όλα αναφέρονται οι παππούδες και οι γονείς Ποντίων της ελληνικής παροικίας, που εμφύσησαν στις νέες γενιές την ιστορία, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου.
Καθοριστικής σημασίας ήταν η απόφαση του "Ευξείνου Πόντου" Στοκχόλμης, με πρόεδρο τον Κώστα Φραγγίδη, να συνεργαστεί με οργανώσεις Αρμενίων και Ασσυρίων, στη Σουηδία, για την κοινή προβολή του θέματος στο σουηδικό κοινό και τα μέλη του σουηδικού κοινοβουλίου.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος έχοντας μέντορά του τον Ούλοφ Πάλμε διέγραψε μια επιτυχή πορεία στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Σουηδίας.
Με μύησε στην πολιτική ο Ούλοφ Πάλμε, μας είπε στη σύντομη συνάντηση που είχαμε μαζί του στο εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα. «Άρχισα από τα χαμηλότερα στάδια , γιατί ο σουηδικός λαός αν και είναι αγνός και καλός, δεν εμπιστευόταν την εποχή εκείνη έναν μετανάστη. Παρόλα αυτά, ανεβοκατεβαίνοντας πολλές φορές το ασανσέρ των πολιτικών θέσεων, τα κατάφερα. Αγαπούσα την πολιτική, ήθελα να αγωνιστώ, έμαθα πολλά κοντά του, μου έδωσε πολύ μεγάλη βοήθεια, με εκπαίδευση κατά κάποιο τρόπο σ’ αυτό που κάνω σήμερα.
Αν και είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και πήρα μεταπτυχιακό, έζησα μέσα στο κόμμα μια άλλη εκπαίδευση πολιτική η οποία ήταν πάρα πολύ θετική. Και πιστεύω ότι τρία πράγματα ζητούσε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, για να πάει κάποιος μπροστά: Εργασία – εργασία και πάλι εργασία.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
Για τη λειτουργία της δημοκρατίας στη Σουηδία και κατά πόσο είναι ιδανική όπως περιγράφεται, ο Νίκος Παπαδόπουλος είπε: «Είναι ιδανική για πολύ κόσμο και θα έλεγα πως είναι μια από τις λίγες χώρες που έχει τη δημοκρατική ανάπτυξη που ονειρεύονται πολλοί. Παρότι είμαστε σαν χώρα η Ελλάδα η κοινή πηγή της δημοκρατίας, τα σκήπτρα σήμερα κρατούν άλλα κράτη.
Η Σουηδία ναι, είναι ένα κράτος δημοκρατικό και είμαι υπερήφανος που η δεύτερη μου πατρίδα έχει αναπτύξει το θέμα της δημοκρατίας στη βάση του. Εχει εξασφαλίσει τον πολίτη. Και τα βασικότερα πράγματα που θέλει ένας πολίτης για να έχει την υπόσταση του θετικά και να πιστεύει στον εαυτό του είναι να έχει μια δουλειά, να δουλεύει. Αυτό το εξασφαλίζει. Το δεύτερο είναι η παιδεία. Εγώ έφυγα γιατί παρότι ο πατέρας μου ήταν βουλευτής και μου άφησε μια πολύ μεγάλη περιουσία, το όνομά του, δεν μπορούσα να σπουδάσω γιατί δεν είχα οικονομική άνεση. Αναγκάστηκα να φύγω. Στη Σουηδία δεν χρειάζεται Σουηδός πολίτης να φύγει για να σπουδάσει κάπου αλλού. Του τα προσφέρει όλα το κράτος. Οπότε παιδεία – εργασία και δημοκρατική κοινωνία διευκόλυναν την ανάπτυξη του κράτους.