 |
| Άβυσσος... |
του Γιάννη Αποστολίδη
πρώην προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
Άβυσσος άβυσσον επικαλείται (Ψαλμός Δαβίδ ΜΒ 7-8), δηλαδή το πρώτο λάθος ακολουθείται από άλλα και καταλήγουν στην άβυσσο.
Η αρχή των λαθών έγινε από τον Γιώργο Παρχαρίδη, Πρόεδρο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε., με την προ έτους δήλωσή του ότι δεν θα είναι υποψήφιος κατά το εκλογοαπολογιστικό Παγκόσμιο Συνέδριο το 2017. Μικρό το κακό, αλλά συνοδεύτηκε και από πρόσθετη δήλωση ότι ανοίγει τις πόρτες της ενότητας σε όλες τις Ομοσπονδίες. Δυστυχώς όμως, εκεί που περίμενε ενότητα, εισέδυσε προβατόσχημος ο "λύκος" και τα λυκόπουλα της οικογενειοκρατίας της Παναγίας Σουμελά (Σωματείο και Προσκύνημα) και τον κατασπάραξαν. Ακολούθησε το ιταμό τελεσίγραφο των Ομοσπονδιών του Εξωτερικού προς την ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε.: Aπαιτούμε αυτό κι' αυτό, ή το κάνετε ή ... την κάνουμε, φεύγουμε, αποχωρούμε. Μπροστά στο αδιέξοδο, συνήλθε ευρεία σύσκεψη όλων παγκοσμίως των ηγεσιών των Ομοσπονδιών στο Μακεδονία Παλλάς - όλα αυτά γίνονται πέρσυ το καλοκαίρι - όπου επί τέσσερες ώρες συζητούσαν το θέμα ποιος θα ... προεδρεύσει στην συζήτηση, ώσπου το διέλυσαν χωρίς να αποφασισθεί ούτε αυτό! Ακολoύθησε το Έκτακτο "Παγκόσμιο" "Συνέδριο" στις 6.8.2016 με θέμα την τροποποίηση του Καταστατικού της ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε., το οποίο αποφάσισε να ... μην αποφασίσει τίποτα, να περιμένουμε, να γίνουν συνεννοήσεις κλπ. Τίποτα δεν έγινε...
Και βρισκόμαστε τώρα μπροστά στο Παγκόσμιο Συνέδριο της 6.8.2017, το οποίο έπρεπε οπωσδήποτε και αφεύκτως, κατά καταστατική επιταγή, να συγκληθεί, έστω με τη συμμετοχή μόνο της - ουσιαστικά - συγκαλούσης Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, ΠΟΕ, και αυτής διασπασμένης, μετά την εγκληματικά λανθασμένη αποχώρηση των 9 συμβούλων της αντιπολιτεύσεως. Θα είναι ένα "συνέδριο" για κλάματα...
Ευτυχώς όμως υπάρχει αντίδοτο στο κλάμα. Υπάρχει το γέλιο που προκαλεί η κατάσταση στο έτερο τριτοβάθμιο όργανο του οργανωμένου χώρου, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού, ΠΑΣΠΕ. Όπου ληξάσης τον Ιούνιο του 2014 της θητείας του τελευταίου τακτικού Διοικητικού Συμβουλίου, ζητήθηκε από το Δικαστήριο ο διορισμός προσωρινής διοίκησης, όπερ και εγένετο, με εντολή να αναδείξει τακτικό συμβούλιο μέχρι 17.2.2017. Βέβαια δεν έγινε τίποτα, δεν κουνήθηκε φύλλο. Ωστόσο ο εκπρόσωπος της οικογενειοκρατίας της Παναγίας Σουμελά, καταχωρήθηκε στο Πρόγραμμα της Τελετής των Αποκαλυπτηρίων του Προσφυγικού Μνήμείου στον Πειραιά (21.5.2017) ως Γενικός Γραμματέας του ΠΑΣΠΕ, του οποίου ούτε το κουφάρι δεν υπάρχει πλέον! Ευτυχώς οι αρμόδιοι πήραν το μήνυμα, τον απέκλεισαν και ... ησύχασα. Γελώ όμως, όπως και όλοι μας, με αυτό το πάθημα της ΠΑΣΠΕ, γελούμε με την κατάστασή της.
Και το γέλιο μας αναμιγνύεται με το κλάμα για την κατάσταση στη ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε και γίνεται κλαυσίγελως.
Αναρωτιέμαι, τι θα κάνουμε ρε παιδιά. Θα αφήσουμε τα πράγματα να φτάσουν στον πλήρη διασυρμό, στην καταστροφή, στη διάλυση; Διότι αν γίνει το Παγκόσμιο Συνέδριο το καλοκαίρι χωρίς συνέδρους, όπως μετά βεβαιότητος προβλέπεται, θα αναβιώσουν τα ποντιακά ανέκδοτα.
Δεν ανησυχεί ο Πρόεδρος της ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε, ο Γιώργος Παρχαρίδης. Ορισμένως, εδώ και καιρό δίνει μερικές φορές την εντύπωση magni nominis umbra, ότι είναι σκιά του μεγάλου ονόματος του. Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό το Παγκόσμιο Συνέδριο θα είναι ό,τι το χειρότερο για τον ίδιο και για τον οργανωμένο ποντιακό χώρο;
Τι κάνει ο Ιβάν Σαββίδης; Προ μηνών ο Μαρινάκης τον αποκάλεσε "φιλοξενούμενο" και μόλις χθες ο Αλαφούζος τον είπε " ξενόφερτο κίνδυνο". Αυτό μάλιστα του Αλαφούζου είναι τρίς χειρότερο, διότι στο πρόσωπο του Ιβάν προσβάλλεται όλος ο Ελληνισμός της Διασποράς. Κατά τον σαχλεπίσαχλο Αλαφούζο, κάθε Έλληνας της Διασποράς, ακίνδυνος ή επικίνδυνος, αν πατήσει το πόδι του στην Πατρίδα θεωρείται ξενόφερτος! Δηλαδή και ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος με τον τρόπο τους αναβιώνουν το κλίμα υποδοχής των προσφύγων προγόνων μας από μεγάλο μέρος του ντόπιου πληθυσμού, προ εκατό ετών, το κλίμα των προσαγορεύσεων "τουρκόσποροι" και "αούτηδες" και τα όμοια...
Σε τέτοια λοιπόν γενική κατάσταση συγκαλείται το άνευ συνέδρων Παγκόσμιο (του ένός δωματίου) Παμποντιακό Συνέδριο. Ποιος φταίει; Δεν έχει πια σημασία. Ας μην το ρίξουμε στη λαθολογία. Ας θέσουμε όμως μπροστά στους Σαββίδη και Παρχαρίδη το αμείλικτο ερώτημα: Εσείς τι κάνετε; Δεν έχουμε, δυστυχώς, άλλους ισάξιους, του ίδιου ηγετικού βελινεκούς. Παρχαρίδης - Σαββίδης, Σαββίδης - Παρχαρίδης. Εσείς είστε το ηγετικό "όλον" μας. Τι θα κάνετε; Θα αφήσετε να επικρατήσει το χάος;
Αγκαλά, να το ξέρετε, καμιά φορά το χάος είναι μήτρα δημιουργίας. Μπορεί αν εσείς οι παράκλητοι δεν δώσετε λύσεις, μπορεί κάποιοι άλλοι να σηκώσουν τη σημαία του καθήκοντος, αγνοί, δυνατοί και αποφασισμένοι...