 |
| Ο Ποντιακός Ελληνισμός απέναντι στη νέα «Άλωση» |
Σε μια περίοδο βαθύτατης κρίσης του ελληνισμού, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως αυτόνομο έθνος, για να αντικρύσουμε το ίδιο μας το μέλλον χρειάζεται να έχουμε συνείδηση και γνώση της ιστορίας μας.
Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 21, και σχεδόν εκατό χρόνια μετά το 1922 η ανεξαρτησία μας κινδυνεύει. Και όχι μόνο εξ αιτίας της επανεμφάνισης του νέο-οθωμανισμού, και της υποταγής μας στην δυτική αποικιοκρατία, αλλά και από την στάση μεγάλου μέρους των ελίτ, που υποστηρίζουν πως θα πρέπει η ιστορική μας μνήμη να λοβοτομηθεί, και να πάψουμε να αντιστεκόμαστε.
Σήμερα, η Τουρκία, επιχειρεί να αναιρέσει τις κατακτήσεις του 1821 και του 1912-1920. Από την Κύπρο έως την Θράκη και το Αιγαίο, ο ελληνισμός απειλείται στις τελευταίες του εστίες. Την ίδια στιγμή η Δύση μας έχει εξαντλήσει οικονομικά και πνευματικά και επιχειρεί να μας μεταβάλει σε ένα απλό σύνορο με την Οθωμανική Ανατολή. Έτσι έγινε και παλιότερα. Προηγήθηκαν οι Φράγκοι το 1204 και ακολούθησαν οι Τούρκοι το 1453.
Απέναντι σε αυτές τις απειλές, στα πλαίσια ενός παρασιτικού «εξευρωπαϊσμού», που κατέρρευσε με πάταγο το 2009, επιχειρείται μια σταδιακή αλλά καθολική αναθεώρηση της νεοελληνικής ιστορίας, μια γενοκτονία της μνήμης η οποία συνεχίζεται και σήμερα, με αποκορύφωμα την απόρριψη της γενοκτονίας των Ποντίων δύο χρόνια πριν, από τον Νίκο Φίλη, και τις προσπάθειες κυριολεκτικής εξαφάνισης της ιστορίας μας από τα σχολικά βιβλία. Θεμελιώδης επιδίωξη τους είναι η απόρριψη της συνέχειας και του αγωνιστικού ήθους του ελληνικού έθνους.
Αναζητώντας λύση στα αποπνικτικά αδιέξοδα, στα οποία έχουμε περιπέσει, με ευθύνη του συνόλου του πολιτικού συστήματος, και ενός μεγάλου του πνευματικού κόσμου, είμαστε υποχρεωμένοι, ως έθνος, να ξανασκύψουμε στην ιστορία μας:
Συρρικνωνόμαστε δημογραφικά και γεωγραφικά· πιεζόμαστε από τις μεγάλες μεταναστευτικές μετακινήσεις λαών πολύ απόμακρων πολιτιστικά από εμάς· είμαστε κατεστραμμένοι οικονομικά, καταπτοημένοι και απογοητευμένοι. Δεν διαθέτουμε πλέον τίποτε άλλο για να ξανασηκωθούμε, παρά την μεγάλη μας ιστορική διαδρομή. Οι Έλληνες παραμένουν ένα μεγάλο ιστορικό έθνος. Αν αφαιρεθεί και αυτό, τότε δεν έχουμε άλλη λύση παρά την υποταγή και την ιστορική εξαφάνιση.
Ο Ποντιακός ελληνισμός αποτελεί ένα προνομιακό τμήμα του ελληνισμού από όλες τις απόψεις. Πρώτον, διότι υπέστησαν μια πρωτοφανή γενοκτονία και διώξεις χωρίς προηγούμενο. Σφαγιάστηκαν και κυνηγήθηκαν από τους Τούρκους από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων μέχρι τον οριστικό εξανδραποδισμό τους το 1922. Δεύτερον διότι υπέστησαν αναρίθμητες διώξεις και εκτοπίσεις στο εσωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης, και τρίτον διότι βίωσαν την προσφυγιά και αναρίθμητες ταλαιπωρίες στην ίδια τους την πατρίδα, αντιμετωπίζοντας ακόμα και έναν εκτεταμένο αντιποντιακό ρατσισμό. Και όμως αντιστάθηκαν αποφασιστικά και ένοπλα στις τουρκικές διώξεις... από το 1453 μέχρι το 1922.
Για όλους αυτούς τους λόγους διατηρούν μια ισχυρή ταυτότητα που τους μεταβάλει σε αιχμή του δόρατος ενάντια σε κάθε προσπάθεια λοβοτόμησης της ιστορικής μας συνείδησης και εκ νέου επιβολής της νεοθωμανικής Τουρκίας.
Γι’ αυτό και παραμένει ζωντανή, τόσο η πολιτιστική τους ταυτότητα (τραγούδια, χοροί) όσο και η συλλογική τους συνείδηση. Γι’ αυτό και αποτελούν προνομιακό στόχο των κάθε είδους εθνομηδενιστών. Γι’ αυτό και πρέπει και μπορούν να αποτελέσουν την πρωτοπορία του αγώνα για επαναεθνικοποίηση της πολιτικής και πνευματικής μας ζωής. Οι Πόντιοι δεν αποτελούν απλώς ένα κομμάτι του ελληνικού έθνους, αλλά θυμίζουν σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες «ποιοι είναι τι τους πρέπει».
Κίνημα Άρδην