 |
| Τραπεζούντα: Πως είναι να παρακολουθείς ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στην πρωτεύουσα των Κομνηνών |
Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης
Η άφιξη του πατέρα Σέργιου στην Τραπεζούντα ήταν ό,τι καλύτερο. Επιτέλους θα έχω παρέα στο ξενοδοχείο λέω. Εκτός από Μεχμέτ με κανέναν άλλο δεν μπορώ να μιλήσω ελληνικά. Τα βγάζω πέρα όμως ηρωικά με το google translate, το οποίο έχει πάρει φωτιά. Έχω αρχίσει και επικοινωνώ με όλους. Με έκοψε όταν πέρασα από τα ελληνικά Duty Free και αγόρασα μία κούτα τσιγάρα Καρέλλια Lights, τα οποία ξέρω πόσο καλά είναι. Ένα τσιγαράκι για κέρασμα πάντα ανοίγει τους ανθρώπους.
«Έλα πάμε να δούμε την Παναγία χρυσοκέφαλο! Πρόσφατα αποκαλύφθηκαν στο πάτωμα του Ναού όμορφες αναπαραστάσεις και το έντυσαν με ειδικό τζάμι», μου λέει και στο μυαλό μου κάθεται το γεγονός, ότι το όνομα της Μεγαλόχαρης κάνει ιδανική ρίμα με τον Δικέφαλο. «Άντε πάμε να πάρουμε και ευλογία για τις ομάδες μας», είπα σον καλόγερο από τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, ο οποίος είναι τρελαμένος ΠΑΟΚτσής. Σε αυτά εμείς οι Πόντιοι δεν χωριζόμαστε. Πρώτα το αίμα βάζουμε, μετά τις ομάδες. Δεν θα σκοτωνόμαστε κιόλας. Και αυτό είναι το σωστό, έτσι;
Πάμε, σύρουμε φωτογραφίες, εγώ έβγαλα κάμποσες με το κασκόλ της Ένωσης έξω από την εκκλησία, στην οποία γίνονταν οι στέψεις των αυτοκρατόρων στην Τραπεζούντα και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Μας πετυχαίνει ο Μεχμέτ έξω. «Ελάτε να σας πω ένα χαρμόσυνο νέο! Οι Έλληνες στρατιώτες απελευθερώθηκαν», μας λέει και μας φτιάχνει τη διάθεση.
Αρχίζει ο ΠΑΟΚ 20:30, η ΑΕΚ 21:00. Ο Λαυριώτης τερεί την ομάδα του στο τάμπλετ, εγώ με τον επιτραπέζιο υπολογιστή δίπλα, την Ένωση. Οι ασπρόμαυροι έχουν κολλήσει στο 0-0 και οι Ρώσοι ανεβαίνουν επικίνδυνα. Σε αντίθεση με αυτούς, το γκολ του Γκάλο μας γλιτώνει από το άγχος. Ο καλόγερος αρχίζει και ιδρώνει. «Τον ξέρω εγώ τον ΠΑΟΚ. Θα γίνει η στραβή και θα μείνουμε παγοκολώνες», λέει και τον ενθαρρύνω να μην φοβάται και ας μας συμφέρει οικονομικά ο αποκλεισμός του λόγω μάρκετ πουλ. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν το συμφέρει για… Ας προχωρεί και ο ΠΑΟΚ, κακό δεν είναι, σκέφτομαι…
Η ΑΕΚ βάζει και δεύτερο τέρμα και είναι με το ένα πόδι στα πλέι οφς, όπου η αντίπαλός της δεν φοβίζει. Άρα θεωρούμε πάνω κάτω σχεδόν σίγουρη την πρόκριση στους ομίλους μετά από 12 χρόνια. Άμα… εστά. Είχε και άλλο ψωμί η υπόθεση. Ο καλόγερος αποσύρεται στο… κοσμικό κελί του, να κάνει τον κανόνα του και εγώ συνεχίζω να παρακολουθώ. Οι Σκωτσέζοι μειώνουν και το ματς γίνεται ροντέο. Βγαίνουν στην επίθεση και απειλούν. «Ρε έφυγες και χάλασες τα γούρια, έλα πίσω», γράφω σε sms στον πατέρα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή.
«Άρχισε τα περσινά πάλι αυτή η ομάδα» λέω και θυμάμαι τι περάσαμε σε Ελλάδα και Ευρώπη, όπου εκτός από ψυχίατρο χρειαστήκαμε και καρδιολόγο. Καρδιογράφημα να έκανα, η βελόνα θα ξέφευγε από το χαρτί. 300 παλμούς είχα από την αγωνία.
Στις καθυστερήσεις η Σέλτικ χάνει ευκαιρία για ισοφάριση. Στη φάση της κεφαλιάς που η μπάλα περνά δίπλα από το δεξί δοκάρι του Μπάρκα, πέθανα. Οι Άραβες πελάτες του ξενοδοχείου με κοιτούσαν με απορία. Ευτυχώς το σφύριγμα της λήξης με ανέστησε.
Η χαρά με πλημμύρισε, βλέποντας τον Μαρίνο με ένα χαμόγελο σαν του Τζόκερ από τον Batman να αγκαλιάζει όλον τον πάγκο και συνειδητοποιώ, ότι αν περνούσαμε με ευκολία, δεν θα το ευχαριστιόμασταν. Αν δεν σου βγει η ψυχή δεν είναι ΑΕΚ…
Πηγή: AEK-Live
Σχετικά θέματα