 |
| Μωυσής Χαζαρίδης: ένας σπουδαίος δάσκαλος, χορογράφος, ένας Πόντιος Έλληνας |
του Νίκου Σιδηρόπουλου, Μόσχα
«…Έδωσα το λόγο στον φίλο μου, Βαλέριο Ασλανίδη, να συνεισφέρω στη δημιουργία ενός ισχυρού Κέντρου του Ποντιακού Ελληνισμού στο Βίτιαζεβο».
Ο Μωυσής Χαζαρίδης είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος, χορογράφος, ένας Πόντιος Έλληνας.
Είναι ο άνθρωπος - ψυχή του χορού των Ελλήνων του Πόντου. Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε, που τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια στο ελληνικό Βίτιαζεβο της Ρωσίας, όπου επί τρεις μήνες, μετά από την πρόσκληση της Ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» του Βίτιαζεβο της Ανάπας και του ηγέτη της, τον διακεκριμένο αθλητή, επιχειρηματία - οινοποιό και φιλάνθρωπο Βάλεριο Ασλανίδη, δίδασκε στα μικρά παιδιά τα μυστικά των Ποντιακών χορών.
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την στιγμή του ένθερμου αποχαιρετισμού του στο χώρο της επιχείρησης του Βαλέριου Ασλανίδη «Παραδοσιακός Αμπελών του Γηραιού Έλληνα».
Έχει μείνει πίσω το θριαμβευτικά διοργανωμένο Α΄ Παιδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών, στο οποίο συμμετείχαν χορευτικές ομάδες πολλών Ελληνικών κοινοτήτων της περιφέρειας του Κρασνοντάρ της Ρωσίας. Οι εμπνευστές και διοργανωτές αυτού του οποίου ήταν ο Μωυσής Χαζαρίδης και ο ογκόλιθος του Ποντιακού Ελληνισμού της Ρωσίας, ο φίλος του, Βαλέριος Ασλανίδης.
«Αξίζει να ζεις, για να δεις τα παιδιά και τα εγγόνια μας με παραδοσιακές ποντιακές φορεσιές να χορεύουν τους χορούς των προγόνων μας από τον Πόντο και να τραγουδούν με πάθος το τραγούδι "Παναγία Σουμελά", - ομολογεί με τον "κόμπο" στο λαιμό, ο καθόλου συναισθηματικός, κατά τα άλλα Βαλέριος Ασλανίδης.
«Ευγνωμονώ τη μοίρα μου, γιατί έχω ένα φίλο σαν το Μωυσή Χαζαρίδη, που αν και είναι 68 χρονών, τα μάτια του βγάζουν σπίθες, γιατί είναι παθιασμένος με τη δουλειά του, με πνεύμα πρωτοπόρο, που εκτελεί μια σπουδαία αποστολή».
Μισό αιώνα ζωής έχει αφιερώσει ο Μωυσής Χαζαρίδης στο σπουδαίο του έργο - την εκπαίδευση των νέων της Βόρειας Πρωτεύουσας της Ελλάδος, της πρωτεύουσας του Ποντιακού και Παγκοσμίου Ελληνισμού, στην καρδιά της - στην Καλαμαριά, όπου μέχρι σήμερα διατηρείται το πνεύμα των Ελλήνων του Πόντου, τα έθιμα και οι παραδόσεις τους, με την ευλογία του Μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο Φιλιππίδη.
18 χρόνια πριν συναντήθηκαν για πρώτη φορά και έγιναν φίλοι ο Βαλέριος Ασλανίδης και ο Μωυσής Χαζαρίδης!
Πριν από 18 χρόνια, τις Ελληνικές Κοινότητες της Περιφέρειας του Κρασνοντάρ (Γκελεντζίκ, Καμπαρντίνκα, Βίτιαζεβο) επισκέφτηκε η αντιπροσωπεία της Ένωσης Ποντίων Καλαμαριάς με τον τότε πρόεδρο της Πέτρο Ζωή, στα πλαίσια της ελληνικής αποστολής του Κέντρου Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης στην περιοχή αυτή, με επικεφαλή την πρόεδρο Μαρία Τούρτα και τον Συντονιστή των προγραμμάτων του Κέντρου Γιάννη Καρυπίδη.
Πριν 18 χρόνια, η Ελληνική Κοινότητα «Γοργιππία» της Ανάπας και η Ένωση Ποντίων Καλαμαριάς για πρώτη φόρα σύσφιξαν τις αδελφικές τους σχέσεις.
Την ίδια περίοδο, μετά από την πρόσκληση του Κέντρου «Μαύρης Θάλασσας», ο Ποντιακός θίασος «Ελευθερία» του Βίτιαζεβο με επικεφαλή, τον ιδρυτή και καλλιτεχνικό διευθυντή Ηλία Παπαδόπουλο, πραγματοποίησε την περιοδεία στη Θεσσαλονίκη με την καταπληκτική παράσταση του διάσημου έργου του «Λαζάρ αγά» στην Ποντιακή διαλεκτό. Η ερμηνεία των ηθοποιών από το Βίτιαζεβο κέρδισε τις καρδιές του ελληνικού κοινού.
Η πόλη Βίτιαζεβο ανεπίσημα θεωρείται ως η «πρωτεύουσα» του χιούμορ των Ελλήνων της Ρωσίας της "μετασοβιετικής εποχής". Εδώ ζουν οι Έλληνες Ρωμιοί, οι οποίοι έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους Έλληνες θεούς, οι οποίοι είναι ισχυροί στο πνεύμα, με αίσθηση χιούμορ. Εδώ με ευλάβεια διαφυλάσσονται οι ιστορίες για τους παππούδες και τους προγόνους τους.
Το Βίτιαζεβο είναι το ιδανικό μέρος για τη δημιουργία ενός Κέντρου του Ποντιακού Ελληνισμού στα παράλια της Μαύρης Θαλασσής - ήδη στο χώρο του οινοποιείου «Παραδοσιακός Αμπελών του Γηραιού Έλληνα», ο ιδρυτής και ο ιδιοκτήτης του, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» Βαλέριος Ασλανίδης, δημιουργεί τη δική του πολιτιστική γωνιά και ένα ιστορικό μνημείο αφιερωμένο στο ελληνικό χωριό Βιτιάζεβο και στους κατοίκους του, κατά την περίοδο 1940 - 1970.
Η ιστορία δημιουργείται από προσωπικότητες! Από προσωπικότητες όπως ο Βαλέρης Ασλανίδης και ο Μωυσής Χαζαρίδης, οι οποίοι, ως βιβλικός Μωυσής, μας επαναφέρουν πίσω στα πολιτισμικά πρότυπα του λαού μας. Ο Μωυσής Χαζαρίδης επιστρέφει στο Βίτιαζεβο για να μετατρέψει το νεόκτιστο κτίριο της ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» της Ανάπας, στο ισχυρό Κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού της Ρωσίας, για να γίνει αυτό το ελληνικό χωριό στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, το σημείο αναφοράς και προσκυνήματος των Ποντίων απ 'όλο τον κόσμο. Μια μεγαλόπρεπη ιδέα με την πρώτη ματιά πάντα φαντάζει μυθολογική (δύσκολη), αλλά αν "δεν τον περπατήσεις τον δρόμο, δεν θα την καταφέρεις τη διαδρομή!"
Έχουν περάσει μόλις δύο εβδομάδες από την επιστροφή του Μωυσή στην Ελλάδα, μετά την τρίμηνη παραμονή για την παιδαγωγική του δράση στη Ρωσία, και ήδη, από τις 3 Οκτωβρίου 2018, οι φίλοι και οι συνεργάτες του από την καρδιά του Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού, την Καλαμαριά, με επικεφαλή τον Πρόεδρο της Ένωσης Πόντιων Καλαμαριάς Κώστα Ζώη, οργάνωσαν προς την τιμή του μια επίσημη αποχαιρετιστήρια βραδιά, αποχαιρετώντας τον με δάκρυα στα μάτια, στην πατρίδα του πια, στο αγαπημένο του Βίτιαζεβο. Ομιλίες φίλων και συνεργατών. Τραγούδια και χοροί.
Και ποιος δεν ήταν εκεί… Ο Δήμαρχος Καλαμαριάς Θεοδόσιος Μπακογλίδης, η πρώην βουλευτής και Πρόεδρος του Κέντρου Μαύρης Θάλασσας Χρύσα Αράπογλου, ο ολυμπιονίκης Γιώργος Ποζίδης, ο τραγουδιστής Στάθης Νικολαΐδης, ο λυράρης Παναγιώτης Ασλανίδης, οι θρυλικοί χορευτές Μιχάλης Καραβελάς και Κυριακός Ιωσηφίδης, ο συνεργάτης του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Γιάννης Καρυπίδης και πολλοί, πολλοί άλλοι φίλοι!
Ο Μωυσής άφησε το αποτύπωμά του στη γενέτειρά μου, στο χωριό Πανφίλοβα, κοντά στην τότε πρωτεύουσα του Καζακστάν την Αλμά-ατά, στα σύνορα με την Κίνα, όπου θα τον μνημονεύουν με ευγνωμοσύνη.
«Ο Μωυσής ανέτρεψε την απολύτως ήρεμη ζωή μας εκείνη την εποχή, έκανε να τον ερωτευτούν κυριολεκτικά μικροί και μεγάλοι, ξεσήκωσε με την ενέργειά του και φώτισε τις ψυχές των εκατοντάδων συμπατριωτών μας. Είναι ένας σπάνιος και μοναδικός άνθρωπος που χαράχτηκε στη μνήμη μου για πάντα" - θυμάται για τον σπουδαίο δάσκαλο ο γνωστός σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, από την περίοδο που ο Μωυσής κατά το 2001 είχε διδάξει εκεί.
Ο Μωυσής Χαζαρίδης επιστρέφει στο Βιτιαζέβο για να κάνει τον φίλο του, τον στυλοβάτη του Ποντιακού Ελληνισμού στη Ρωσία, τον Βαλέριο Ασλανίδη και τους συνεργάτες του, τους πιο ευτυχισμένους Έλληνες στον κόσμο!
Το Βίτιαζεβο της Μαύρης Θάλασσας! Εδώ οι παιδικές ψυχούλες δέθηκαν μαζί του, εδώ τον περιμένουν οι γονείς αυτών των παιδιών μαζί με τον φίλο του, τον επικεφαλή της Ελληνικής Κοινότητας Βαλέριο Ασλανίδη, για να συνεχίσει την μεγάλη του εθνική αποστολή.
"Δεν είναι δυνατόν; Δεν μπορεί να είναι αλήθεια; "- θα μου πείτε!
Κι όμως συμβαίνει, πιστέψτε με! Είναι εξαιρετικά σπάνιο, αλλά συμβαίνει και κάνει τη ζωή μας καλύτερη, τη γεμίζει με ελπίδα για το αύριο.
Σε ευχαριστούμε, Δάσκαλε, γιατί υπάρχεις! Ασταμάτητος, εκρηκτικός!
Μετάφραση από τα ρωσικά: Γιάννης Καρυπίδης, Βικτωρία Παναγιωτίδου.