 |
| Ο Ελληνισμός της Μελβούρνης δεν ξεχνά τον Ελληνισμό του Πόντου |
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Ποντιακή Γενοκτονία και ο Ελληνισμός της Μελβούρνης θα οργανώσει εκδηλώσεις μνήμης.
Εξάλλου η φετινή παρέλαση για την εθνική επέτειο θα είναι αφιερωμένη στην θλιβερή επέτειο.
Μια επέτειος που μνημονεύθηκε και στο Ελληνικό Φεστιβάλ της Λόνσντεϊλ Στριτ τόσο από τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Βασίλη Παπαστεργιάδη, όσο και από την Ποντιακή Εστία.
Την εμφάνιση του συγκροτήματός της συνόδεψε και το ακόλουθο κείμενο:
«Έκλεισαν 100 χρόνια από τότε ……από τότε που ο ελληνισμός του Πόντου ενάντια σε οποιοδήποτε εθνικό δίκαιο και ανθρώπινο φυσικό δικαίωμα ξεριζώθηκε βίαια από τις πατρογονικές εστίες.
Εγκατέλειψε τη γη των πατέρων του, πέρασε από την Μαύρη στην Άσπρη Θάλασσα κι έφτασε πρόσφυγας τώρα ποια στην αρχική του την ελληνική Μητρόπολη, έφτασε στην Ελλάδα .Όχι όμως για να συμμετάσχουν σε γιορτές, αγώνες, η θυσίες, όπως στην αρχαιότητα, αλλά για να βρει ένα κομμάτι γης.
Εμείς σήμερα μια παρέα φίλων, μια παρέα απογόνων εκείνων που δόξασαν τα ιερά χώματα της πατρίδας, του Πόντου, «Σμίξαμε»στο γύρισμα του χρόνου, πριν από σεισμούς, καταποντισμούς, κρίση της διεθνούς οικονομίας και πολιτικολογίες. Αισθανόμενοι την ανάγκη της επικοινωνίας, της αδελφοσύνης για λόγους πραγματικούς, γνήσιους και όχι πολιτικά εφήμερους.
Η εμφάνιση αυτή είναι αφιερωμένη στους απογόνους μας που χάθηκαν στα χώματα της αλησμόνητης πατρίδας μας τον Πόντο.
Είναι σ αυτούς γιατί φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον άδικο χαμό τους.
Ευχή μας είναι να μην ξαναζήσει κανένας λαός του κόσμου παρόμοια κατάσταση. Γιατί καμιά μάνα δεν θέλει νεκρό το παιδί της ούτε πρόσφυγα.
Δεν μισώ τον άνθρωπο μισώ την κακιά του πράξη.
Την πατρίδα μου έχασα
Την πατρίδα μου έχασα,
έκλαψα και πόνεσα.
Κλαίω και νοσταλγώ,
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Άλλη μια φορά μες στη ζωή μου
στο πηγάδι μου στην αυλή μου.
Νερό να έπινα,
και τα μάτια μου να έπλυνα.
Εκκλησίες έρημες,
μοναστήρια χωρίς καντήλια,
πόρτες και παράθυρα,
έμειναν ορθάνοιχτα.
Άλλη μια φορά μες στη ζωή μου
στο πηγάδι μου στην αυλή μου.
Νερό να έπινα,
και τα μάτια μου να έπλυνα».
Πηγή: Νέος Κόσμος