 |
| Αποχαιρετισμός στον Διαμαντή Λαζαρίδη |
της Χρύσας Παπαδοπούλου
«Αϊτέντζ’ επαραπέτανεν ψηλά σα’ επουράνια…»
Ένας αητός ήσουν, αγαπημένε φίλε Διαμαντή και σαν αητός θα υπερίπτασαι ψηλά από τα αγιασμένα χώματα του Πόντου, που αγάπησες και τίμησες.
Φεύγεις και ορφανεύει η γενιά σου, ορφανεύει ο Πόντος και όλη η Ποντιακή οικογένεια που απλόχερα τόσα τις πρόσφερες με τις ατέλειωτες γνώσεις σου, τα γραπτά σου, τα μαθήματα, τις ομιλίες σου. Παρακαταθήκες πολιτισμού και ιστορίας.
Ζύγωσες την μεγαλοσύνη, μένοντας μεγάλος στην ταπεινοφροσύνη. Για τον εαυτό σου μιλάει η ιστορία σου, που μέσα από αυτήν ξεχώρισες. Διατήρησες την νεανική σου φλόγα μέχρι τα γεράματά σου και πάντα στα μάτια μας φάνταζες νέος με εφηβική ζωντάνια και διάθεση.
Προσηνής, καλόκαρδος, ολιγαρκής, αξιοπρεπής, περήφανος Τραντέλλενας, με μια σπάνια ευγένια ψυχής.
Ποτέ πια τα ταξίδια-προσκυνήματα-μαθήματα ιστορίας στις αλησμόνητες πατρίδες δεν θα είναι το ίδιο, χωρίς την παρουσία σου. Το καλοκαιρινό σου ταξίδι, έμελλε νά ‘ναι και το τελευταίο. Θα σε θυμάμαι πάντα, ταχύτατο αιλουροειδές, να ανεβαίνεις στα δύσβατα μονοπάτια για την Παναγία Σουμελά.
Φιλόξενος οικοδεσπότης να μας καλοσωρίζεις στην πατρίδα των γονέων σου, την Φάτσα. Η άφιξή μας στην Τραπεζούντα, μεταβαλλόταν σ’ ένα πανηγύρι από τους αγαπημένους σου φίλους εκεί, που μας περίμεναν, τον αείμνηστο Ηλία Καραγκιόζ και την οικογένειά του και τόσους άλλους ποντιόφωνους, ευεργετηθέντες γενναιόδωρα από σένα. Τι πόνος και γι αυτούς που δε θα σε περιμένουν πια.
Ευλογημένο το χώμα της πατρώας γης που θα σε σκεπάσει, καθώς διαβαίνεις τη πύλη της αιωνιότητας. Παντοτινή η μνήμη σου.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου και παρηγοριά τους η υπερηφάνεια για σένα.
«Ο πεθαμένος ας έχει την αθανασία της φήμης, μα ο ζωντανός την αθανασία της αγάπης».
Πηγή: Χρονικά της Δράμας