 |
| Μετά τη "Γενοκτονία", η κατάρα αυτού του λαού είναι ο οργανωμένος Ποντιακός χώρος... |
Εδώ και μέρες, και έχοντας ζήσει "εκ των έσω" τα προηγούμενα χρόνια την κατάσταση που επικρατεί στον ανοργάνωτο (πρώην οργανωμένο) Ποντιακό χώρο, και βλέποντας όλη αυτή τη φαρσοκωμωδία με την οποία διεξήχθησαν οι σημερινές εκλογές της πάλαι πότε οργανωμένης ομοσπονδίας (βλέπε ΠΟΕ), αν και αποστασιοποιημένος, αποφάσισα να διαθέσω μερικά λεπτά για ένα μικρό σχόλιο.
Το άφησα σκοπίμως με τη λήξη των εκλογών της ΠΟΕ. Το έχω κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν, χωρίς να φοβηθώ "μη σπάσουν τα αυγά" (πάγια τακτική μικρών και ευθυνόφοβων ανθρώπων του Ποντιακού χώρου).
Με τις σημερινές εκλογές να διεξάγονται εν κρυπτώ, μια και έστω και για τους τύπους (ούτε αυτό δεν έκαναν) δεν ανακοίνωσαν ποτέ τους υποψηφίους της σημερινής εκλογικής διαδικασίας. Γνωρίζω τι και πως έκλεισαν και οι υποψηφιότητες, αλλά δεν αλλάζει σε κάτι αυτό.
Με τον απερχόμενο πρόεδρο, να προεξοφλεί εν ολίγοις στο λόγο του στη σημερινή εκλογοαπολογιστική συνέλευση, τον επόμενο πρόεδρο του φορέα, έναν άνθρωπο που με το "καλημέρα" θα κουβαλάει μαζί του, δύο απαράδεκτες συμπεριφορές του παρελθόντος:
- Εξαιτίας της απαράδεκτης, φτηνής και τραμπουκικής συμπεριφοράς του, παραιτήθηκαν εξέχοντα μέλη και πρόσωπα των προηγούμενων Δ.Σ., καθ' όλα άξια για συμμετοχή και προσφορά στον Ποντιακό χώρο (προσοχή μην μπερδευτείτε με το "καθόλου"!!!):
Χαρακτηριστικά αναφέρω τους: Επαμεινώνδα Φαχαντίδη, Κώστα Γαβρίδη, Λάζαρο Κουμπουλίδη, Θεοδόση Κυριακίδη, Παντελή Σαββίδη, Αλέξη Παρχαρίδη, Δημήτρη Πιπερίδη, Ηρακλή Τσακαλίδη, π. Βασίλειο Τσουλφίδη, Σοφία Προκοπίδου, Νίκο Ασλανίδη, και ο υπογράφων...
- Δεν δίστασε να έρθει σε συνεδρίαση Δ.Σ. της ΠΟΕ, το Σάββατο 13 Ιουνίου 2015, ημέρα που έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης των Σταλινικών Διώξεων, με μία μεγάλη κονκάρδα με το Κομμουνιστικό σύμβολο, το σφυροδρέπανο. Όταν δε, του κάναμε παρατήρηση, μαζί με τον Κώστα Αλεξανδρίδη, ότι θα έπρεπε να ντρέπεται που φοράει τέτοια κονκάρδα και ειδικά μία τέτοια μέρα, η απάντηση του ήταν μία ειρωνεία... Να σημειώσω ότι από το 2010 σταμάτησαν στην Αθήνα και στον Σ.Πο.Σ. Ν. Ελλάδος και Νήσων οι εκδηλώσεις μνήμης για τις Σταλινικές διώξεις...
Θα μπορούσα να γράψω πολλά περιστατικά, αλλά δεν έχει και πολύ σημασία μετά τη σημερινή κατάντια...
Αυτό που ένωσε πολλούς και πολλά Ποντιακά σωματεία, από το 2004 και μετά (ο υπογράφων βρέθηκε στους κόλπους της ΠΟΕ, από το 2007) ήταν κυρίως το Όραμα για Ενότητα του Ποντιακού χώρου σε μια, θεωρητικά, δημοκρατικά δομημένη και λειτουργούσα ΠΟΕ.
Πως όμως να λειτουργήσει ένα συλλογικός φορέας, δευτεροβάθμιος, με πλήθος σωματείων, έστω και τύποις, όταν κάποια μέλη, ακόμα και σήμερα, μανιωδώς και με φανατισμό αποκαλούν τον Γιώργο Παρχαρίδη, τέως πρόεδρο της ΠΟΕ, "Ηγέτη και Ιδρυτή" της; Που δεν διστάζει ακόμα και σήμερα να ανακατεύεται και να ποδηγετεί τον χώρο... Φτάνει με την φτηνή και ελεεινή προσωπολατρία...
Να θυμίσουμε ότι τον Απρίλιο του 2010, στην καταστατική γενική συνέλευση της ΠΟΕ, τροποποιήθηκε το καταστατικό της, δίνοντάς του, το δικαίωμα να κάνει και τρίτη θητεία και βάζοντας γρήγορα τέλος στην όποια δημοκρατική υπόσταση είχε ο φορέας, μια και οι 2 θητείες που υπήρχαν για τη θέση του προέδρου στο καταστατικό, ήταν η σημαία του εκδημοκρατικού τρόπου λειτουργίας της (υποτίθεται από το 2004).
Που να 'ξερε όμως ο κακόμοιρος Ποντιακός χώρος τι θα του ξημερώσει...
Που να 'ξερε όμως ο κακόμοιρος Ποντιακός χώρος τι θα του ξημερώσει...
Αυτή η μορφή διοίκησης και συμπεριφοράς στην «ΠΟΕ» δεν με εκφράζει πλέον. Κλειστή, ολιγαρχική, αυταρχική, τραμπουκική...
Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση στον Ποντιακό χώρο πλέον;
Το ερώτημα αυτό, αν και μάλλον έχει κριθεί, μας απασχόλησε αρκετά έντονα τελευταία. Οι Ποντιακοί σύλλογοι θα έπρεπε να εναντιωθούν στην αλλοτρίωση και στην επικράτηση της πλέον χείριστης μορφής συνδικαλισμού στα δευτεροβάθμια όργανα. Πολλοί σύλλογοι απέχουν πλέον (χαρακτηριστικό της μεγάλης αποχής στη σημερινή συνέλευση) με κάποιους, λιγοστούς πλέον να δείχνουν μια απαράδεκτη ανοχή στην υπάρχουσα κατάσταση.
Το τι μέλλει γενέσθαι βρίσκεται για ακόμα μια φορά στα χέρια των πρωτοβάθμιων Ποντιακών συλλόγων. Νομοτελειακά θα έρθει. Με μία παράμετρο: μπορεί ο χρόνος να βάζει τον καθένα εκεί που του αρμόζει, αλλά μοναδικά χαμένος παραμένει ο Ποντιακός χώρος, χωρίς το παραμικρό βήμα προόδου...
Θεόφιλος Κωτσίδης
ΥΓ: Και κάτι τελευταίο, ως κορυφαίο παράδειγμα υποκρισίας: να κάνεις σημαία σου και να βρίζεις π.χ. τον Ιβάν Σαββίδη για ένα σωρό λόγους, αλλά να πηγαίνεις στην παρουσίαση της νέας σειράς "Το Κόκκινο Ποτάμι" και να ξεροσταλιάζεις για να τον χαιρετήσεις, πάει πολύ, πάρα πολύ...
- Το μετέωρο βήμα του παρχαριδισμού. Από την Σκύλλα στη Χάρυβδη