 |
| Γενοκτονία των Ποντίων: Τι λένε οι Τούρκοι για το γεγονός |
Διαδικτυακά κυρίως τιμήθηκε φέτος η μαύρη επέτειος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, για πρώτη φορά. Αυτό που δεν αλλάζει όμως είναι όσα λένε οι Τούρκοι.
Από διαδικτυακές εκδηλώσεις με προέλευση τη χώρα μας σημαδεύτηκε η φετινή επέτειος μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, λόγω πανδημίας. Διαδικτυακά τιμάται η σημερινή επέτειος και στην Τουρκία, που όχι μόνο αρνείται τη Γενοκτονία, αλλά γιορτάζει πανηγυρικά την εθνική της επέτειο.
Η 19η Μαΐου είναι η μέρα απόβασης του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, όταν ξεκίνησε τις σφαγές των Ελλήνων του Πόντου. Για τους Τούρκους έχει διπλή σημασία ως Ημέρα Μνήμης του Μουσταφά Κεμάλ, αλλά και ως Γιορτή Νεολαίας και Αθλητισμού.
Για αυτούς είναι η αρχή του επονομαζόμενου «Πολέμου Ανεξαρτησίας», που οδήγησε στην ίδρυση του τουρκικού κράτους.
Η σύγχρονη Τουρκία συνεχίζει να αρνείται τη Γενοκτονία των Ποντίων.
«Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό, καθώς αυτή είναι η μέρα που ξεκίνησε η δημιουργία του σύγχρονου κράτους υπό τον Κεμάλ. Δεν υπάρχει, βέβαια, περιθώριο αμφισβήτησης της γενοκτονίας σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε ως ελληνισμός, είναι να συνεχίσουμε να ερευνούμε τις πηγές, όπου έχει γίνει σημαντική δουλειά» επισημαίνει μεταξύ άλλων στο Sputnik, ο επικεφαλής της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ, Κυριάκος Χατζηκυριακίδης.
«Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα να διανυθεί, καθώς με ένα συντονισμένο τρόπο πρέπει να συνεχίσει η ανάδειξη του θέματος στα διεθνή φόρα» αναφέρει.
Αντικείμενο μελέτης της Έδρας Ποντιακών Σπουδών, της μοναδικής στον κόσμο, είναι, μεταξύ άλλων, τα γεγονότα που οδήγησαν στην επίθεση αλλά και τη Γενοκτονία των Τούρκων σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών.
«Η έδρα που λειτουργεί με τη χρηματοδότηση του Ιβάν Σαββίδη, αποσκοπεί μεταξύ άλλων στο να μην ξεχαστεί η ιστορία και, φυσικά, όλο και περισσότεροι φοιτητές σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο να ασχοληθούν με τα ζητήματα του Ποντιακού Ελληνισμού» προσθέτει.
Υπό άλλες συνθήκες, σήμερα θα υπήρχαν πανηγυρικές εκδηλώσεις στη γείτονα χώρα, με παρελάσεις και όχι μόνο. Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ευχήθηκε μέσω Twitter, μαζί με μια φωτογραφία του Ατατούρκ και των πολιτών με την τουρκική σημαία.
Gençlerimizin ve aziz milletimizin 19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı'nı kutluyor, başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere Kurtuluş Savaşımızın bütün kahramanlarını saygıyla anıyorum.https://t.co/KQNZ6ChsZx pic.twitter.com/3f80PBY0xs— Recep Tayyip Erdoğan (@RTErdogan) May 19, 2020
Σε ξεχωριστή δήλωση τη Δευτέρα, ο Ερντογάν επισήμανε:
«Η 19η Μαΐου, η αρχή της πορείας μας προς ένα ανεξάρτητο και ευημερούμενο μέλλον, ήταν η ημέρα που το έθνος μας δήλωσε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι όχι μόνο δεν θα εγκαταλείψει την ελευθερία του ούτε θα τεθεί υπό την κηδεμονία οποιουδήποτε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά θα προστατεύει άνευ όρων την ελεύθερη βούλησή του».
Τη Δευτέρα, ο Τούρκος Πρόεδρος, σύμφωνα με το Anadolu, γνωστοποίησε ότι τα γήπεδα σε όλη την Τουρκία θα φωτιστούν στις 19:19 τοπική ώρα, θα ακουστεί ο τουρκικός εθνικός ύμνος και, για τον σκοπό αυτό, ο Ερντογάν κάλεσε τους Τούρκους πολίτες να τραγουδήσουν τον εθνικό τους ύμνο από τα μπαλκόνια ή τα παράθυρά τους.
«Πέρα από το επίσημο τουρκικό κράτος, υπάρχουν και κάποιοι λίγοι Τούρκοι που αναγνωρίζουν την ιστορική αλήθεια» λέει από την πλευρά του στο Sputnik ο ιστορικός, Βασίλης Τσενκελίδης.
Μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις υποστηρικτών των Ελλήνων είναι ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής, με καταγωγή από τα Λιβερά του Πόντου.
Οι Τούρκοι τον φυλάκισαν με αφορμή το βιβλίο του με τίτλο: «Η αλήθεια για τη Γενοκτονία του Πόντου».
Στο βιβλίο αξιοποίησε τα φερόμενα ως πρακτικά της τουρκικής βουλής, όπου Τούρκοι βουλευτές είχαν καταγγείλει ότι εκτοπίσεις Ελλήνων και χριστιανών μέσα στην καρδιά του χειμώνα αποτελεί έγκλημα πολέμου.
Οι πληροφορίες λένε ότι τον βασάνισαν στη φυλακή. Τον άφησαν να βγει από εκεί μόνο όταν έπεσε σε κώμα, καθότι πίστευαν ότι σύντομα θα πεθάνει. Ωστόσο, διασώθηκε και διέφυγε στην Ελβετία.
«Η ιστορία όμως δεν παραγράφεται» υπογραμμίζει ο Βασίλης Τσενκελίδης.
«Παρά την πανδημία, ακόμα και από το διαδίκτυο, τα καταφέραμε να συνεχίσουμε τον δημόσιο διάλογο για τη Γενοκτονία» αναφέρει.
«Κάποτε, μικρός ακόμη, στο μακρινό Καζακστάν αναρωτιόμουν γιατί και πώς βρεθήκαμε στην άκρη του κόσμου. Μεγάλωσα με οδυνηρές οικογενειακές ιστορίες οι οποίες κατέληγαν σε μια ρωσική λέξη: "ρεζνιά" (σφαγή). Θυμάμαι στην πέμπτη τάξη του δεκατάξιου σοβιετικού σχολείου, στο μάθημα της ιστορίας του Αρχαίου Κόσμου, έδειξα στον χάρτη, στους συμμαθητές μου, την Τραπεζούντα. Μια από τις αρχαιότατες ελληνικές πόλεις στον Εύξεινο Πόντο. Τους περιέγραψα σύντομα και το κακό που μας βρήκε στον τουρκοκρατούμενο Πόντο. Με τον τρόπο αυτό, στην ηλικία των 10 ετών, ξεκίνησε ο προσωπικός μου αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας της δικής μου φυλής, ο οποίος δεν σταματά και συνεχίζεται» καταλήγει ο ιστορικός.
Πηγή: Sputnik