 |
| Το «Κόκκινο Ποτάμι» που αγαπήσαμε και άγγιξε τις ψυχές όλων μας |
To «Κόκκινο Ποτάμι» ήταν ένας αληθινός ύμνος στη δύναμη του Ποντιακού Ελληνισμού. Μια ιδιαίτερη σειρά που μας αφηγήθηκε με αριστοτεχνικό τρόπο την ιστορία της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Όλοι όσοι συμμετείχαν στη σειρά αυτή την αγάπησαν πολύ και δούλεψαν γι’ αυτήν ξεπερνώντας τα όρια. Είτε πρόκειται για τους χιλιάδες κομπάρσους που συμμετείχαν, για τους ηθοποιούς, τους τεχνικούς, τον σκηνοθέτη, τον συγγραφέα, τους ανθρώπους του Open. Αλλά και οι τηλεθεατές το αγάπησαν το «Κόκκινο Ποτάμι» και το έδειξαν.
Μια σειρά που μας δίδαξε ιστορία. Είδαμε χαρακτήρες να τολμούν, να αγαπούν, να οργίζονται, να γελούν και να προσπαθούν να συνεχίσουν την καθημερινότητα και τη ζωή τους. Είδαμε εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το κύριο καστ, ακόμα κι από τους κάπως αντιπαθείς ή και δευτερεύοντες ρόλους.
Το «Κόκκινο Ποτάμι» ήταν μια σειρά που απαιτούσε προσοχή ενώ παράλληλα γεννούσε σκέψεις κι ερωτήματα. Μέσα από δυνατούς διαλόγους ζωντάνεψε στα μάτια όλων μας τα δεινά του Ποντιακού Ελληνισμού. Από την πρώτη στιγμή κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον και να κάνει τον θεατή πολλές φορές κατά τη διάρκεια της, να απορεί «Είναι δυνατόν να έγιναν τέτοιες φρικαλεότητες;».
Η δύναμη της συγκεκριμένης σειράς δεν είχε να κάνει μόνο με τα όσα παρουσίασε αλλά και με τον τρόπο της παρουσίασης αυτής. Και σ’ αυτό συνέβαλαν αποφασιστικά οι σκηνές γεμάτες συναισθήματα και ένα πολύ ωραίο τραγούδι που κάθε φορά που το ακούγαμε μας διέλυε τα εσώψυχα μας.
Ένα ακόμα από τα θετικά της συγκεκριμένης σειράς είναι ότι δεν τράβηξε τα πράματα παραπάνω από όσο χρειαζόταν. Με ένα φινάλε συγκλονιστικό και συνάμα αληθινό έκανε πολλούς να αναφωνούν με θαυμασμό και συγκίνηση μέσα από το χώρο των κοινωνικών δικτύων: «Ρε Μανουσάκη έχεις καταλάβεις και εσύ ο ίδιος τι μας έκανες; Έχεις καταλάβει;».
Αλλά και ο επίλογος της σειράς με την Ιφιγένεια (Αναστασία Παντούση) να μονολογεί: «Ο θάνατος είν' μικρός, μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην...» έγραψε στις ψυχές όλων μας.
Πηγή: Έθνος