 |
| Αντέμ Εκίζ στο e-Pontos: «Αφιερώνω αυτό το τραγούδι σε όσους έχασαν τον πατέρα τους – Στενοχωριέμαι για την ένταση Ελλάδας-Τουρκίας, ας ευχηθούμε να βελτιωθούν οι σχέσεις» |
Ο Τραπεζούντιος καλλιτέχνης μιλά για το νέο του τραγούδι και αποκαλύπτει ποια θα είναι η επόμενη δισκογραφική του δουλειά
του Χρήστου Κωνσταντινίδη
Μετά το τραγούδι για το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Βαζελώνα, ο Αντέμ Εκίζ, στα μέσα του Οκτωβρίου κυκλοφόρησε στο Youtube μία νέα δουλειά, την οποία είχε πολύ καιρό στο νου να πραγματοποιήσει και φαντάζει σαν συνέχεια ενός παλαιότερου τραγουδιού.
Ο Ποντιόφωνος καλλιτέχνης από την Τραπεζούντα εμφανίζεται στο βίντεοκλιπ, που τιτλοφορείται ως «Αχ πατέρα μ'», στο νεκροταφείο του χωριού του, την Καλλίστη, στο Πέσκιοϊ, να κρατά τη φωτογραφία του αείμνηστου πατέρα του, Χασάν, τον οποίο έχασε στην ηλικία των 20 χρονών. Πρόκειται για ένα μοιρολόι, στο οποίο ο Σουρμενίτης τραγουδοποιός μεταφέρει τον πόνο τη ψυχής του, επειδή δεν έχει κοντά τον κύρη του.
Παραδέχεται το τραύμα (γερά) που άνοιξε μέσα του από τότε που έφυγε από τη ζωή, περιγράφει τη νοσταλγία (αρωθυμία) που έχει δημιουργηθεί σε σημείο να τον βλέπει πλέον μπροστά του και υπόσχεται, ότι δεν θα τον ξεχάσει ποτέ και πως θα τον έχει πάντα μέσα στην ψυχή και την καρδιά του.
Σας θυμίζει κάτι η τραγωδία για τον πατέρα του Αντέμ; Σίγουρα το «Επεγ'νάμ' 'ς σα παρχάρια», στο οποίο αναφέρεται στη μητέρα του και περιγράφει πως ανέβαινε μαζί της στα υψίπεδα και τα καταπράσινα οροπέδια του Πόντου. Μεταφέρει εικόνες από το πως τον φορτωνόταν στην πλάτη της και το κόψιμο των χορταριών.
Στο τέλος με τον στίχο «'ς σον κόσμον άμον γετίμης (δηλαδή ορφανός) εφέκες με και εφύες» αφήνει την αίσθηση, ότι η μητέρα του δεν είναι πλέον στη ζωή, κάτι που είναι «τέχνασμα» του καλλιτέχνη, καθώς ο άνθρωπος που τον έφερε στον κόσμο ζει, εν αντιθέσει με τον πατέρα του, στον οποίο είχε αναφερθεί σε παλαιότερη συνέντευξή του σχετικά με την ποντιακή διάλεκτο στα χωριά της Τραπεζούντας (σ.σ., «αν έλεγε δυο, τρία, τέσσερα τουρκικά λόγια, έλεγε δέκα, δεκαπέντε Ποντιακά»).
«Στην Ποντιακή οικογένεια ο λόγος του πατέρα είναι εντολή»
«Εδώ και πολύ καιρό είχα στο νου μου να γράψω κάτι για τον πατέρα μου. Τον έχασα πριν 18 χρόνια. Είχα κάνει έναν τραγωδίαν για τη μητέρα μου. Η μάνα μου δόξα τω Θεό ζει και είναι καλά», αναφέρει στο e-Pontos ο Αντέμ.
Ο «Πέσκιοϊλης» στέκεται στην απώλεια των ηθών και των εθίμων, στην οποία οδήγησε η απώλεια του πατέρα του. «Έχω πολλές αναμνήσεις από τον πατέρα μου. Όταν τον είχαμε δεν είχα έγνοιες. Τον θεωρούσαμε ακλόνητο σαν βουνό. Όταν ζούσε, πηγαίναμε στα παρχάρια. Όταν πέθανε σταματήσαμε να παρχαρεύουμε. Συνεπώς ο θάνατός του οδήγησε και σε άλλες απώλειες. Χάσαμε πάρα πολλά. Χάλασε το... σύστημα. Τον έχω στο νου μου ανά πάσα στιγμή. Θα τον έχω μέχρι να πεθάνω και εγώ. Πολλοί άνθρωποι άλλωστε έχουν χάσει τον πατέρα τους. Σε αυτούς το αφιερώνω. Ο πατέρας στην Pοντιακή οικογένεια είναι η κεφαλή. Είναι σημαντικός. Είναι το πρότυπο. Τηρούμε τον λόγο του. Ό,τι μας πει είναι σαν εντολή», υπογραμμίζει.
Όπως αποκάλυψε ο Αντέμ στο e-Pontos, το «Αχ πατέρα μ'» είναι μέρος μίας σειράς τραγουδιών με Ποντιακό στίχο, τα οποία εξαιτίας των συνθηκών που διαμορφώθηκαν από την πανδημία του κορωνοϊού δεν κατάφερε να τα μεταφέρει, μέχρι στιγμής, σε μία δισκογραφική δουλειά. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει ένα ακόμα που παρουσιάζει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα.
«Το θέμα του είναι πως ξεκίνησε η ιστορία μου. Πως ήρθα στην Ελλάδα. Πως με υποδέχτηκαν εκεί. Τι είδα. Τι πέρασα. Όλα αυτά τα περιγράφω. Είναι αληθινή ιστορία. Όπως αισθάνθηκα και το ένιωσα, έτσι το απέδωσα, όπως και το τραγούδι για τον πατέρα μου», ανέφερε ο Αντέμ και μας έδωσε την ιδανικότερη πάσα, για να τον ρωτήσουμε για το πως αισθάνεται αυτήν την εποχή που υπάρχει ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
«Στενοχωρεί η ένταση Ελλάδας-Τουρκίας» - Το χρέος για αυτούς που ξερριζώθηκαν
«Με στενοχωρεί πολύ. Έχουμε δώσει μεγάλη μάχη, εδώ και χρόνια, μαζί με Έλληνες φίλους, για να έρθουμε κοντά. Προσπαθούμε να φέρουμε πιο κοντά τα συναισθήματα των ανθρώπων, για να αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον. Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά, να βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ Ελλάς και Τουρκίας και να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε. Εγώ έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις από την Ελλάδα», απαντά και καταλήγει:
«Στην Ελλάδα άκουσα από ανθρώπους αφηγήσεις. Ιστορίες για το πως έφτασαν οι προπαππούδες τους από τον Πόντο στην Ελλάδα. Τι τράβηξαν στο ταξίδι. Αυτά θέλω κάπως να τα μοιραστώ. Είναι και το χρέος που με καίει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν και βρέθηκαν σε ένα ξένο μέρος για αυτούς. Δεν γεννήθηκαν εκεί, δεν έζησαν εκεί, ούτε είχαν αναμνήσεις».